Η Βασίλισσα Όλων Μας![Υπερφυσικα]

23~ Επιστροφή

Ανοίγω τα μάτια μου ενοχλημένη από το φως του ήλιου. Γυρίζω στο πλάι και ξαφνικά μπουκάρει η μάνα μου μέσα στο δωμάτιο.

"Υπάρχει και κάτι που λέγεται πόρτα" της είπα ειρωνικά.

" Ασε τις εξυπνάδες και σηκω" είπε εκείνη με έναν αυστηρό τόνο στην φωνή της. Κάποια δεν ξύπνησε με όρεξη, μου φαίνεται.

"Ο λόγος?" Ρώτησα θέλοντας να μάθω τον λόγο που με σήκωσε 6 ηωρα το πρωί.

" Επιστρέφεις στην Ακαδημία και δεν ακούω κουβέντα" είπε επιβλητικά.

Ανασηκωσα τον κορμό του σώματος μου και την κοιτάξει μες στα μάτια.

Σοβαρά τωρα;

Μετά από ότι πέρασα εκεί μέσα θέλουνε να ξανά επιστρέψω;

"Ξέχνα το " της είπα και γύρισα μπρούμυτα ώστε να συνεχίσω τον ύπνο μου.

" Α για να σου πω νεαρή μου!!!" Είπε και ήρθε προς το μέρος μου τραβώντας την κουβέρτα που σκεπαζαι το κουρασμένο κορμί μου.
Άνοιξα τα μάτια μου εξαντλημένη, χωρίς να της δίνω κάποια ιδιαίτερη σημασία.

"Μου φαίνεται ότι η παρέα με τον λυκανθωρπο σε έκανε σαν τα μούτρα του." Είπε και ένιωσα το αίμα μου βράζει.

"Ισα ισα ήταν πολύ γλυκός μαζί μου, ξεκόλλα" της απάντησα θυμωμένα.

"Σου απαγορεύω να κάνεις παρέα μαζί του. Μόλις ήρθαμε εδώ είχες αλλάξει χαρακτήρα και ήσουν πιο γλυκιά και συναισθηματική. Μου τα είπαν οι φίλες σου. Και από τα λεγόμενα τους κατέληξα ότι μαλακωσες και τώρα ήρθε αυτός ο αχρείαστος και σε έκανε πάλι σα τα μούτρα εκεί που είχες γίνει άνθρωπος." Άρχισε να μιλάει πάλι μόνη της.

Γύρισα να την κοιτάξω, χωρίς να της πω τίποτα.

"Θέλω και εγώ να γνωρίσω την γλυκιά έκδοση του εαυτού σου." Είπε και το βλέμμα της μαλάκωσε.

Σηκώθηκα πάνω και αφού την πλησίασα σε απόσταση αναπνοής της είπα. " Ποτέ δεν θα γνωρίσεις λοιπόν αυτήν την έκδοση του εαυτού μου. Την γνωρίζουν όσοι το αξίζουν" έφυγα από το δωμάτιο μου και μπήκα μέσα στο μπάνιο.

Μα πως τολμά;! Να μου απαγορεύει να κανω παρέα με αυτόν που μου εσωσε την ζωή? Πως τολμά να θέλει να είμαι καλη μαζί της ενώ μου έκρυψε την αλήθεια?