Η Βασίλισσα Όλων Μας![Υπερφυσικα]

11~ Μπερδεμένη.

Έχω να τον δω ένα μήνα και νιώθω κενή, άδεια. Ήθελα και θέλω να τον γνωρίσω, να μάθω όλα του τα μυστικά.  Όμως τίποτα από όλα αυτά δεν θα γίνει. Κάθε πρωί έκανα κοπάνα από το σχολείο και πήγαινα στην λίμνη αλλά ποτέ  δεν ήταν εκεί.
Απορώ, για πιο λόγο κάνω έτσι. Γιατί θέλω τόσο πολύ να τον γνωρίσω; Ούτε καν που μου αρέσει, ούτε καν που τον ξέρω μόνο δύο φορές τον έχω δει απλά μαλλον είμαι περίεργη να μάθω ποιος είναι.

Με τον Χάρη δεν ξανά έγινε τίποτα μεταξύ μας. Του ξεκαθάρισα ότι δεν νιώθω τίποτα για εκείνον και τον βλέπω σαν φίλο, τίποτε  το παραπάνω.  Ναι μεν είναι πανέμορφος όπως όλα τα αγόρια στην Ακαδημία, ο καθένας έχει την δική του ομορφιά βέβαια, αλλά δεν μου κερδίζει πλέον τον ενδιαφέρον. Νοιάζομαι για εκείνον, τον αγαπάω αλλά σαν φίλο. Εκείνος παλι δεν το εβλεπε μαλλον οπως εγω. Οταν του το ανακοίνωσα με κοιτούσε πληγωμένος, αν και το έπαιζε χαλαρός, για να μην καρφωθεί αλλά  τα μάτια του τον πρόδωσαν που ήταν βουρκωμένα.

Καθόμουν σε έναν μεγάλο βράχο και κοιτούσα την λίμνη που βρισκόταν από κάτω.

Ενα χέρι ακούμπησε στον ώμο μου. Γύρισα να κοιτάξω με την ελπίδα ότι ήταν εκείνος αλλά χάθηκε αμέσως μόλις αντίκρισα τον Χάρη.

Να πω την αλήθεια δεν χάρηκα που τον είδα.

Εκείνος με κοιτούσε στοργικά.

"Ποιον περιμένεις Αμαρυλλίς;" με ρώτησε με απαλή φωνή.

"Κανεναν" είπα απογοητευμένη.

"Αν περιμένεις εκείνον,  να ξέρεις ότι δεν θα ερθει" τον κοίταξα ξεφνιασμενη.

"Δεν καταλαβαίνω για πιο πράγμα μιλας" του είπα. Ήξερα πολύ καλά όμως τι ήθελε να πει.

"Ξέρω..  Ξέρω για εκείνον τον Ζεην" μου είπε. Τον κοίταξα στα μάτια, με κοιτούσε με παράπονο. Πονούσε μέσα του, το γιατί όμως δεν το γνωρίζω.

"Τι εννοείς ξερεις;"

"Μια μέρα που ήθελα να σε επισκεφτώ στο δωμάτιο σου, συζητούσες για εκείνον με τις φίλες σου και καταλάθος άκουσα" είπε.

"Θέλεις να πεις κρυφάκουσες" είπα χωρίς να είμαι θυμωμένη.

"Συγγνώμη" Δεν απάντησα. Εξάλλου, δεν με πείραξε.

"Τον αγαπας;"  τον κοίταξα έκπληκτη.

"Πας καλα;  Ούτε καν που τον ξέρω και θα τρέφω ερωτικά συναισθήματα για εκεινον;"

"Τότε γιατί είσαι εδω;"

"Απλά μ'αρέσει αυτο το μέρος" είπα απλα.

"Αμαρυλλίς, μην λες ψέματα. Ξέρουμε και οι δύο  πολύ καλά γιατί είσαι εδω " είπε στεναχωρημένα.

"Χάρη, δεν τον θέλω, αλήθεια" είπα γλυκά και του έπιασα το χέρι. Εκείνος με την άκρη του ματιού του κοίταξε τα χέρια μας. Δεν έκανα κίνηση για να το τραβήξω.

"Απλά, ειμαι περίεργη για να μάθω ποιος είναι" είπα πιο πολύ για να το πιστέψω εγώ η ίδια.

"Άμα δεν τον ήθελες δεν θα ήσουν εδώ τώρα, όσο περίεργη και να ησουν.  Δεν είσαι τέτοιος είδους άνθρωπος" είπε.

"Δηλαδή;"

"Δεν είσαι κουτσομπόλα και δεν θα έμπαινες στην ζωή ενός αγνώστου μόνο από περιέργεια" είπε και με κοίταξε.

"Και τι ρε Χάρη;  Μου λες με λίγα λόγια ότι θέλω έναν άγνωστο;" είπα αγανακτισμένη.

"Ναι" είπα ξέρα.

"Δεν γίνεται αυτό" είπα και γέλασα ειρωνικά και έτριψά το κούτελο μου από την απόγνωση. Ειμαι τόσο μπερδεμένη.

"Γίνεται. Υπάρχει και ο έρωτας με την πρώτη ματιά" είπε.

"Μα δεν τον ξερω" είπα σχεδόν φωναχτά.

"Δεν έχει σημασία" είπε. Ακούμπησε το μαγουλο μου και γύρισε το κεφάλι μου  προς εκείνον, ώστε να τον κοιτάξω. Με χάιδεψε και ασυνείδητα έκλεισα τα μάτια μου. Έτριβα σαν το γατάκι το μάγουλο μου στην μεγάλη παλάμη του.

Για άλλη μια φορά ανατρίχιασα από το  κρύο άγγιγμα του.

"Χάρη" είπα και κλαψουρισα.

"Τι είναι;" είπε γλυκά.

" Βοήθησε με.. ειμαι τόσο μπερδεμένη. Εγώ δεν συμπεριφέρομαι έτσι" του είπα και αυτήν την φορά έβαλα όντως τα κλάματα.

Εκείνος με αγκάλιασε και μου χάιδεψε  τα μαλλιά.

"Ηρέμησε" είπε στοργικά.

"Είσαι απλά ερωτευμένη μαζί του. Όπως είπα  πριν δεν έχει σημασία που μίλησες μαζί του μόνο δύο μέρες. Τα συναισθήματα ποτέ δεν σε ρωτάνε για το αν ερωτευτείς ένα άτομο που το ξέρεις πολύ καιρό ή μια μέρα. Απλά ερωτεύτηκες με την πρώτη ματιά και εσύ δεν μπορείς να το παραδεχτείς και έτσι μπερδεύεις το έξυπνο μυαλουδάκι σου" είπε γλυκά.

Γύρισα να τον κοιτάξω και ρούφηξα την μύτη μου.

"Πρέπει ναι και καλά να είμαι ερωτευμένη;" ρώτησα με παράπονο.

"Αμαρυλλίς, πίστεψε με μα ξέρω τι νιώθεις  και τι σκέφτεσαι" είπε δίχως να  καταλαβαίνω τι θέλει να πει ο ποιητής.

Τι εννοεί;

"Δηλαδή τώρα τι σκέφτομαι;" ρώτησα.

"Δεν καταλαβαίνεις τι θέλει να πει ο ποιητής και δεν μπορείς να καταλάβεις τι εννοώ" είπε κοιτώντας μπροστά. Γουρλωσα τα μάτια μου από την έκπληξη.

"Πως;;" ρώτησα μην ξέροντας τι να πω

"Μακάρι να μπορούσα να σου πω, μακάρι. Αλλά αμα σου πω θα με σκοτωσουν, ήδη είπα κάτι που δεν πρέπει να ξερεις" είπε χωρίς συναισθήμα.

Δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να το ξεχάσω.

"Απλά ξέχασε το" είπε.