رواية الفهد العاشق الجزء الاول ... مكتملة

الفصل الرابع والعشرون

بسم الله الرحمن الرحيم
لا تدع القراءه تلهيك عن الصلاه
الفصل الرابع والعشرون

فى إحدى النوادى
كانت فيفى تجلس على احدى الطاولات تنظر حولها بتوتر حتى تقدم من طاولتها رجل فى منتصف الثلاثينات وجلس أمامها
فيفى:اتأخرت كدا ليه يا سعيد انا مستنياك بقالى مده
سعيد:معلش يا هانم بس كان عندى شغل مهم
فيفى:هو فيه حاجه اهم من الشغل اللى بينا ولا ايه
سعيد:لا طبعا مفيش بس انا مش عايز فهد باشا يحس بحاجه لأنه لو عرف انى انا اللى ورا كل اللى بيحصل ده هيودينى ورا الشمس انتى متعرفهوش
فيفى:يعنى ايه الكلام ده...مش هتعمل اللى اتفقنا عليه
سعيد:انا فعلا عملت بس كل مره بتنفد منها وفهد باشا بيلحقها
فيفى:انا مش عارفه انت مستنى ايه دى طلقه واحده تخلص الموضوع ده
سعيد:ايوه طبعا...بس انتى عارفه انها مش بتطلع من القصر ولو ضربتها بالنار فى القصر هيتعرف أن انا اللى عملت كدا ...ووقتها فهد باشا مش هيرحمنى...انتى مشفتيهوش عمل ايه فى فتوح ....ولا أسر بيه عمل ايه فى الواد اللى اتهجم على مراته
فيفى:يعنى افهم من كدا انك مش هتنفذ اللى اتفقنا عليه
سعيد:لا هنفذ طبعا انا مش برجع فى كلامى مهما حصل...بس ادينى مهله بس واخلص الموضوع
فيفى:بابتسامته:ايوه كدا طمنتنى....وعلى العموم خد الوقت اللى انت عايزه اهم حاجه تخلصنى منها

فى غرفه احمد
كان أحمد يجلس على الفراش بين احضان تولان التى تربت على كتفه بينما هو يبكى بحرقه وهى تحاول تهدئته
روما:اهدى يا حبيبي انت لازم تكون متماسك اكتر من كدا علشان خاطر هدير على الأقل
احمد:ببكاء:انا اختى ضاعت يا روما....اختى مدمنه مخدرات وكحوليا ....تصدقى هدير الطفله كانت بتتنقل من راجل للتانى ذيها ذي اقل مومس
روما:يا حبيبي اختك طفله واللى عمل فيها كدا شله السوء اللى هى اتلمت عليها ...المهم دلوقتى انك تعالجها من الادمان ده واى حاجه بعد كدا محلوله
احمد:تفتكرى لسه فيه وقت اقدر أنقذها فيه من اللى هى فيه
روما: ايوه طبعا لسه فيه وقت ...أن شاء الله هدير هتتعالح وتبقى كويسه وهتلاقى اختك الكبيره وتجيبها تعيش معاكوا هنا وهتتجمعوا كلكم مع بعض أن شاء الله وبكره تقول روما قالت
نظر احمد الى روما بعينيه الباكيه وابتسم لها وقال
احمد:عارفه يا روما انتى احسن حاجه حصلتلى فى حياتى كلها ...انا بحمد ربنا انى عرفتك واتجوزتك
قبلته روما على وجنته وقالت
روما:وانت الحاجه الوحيده اللى عرفت بيها أن ربنا بيحبنى لما رزقنى بيك
احتضنها احمد وتنهد وهو يدعوا الله أن يعينه على ما سيفعله حتى يصلح كل شئ

فى حديقة القصر
كانت تولان تقف بجوار زمرده لتعاونها على محاوله السير على قدميها بينما كان أسر يساندها من الجهه الاخرى وبعد أن خطت زمرده عدة خطوات قالت
زمرده: كفايه كدا النهارده انا تعبت اوى
تولان:انتى لسه ممشتيش غير كام خطوه ...
زمرده:لا مش قادره كفايه كدا النهارده
أسر:بأبتسامه:ماشى يا حبيبتي كفايه كدا النهارده يلا بينا نقعد شويه
قام أسر بحمل زمرده ووضعها على المقعد الخاص بها وجلس بجوارها فنظرت لهم تولان بأبتسامه وقالت
تولان:انا هدخل اجيب الدواء من جوه لزمرده اجيب لحضرتك حاجه
أسر:مبلاش حضرتك والرسميات دى انتى خلاص بقيتى اخت لزمرده يعنى ذى اختى بالظبط ..وعلى العموم لو هتعملى حاجه لنفسك تشربيها اعمليلى معاكى
تولان:حاضر
اتجهت تولان الى الداخل بينما نظر اسر الى زمرده وابتسم
زمرده:بخجل:بتبصلى كدا ليه
أسر:بحب ابصلك بلاش يعنى ..وكمان انتى مراتى صح ولا لا
زمرده:بخجل:ايوه طبعا مراتك
أسر:خلاص يبقى ابص ليكى براحتى ...اصلك وحشانى اوى اوى
زمرده:وحشاك ازاى واحنا على طول مع بعض حتى الشركه مبقتش تنزلها
أسر:عندك حق والله انا الفتره اللى فاتت دى أهملت الشركه خالص بس أن شاء الله من بكره هرجع اروح الشركه تانه
زمرده:أن شاء الله...ونظرت له قليلا ثم قالت ...هو انت عملت ايه فيه
علم أسر من تقصد دون حتى أن تذكر اسمه فأبتسم لها وقال
أسر:كل اللى تتخيليه انا عملته فيه والحاجه الوحيده المهمه دلوقتى أنه مش هيقدر يأذيكى تانى بعد كدا
زمرده:بدموع:ربنا يخليك ليا يا رب ...انا بحبك اوى
أسر:وهو يقترب منها: وانا كمان بحبك اوى
نظر اسر الى عيني زمرده وشرد بهما وهو يراها تنظر إليه فى خجل فأقترب منها واحتضنها اقرب إليه ثم قبلها بينما قامت زمرده بمبادلته الاحتضان بخجل واخذ أسر يقبل أنحاء وجهها بقبلات رقيقه كرفرفت الفراشات ثم ابتعد عنها قليلا ثم قال
أسر:انا بحبك اوى ...وبحلم باليوم اللى نكون فيه لبعض بكل الطرق الممكنة
خجلت زمرده من مغزى كلماته التى فهمته جيدا فدفنت وجهها فى صدره تخفى عينيها عن عينيه بينما زاد أسر من احتضانها وقبل قمه راسها وهو يتنهد بسعاده

فى داخل القصر
كانت تولان قد انتهت من تحضير كوب من القهوه الخاصه بأسر عندما دخل فهد إلى المطبخ وابتسم عندما رآها وقال
فهد:صباح الخير عامله ايه النهارده
تولان:ببرود: عليكم السلام و رحمه الله و بركاته
ابتسم فهد بداخله فقد بدأت الحرب وقال
فهد:وعليكم السلام و رحمه الله و بركاته....عامله ايه النهارده
تولان:انا الحمد لله ...بعد اذنك
نظر فهد الى ما تحمله بين يديها وقال
فهد:فنجان القهوه دا لمين ...انا اعرف انك مش بتشربى قهوه
تولان:القهوه لأسر ... حاجه تانيه
فهد:بأنفعال:ازاى يعنى هو أسر اتجنن ولا ايه وانتى تعمليله القهوه ليه القصر مليان خدم انتى مش خدامه عنده علشان يقولك تعمليله قهوه
تولان:بحنق:اولا هو مأمرنيش دا طلب منى اعملها ... ثانيا خادم القوم سيدهم ومفيهاش حاجه لما اعمله القهوه يعنى ...ثالثا هو كان فاكرنى هعمل حاجه لنفسى علشان كدا قالى اعمله معايا
فهد:بتسأول:طيب معملتيش حاجه لنفسك ليه
تولان:ببرود:لانى صايمه ...ممكن بقى تعدينى لو سمحت
فهد:بأستفهام:صايمه ليه هو احنا فى رمضان ولا إيه
تولان:بتنهيدة ملل:لا مش فى رمضان انا متعوده اصوم اتنين وخميس ...عرفت ليه بقى انا وانت مختلفين تماما ...انا بصلى وبصوم والحمد لله حافظه المصحف كله أما أنت بتشرب خمره وعايش فى مجون والله اعلم بتعمل ايه تانى
فهد:بهدوء: بس انا هتغير...صدقينى وبكره الوقت يثبتلك
تولان:لو هتتغير عشانى يبقى بلاش التغيير ده لأنك عمرك ما هتقتنع بيه ...حاول تتغير علشان نفسك مش عشان حد تانى
وما أن انهت حديثها اتجهت إلى خارج المطبخ بينما تركت فهد ينظر إلى المكان التى كانت تقف فيه ويفكر فى حديثها

فى فيلا محمد الاسيوطى
كان أحمد يجلس مع هدير فى غرفتها فبعد أن هدأت نوبة بكاءه قرر أن يتصرف سريعا ويحاول أن يعالج هدير من إدمانها وبالفعل فى خلال لحظات تحدث مع احد زملاء والده وسأله على مصحه خاصه لعلاج الادمان وها هو فى غرفتها يروى لها ما حدث
هدير:يعنى انا لما ادخل المصحه دى هبطل شرب
احمد:أن شاء الله...بس المهم يكون عندك اراده واى حاجه بعد كدا مش مهمه
هدير:بدموع:بس انا خايفه..افرض مقدرتش ابطل...افرض..
احمد:مقاطعا:هتقدرى ...انتى شجاعه اوى يا دو ...لولا شجاعتك دى مكنتيش اعترفتيلى بكل اللى انتى بتعمليه وانا متأكد انك هتقدرى تكملى فى المصحه وهتبقى كويسه صدقينى
هدير:يارب يا احمد ...يارب ...انا كنت عايزه اقولك على حاجه كدا عرفتها
احمد:بقلق:حاجه ايه
هدير:من كام يوم سمعت ماما وهى بتتكلم مع واحده صحبتها عن تولان ولقيتها بتقول انها هتخلص منها وبعد ما تخلص من روما ...انا خايفه عليهم اوى
احمد:متقلقيش انا عرفت مكان تولان فيه واحد لسه مكلمنى من شويه وقالى أنه اسمه فهد وهدان وان تولان عنده فى القصر بتاعه بس مقاليش ليه ولا اى حاجه تانيه... فأنا من بكره أن شاء الله هوديكى المصحه واروح العنوان اللى فهد ده ادهولى على طول
هدير:ياااه يا احمد يعنى احنا بجد عندنا اخت اكبر مننا ...ياترا هتسامحنا اننا مدورناش عليها قبل كدا
احمد:لما تعرف اننا مكنتش نعرف عنها حاجه اكيد هتسامحنا وان شاء الله فى معاد الزياره بتاعتك هيبقى اجيبها معايا علشان تشوفيها ايه رايك بقى
هدير:ياريت يا احمد.....وخلى بالك من روما وادم لان ماما ممكن تعمل اى حاجه علشان تخلص منهم ...انا حاسه انى مبقتش عارفه ماما
احمد:متقلقيش انا هاخد بالى كويس اوى منهم أما ماما كل اللى بتعمله ده علشان مش عايزه تولان تأخد من التركه ورثها ومش عايزه يبقى ليها مرات ابن من ملجأ...بس انا مستحيل اسيبها تأذي اى حد فيهم حتى لو على موتى