Katil Mafya'nın Bebeği (düzenlemede )

5.bölüm

Merhaba arkadaşlar yeni bölüm geldi. Öncelikle yorumlarınız ve beğenileriniz için çok teşekkür ederim. Biraz az yazdığımın farkındayım bunun için sizden çok özür diliyorum benide anlamanızı istiyorum. Çünkü doktor telefona bilgisayara falan bakmam istemedi fakat ben doktoru dinlemiyorum. Annem yakındır elimden alacak telefonu sizede bölüm yazamicam. Neyse fazla konuştum. Size iyi okumalar...

Ayperi
Anne olmak şüphesiz zordur. Dokuz ay gibi uzun bir zaman diliminde anne, çocuğunu doğurabilmek için tam anlamıyla yüzlerce türlü zorluğa katlanmak zorunda kalır. İşte bu nedenle annelik kutsaldır. Sadece doğurmak değildir olay. Sonrasında gösterdiği ilgi, şefkat, sevgi...
İlk anne deyişi ilk aşkı ilk okula başlaması.
Anne olmak demek, birlikte büyümektir. Hatta kimi zaman çocuk, anneyi büyütür, geliştirir. O olmasa yapacağım delilikleri yapmamak, o var diye yapmayacağım işlere girişmek, gelişmek, yenilenmektir. Çocukla büyümek, hiç büyümemek, o büyüdükçe çocuklaşmak, birlikte çocuk kalmak demektir.
Allahım bebeğim anladı defneyi kolundan tutup hızlıca dışarı çıkardı. Kasılmalar başlamıştı.

"beni kandırabileceğini mi düşündün ayperi Eraslan"

Diyip sedyeden yere attı. Üzerime geliyordu hızlıca yüzüme tokatlar  atmaya başladı. Ağzımdan burnumdan kanlar çıkıyordu o ise vahşi bir hayvanı andırıyordu. Canımın acısından çok bebeğim için endişeliyim

"evet ayperi şimdi oldu işte o bebek asla doğmayacak"

"sen katilsin bebeğin katilisin"

"sana dedim ayperi o bebek doğmayacak dedim defneyi bu yaptığı için cezalandıracağım ayperi"

Dışarı çıktı bacaklarımın arasından sıcaklık akmaya başladı gidiyordu işte bırakıyordu beni defne içeri girdi bana yaklaştı sarıldı.

"de--de--fne bebeğimi aldı benden"

"sakin ol ayperi tamam mı canım sakin ol"

"defne bebeğim"

"seni burdan çıkartıcam.......Hakan hakan"

"efendim defne hanım"

"ayperi'yi kucağına al gidiyoruz bu evden sonsuza kadar gelmeyeceğiz"

Hakan beni kucağına aldı aşağı inmeye başladı ben hala ağlıyordum bu hayatta belki en çok istediğim şey gitti bebeğim gitti aklıma annemin bana küçükken söylediği şarkı geldi.

Bebeğin beşiği çamdan
Yuvarlandı düştü damdan
Bey babası gelir Şam'dan
Nenni de nenni de nenni de bebek

"nereye götürüyorsunuz onu"

"senden çok uzağa Burak çok çok uzağa"

"o burada kalıcak benimle"

"dengesiz... Dengesiz sana bir tavsiye Burak Kireççi bir daha asla karşıma çıkma yoksa seni yok ederim"

Ağlamaktan helak olmuştum tabiri caizse bebeğim öldü artık yaşamanın anlamı yok benim için.
Arabanın arkasına yerleştirdi beni hakan bey defne ona bir şeyler diyordu ama umurumda bile değildi elin karnımda bebeğimde ninniyi mırıldanıyordum beyaz ışık beni çağırıyordu bende fazla direnmedim bıraktım kendimi
Gözlerimi açtığımda beyaz bir odadaydım boğazım kurumuştu içeri hemşire girdi.

"demek uyandınız ben hemen doktora haber vereyim sizi buraya getiren beyefendi çok endişeliydi."

"yanında bir kız var mıydı"

"hayır beyefendi tek ti sizi yol kenarında bulmuş"

Yol kenarımı Allahım ben uyurken ne olmuş böyle defne beni atmıştı sokağa resmen hemde bebeğimi kaybettiğim halde kırılmıştım şimdi