Te mooi om waar te zijn

8

Samen met de anderen word ik wakker. Tessa en Sanne gaan douchen en ik besluit mee te gaan. Even opfrissen is wel fijn, ik heb diep geslapen, al was het maar voor twee uurtjes. Ik pak mijn spullen bij elkaar en loop achter ze aan. Eenmaal onder de douche kan ik er niet meer onderuit komen. Het warme water stroomt over mijn rug en ik voel me helemaal ontspannen. ''Vera, ben je bijna klaar? Wij gaan zo weer terug.'' ''Eh nee, ga maar. Ik kom zo wel.'' ''Oké tot zo dan!'' Ik geniet nog 5 minuten en zet dan de douche uit. Ik droog me af, kleed me aan, borstel mijn haren en loop dan met al mijn spullen de 'badkamer' uit. In de gang word ik aan mijn arm een leeg kamertje ingetrokken. ''Luuk. Ik zag je niet. Ik schrik me dood'', zeg ik. ''Luister. Ik heb gisteren nogal wat gedronken en weet dus niet meer wat er tussen ons is gebeurd, als er al iets is gebeurd. Je moet eerlijk zijn, oké?'', zegt Luuk en hij sluit de deur. Ik knik. Luuk ziet er al beter uit dan vannacht. Hij heeft ook gedoucht en zijn haar zit weer in model. ''Is er gisteren iets tussen ons gebeurd? Of laat ik het anders vragen: Ben ik weer vreemdgegaan?'' ''Waarom wil je dat weten? Het kan toch niks tussen ons worden. Je was gisteren best duidelijk.'' ''Ik wil mezelf weer aan kunnen kijken. Ik wil weten of ik... Ik wil het gewoon weten!'', roept Luuk gefrustreerd. Ik krijg ineens heel veel medelijden met hem. Hij verdient dit niet. Ik mag niet liegen tegen hem, dat kan ik niet. ''Nee, er is niks gebeurd.'' Luuk kijkt me verbaast aan. ''Wat deed je vannacht dan op mijn kamer?'' Ik zwijg. ''Waarom lag je in mijn bed en verzon je dat verhaal?'' Ik sluit mijn ogen om mijn tranen tegen te houden. ''Vera. Hey. Het blijft tussen ons. Ik vertel het tegen niemand, oké?'', zegt Luuk ineens heel lief en hij wrijft zachtjes over mijn bovenarm. Ik sla zijn hand weg. ''Niet doen. Niet zo aardig doen als het eigenlijk niet kan. Ik ben verliefd op je, oké? Al heel lang, maar ik probeer het tegen te houden. Maar dit weekend heeft daar niet echt bij geholpen.'', snik ik boos. Luuk laat zijn arm naast zijn lichaam vallen. ''Oh. Sorry dat wist ik niet.'' ''Waarom zoende je me? Waarom geef je me eerst hoop en zeg je dan dat het niet kan? Dat je een vriendin hebt? Waarom ben je eerst heel boos en daarna lief tegen me?'' ''Ik weet het niet. Ik... Ik had iemand nodig denk ik. Ik heb ruzie met Sascha en ik voelde me alleen. Ik vind niemand van de volwassenen hier echt aardig, allemaal gedoe.'', zegt Luuk. ''Waarom ben je dan mee gegaan? Je had bij je vriendin kunnen zijn. In plaats van hier op een kamp waar je niemand mag.'' ''Ik mag jou. Daarom ben ik meegegaan. Daarom heb ik je vrijdagnacht uit bed gehaald en je gezoend. Ik wilde mijn gevoel nog wegstoppen, je ontwijken. Maar toen ik vrijdagavond werd gebeld dat mijn vader in het ziekenhuis ligt had ik iemand nodig en kon ik het niet meer weerstaan. Ik kon jou niet meer weerstaan.'' Wacht wat? Hij voelt dus wel hetzelfde voor mij. Ik sla mijn armen om zijn nek en kus hem. ''Sorry, dat ik niet voor je opkwam zaterdag.'' ''Geeft niet.''