Η Βασίλισσα Όλων Μας![Υπερφυσικα]

10~ Το κολύμπι

Ο Ζέην.. Δεν πρόκειται να βγει από το μυαλό μου.  Έχει κολλήσει εκεί και τον σκέφτομαι συνέχεια, διχως αύριο.
Για ένα λόγο νιώθω την ανάγκη να ξανά δω τα δύο πράσινα μάτια του, να ακούσω την υπέροχη φωνή του.

Ξανά πήγα στο δάσος χωρίς παρεα. Τα κορίτσια θα με καλύψουν για πολλοστή φορά στους καθηγητές, λέγοντας πως ειμαι άρρωστη.

Περπατούσα στο δάσος. Τα πουλιά κελαηδούσαν και ένα απαλό αεράκι παρασέρνε τα μαλλιά μου προς τα πίσω. Τα κλαδιά ετριζαν μεταξύ τους καθώς συγκρούονταν εξαιτίας του απαλου αέρα. Ποσο μ'αρέσει η φύση.

Περπατούσα μέχρι να φτάσω στην λίμνη και ήταν πάλι εκεί να κάνει το πρωινό του μπάνιο.

Εκείνος με αντιλήφθηκε πέρα από την απόσταση. Έμεινα να τον κοιτάω μαγεμένη.

Ξεροκαταπια... και οι καρδιά μου άρχισε να πάλλεται δυνατά μες στο στήθος μου . Γιατί έχει τέτοια επίδραση πάνω μου;  Ούτε καν που τον ξέρω. Κάτι με ελκύει σε αυτόν, κάνοντας με να θέλω να τον γνωρίσω. Να μάθω το μεγάλο μυστικό που κρύβεται πίσω από εκείνον.

Πρέπει να τον γνωρίσω.

Εκείνος με κοιτούσε αλλά μετά γύρισε την πλάτη του και συνέχισε να κάνει αυτό που έκανε και πριν.

Να τον πλησιάσω ή οχι;.

Πείρα την απόφασή να τον πλησιάσω. Με αργά και σταθερά βήματα πλησίασα προς την λίμνη.

"Πάλι εσύ εδω;" ρώτησα.  Έκανα την ανηξερη. Δεν ήθελα να καταλάβει ότι έψαχνα εκείνον.

"Εσύ τι γυρεύεις εδώ πάλι;" με ρώτησε χωρίς να κοιτάξει.

" Δεν σου έχω πει ότι δεν απαντάμε με ερώτηση σε μια ερώτηση;"

"Και ξανά ρωτάω εσύ τι γυρεύεις πάλι εδω;" με ρώτησε σοβαρός.

Άμα του σπάσω την μούρη, θα φταίω εγω;

"Έκανα απλά μια βόλτα, πρόβλημα;" 

"Είσαι καινούρια ε; Πότε μου δεν σε έχω δει εδώ περα" διαπίστωσε, με το ένα του χέρι έριχνε νερό πάνω στο καλλιγραμμο κορμί του.

"Ναι" είπα σχεδόν από μέσα μου.

"Και δεν έχεις μαθημα;"

"Εχω"

"Τοτε;"

"Τι τοτε;"

"Γιατί τότε δεν είσαι στο μάθημα;"

"Βαριέμαι να ακούω για βρικόλακες, λες και υπάρχουν" είπα απλά.

Αυτή την φορά είχα τραβήξει την προσεχή του, επιτέλους.