- იუნგი? გამიკვირდა აქ რომ ვნახე ის რა....
- აქ რას აკეთებ? მითვალთვალებ?
- ეგ წესით მე უნდა მეკითხა. ნეტა რა უნდა აქ....
- სასაფლაოზე მარტო რას აკეთებ? მოიცა შენ რა ტიროდი?
- არაა მაგი შენი საქმე. მეტი საქმე არ მაქვს ახლა ამას აჩოტები ვაბარო რაა. იუნგიმ გვერდით გამწია და დედაჩემის საფლავს მიაჩერდა
- რა ლამაზი დედა გყოლია, ის გვერდულად ეღიმება.... შენც მას გავხარ... რაიო? ამან ახლა მე ლამაზი მიწოდა? დით ჩემი ცოდვა
- აქ რატომ მოხვედი, შენ რა მითვალთვალებ?
- არა... მან თავი ჩახარა, შემდეგ კი ხელი ჩამკიდა და სადღაც გამაქანა
- სად მიგყავარ გამიშვი. ვცდილობ ხელი გავინთავისუფლო, მაგრამ ისე მიჭერს ლამისაა შემოვატყდე. - გამიშვი მეთქი არ გესმის მტკივა. იუნგი უცებ გაჩერდა და ვიღაცის საფლავთან დამაყენა
- ნორმალური ხარ? ხელი დამატეხე. იუნგი ისევ თავდახრილი დგას და თუ არ ვცდები ტირის. რატომღაც გული დამეწვა მისი საცოდავი სახე რომ ვნახე. წინ გავიხედე და ვიღაც ქალის საფლავია
- ეს დედაჩემია. ახლა გასაგებია რაშია საქმე. ქალის საფლავზე წარწერას დავაკვირდი და ისიც იმ წელს იყო გარდაცვლილი როდესაც დედა გარდაიცვალა, მაგრამ სხვადასვა რიცხვში.
- რა დაემართა დედაშენს?
- ის მოკლეს, ვიღაცამ მოკლა და პირდაპირ ჩემი სახლის წინ... იუნგიმ ცრემლები ვეღარ შეიკავა და ატირდა
- იუნგი ძალიან ვწუხვარ, მე ბოდიში.... არ მინდოდა რომ...
- ანო შენი ბრალი არ არის, იუნგი ცრემლებს იწმენდს. შემდეგ კი მიდის, მე კი საფლავთან ვდგავარ და ვფიქრობ
- როგორ შეიძლება ეს დამთხვევა იყოს? თან დედაჩემიც ხომ ასე მოკლეს? ანუ რა გამოდის რომ მე და იუნგის საერთო მტერი გვყავს? მე სასაფლაოდან გამოვდივარ, ჩაფიქრებული, მაგრამ უცებ ვიღაც კაცის სილუეტი დავინახე, შემდეგ კი გაქრა, ერთ მომენტში ისევ შევნიშნე და მას გავეკიდე
- ჰეი შეჩერდით... რატომ გარბიხართ? კაცი მირბის და სადღაც ქუჩაში უხვევს, მე მას ახლა უკვე ნელ ნელ მივყვები, რომ არ შემამჩნიოს. ურნასთან ვიმალები და უცებ მესმის კაცის ხმა
- შეგამჩნია?
- მგონი კი.... გამომეკიდა კიდევაც მაგრამ გზა ავუბნიე და თავი დავაღწიე
- კარგია იცოდე შენს შესახებ არავინ უნდა გაიგოს გასაგებია? ვცდილობ ის კაცი დავინახო, მაგრამ ვერ ვახერხებ. უცებ სიჩუმე ვარდება, მე ნელ ნელა თავს ვწევ და როდესაც ვხედავ რომ არავინაა ვდგები
- სად წავიდნენ? ნეტა ვინ იყო ის კაცი? არე მარეს ვათვალიერებ და ვიღაცას ვეჯახები, შიშისგან შევხტი და უკან ვიხედები
- იუნგი ისევ შენ? არ მაინც რა გინდა?
- მოკეტე შენი ნერვები არ მაქვს
- რას ქვია ნერვები არ მაქვს? მე მითვალთვალებ და კიდევ მე უნდა გავჩუმდე. ბოლო ხმაზე ვყვირი.
- გოგო გაჩუმდი თორემ გვნახავენ. იუნგიმ ხელი პირზე ამაფარა და მეც გავჩუმდი. უცებ ის ორი კაცი ისევ მოდის ერთმანეთს ემშვიდობებიან და ამ დროს ისმის ტელეფონით დარეკვის ხმა, ეს ჩემი არაა
- იუნგი ტელეფონი.... შენი ტელეფონი რეკავს. ვჩურჩულებ და იუნგის ტელეფონისკენ ვანიშნებ ისიც მალევე თიშავს ტელეფონს,
- აქ ვიღაც არის, თქვა ერთ ერთმა.
- მგონი დაგვერხა, ვჩურჩულებ და ისე ვეუბნები იუნგის. დედაა რა დროს არ მომაქ იარაღი რაა ხომ გავუქანებდი
- რა დროს ეგაა უნდა გავიქცეთ, მაგრამ ჯერ შენ წახვალ
- რაა არა აქ მარტო არ დაგტოვებ ერთად გავიქცევით
- არა მეთქი მალე, მე ყურადღებას გადავატანინებ შენ კი გაიქცევი და ჯიმინთან მიხვალ
- ეგ ვინაა?
- ჩემი ძმაკაცი, მოკლედ თუ მე ვერ მოვახერხე გაქცევა შენ მაინც წადი ჯიმინთან ეს ჩემი ტელეფონი წაიღე და დაურეკე პირველივეა.
- კარგი, თავს გაუფრთხილდი, დედა ეს რამ მათქმეინა ახლა მოვკვდები. იუნგიმ მოახერხა ყურადღების გადატანა და მეც გავიქეცი. რაც ძალა და ღონე მქონდა მივრბოდი, როდესაც გავიგე გასროლის ხმა შევჩერდი, მაგრამ მერე ისევ გავაგრძელე სირბილი. როდესაც შევამჩნიე რომ არავინ მომსდევდა გავჩერდი, იუნგის ტელეფონი ხელის კანკალით გავხსენი და ჯიმინს დავურეკე
- ხო ბრატ სად ჩემ ფეხებში ხარ
- შენი ბრატი გასაჭირშია, მისმინე მან მომცა ეს ტელეფონი სასაფლაოსთან ახლოს ვარ მოდი იუნგიმ მე გადამარჩინა თვითონ კი არ ვიცი...
- კარგი ხუთ წუთში მანდ ვარ. გავიდა ხუთი წუთი და მანქანაც მოვიდა, მანქანიდან გადმოდის საყვარელი და ამავდროულად სერიოზული სახის ბიჭი
- შენ ხარ ის ვისაც ველაპარაკე? სადაა იუნგი რა უქენი
- მე არაფერი მიქნია წამოდი მალე. მე და ჯიმინი გავიქეცით იქ სადაც მე და იუნგი ვიყავით.
- აქეთ დავუძახე ჯიმინს და ისიც გამოიქცა. რომ მივედით იქ იუნგი დაგვხვდა დაჭრილი იყო იარაღით.
- იუნგი ძმაო გამაგრდი, ჯიმინი ნახე რაა რა ტიპშაა საღოლ ბრატ
- ხომ კარგად იქნება? ვეკითხები ჯიმინს და ამ დროს იუნგი გონს მოდის და მე მიყურებს
- შენ აქ რა გინდა, ხომ გითხარი გაიქეცი მეთქი. ძლივს ბურტყუნებდა სიტყვებს.
( იუნგი)
როგორც იქნა ანო გაიქცა, იმედია კარგად იქნება. ამდენ ფიქრში იარაღი ვიგრძენი კეფაზე, ფრთხილად წამოვდექი და ხელები მაღლა ავწიე.
- არ გაინძრე თორემ მამა ზეციერს გაზიარებ.
- იქით არ ეზიარო ვუთხარი და იარაღის ხელიდან გამოგლეჯვა ვცადე, თავიდან გამიჭირდა, კაცის სახე ვერ დავინახე,რადგან სულ შავებში იყო ჩაცმული და სახეც არ უჩანდა. იარაღის წართმევის დროს გასროლის ხმა გაისმა, ტყვია მუცელში მომხვდა, მაგრამ თვითონ ის კაციც დაიჭრა, მაგრამ მან გაქცევა მოასწრო, მე კი გონება დავკარგე. მხოლოდ ანოს სხეული დავინახე და გავითიშე. გონს რომ მოვედი ჯიმინს ეძინა.
- ოე ბიჭო აეგდე მალე. წამოვიყვირე და ჯიმინი შეხტა
- ვახ ჩემე სუპერგმირს გაუღვიძია
- მოკეტე და ადგომაში დამეხმარე
- არა არსად წახვალ ჯერ, კარები შემოაღო ანომ
- შენ აქ რა გინდა?
- შენ თავი რამეს ხომ არ მიარტყი? როგორ თუ რა მინდა? შენ მე გადამარჩინე ამიტომ შენთან ვალში ვარ, რაც გინდა ის მთხოვე. აი სად შეცდა, ახლა ზუსტად ეს უნდა გამოვიყენო და ლოგინში ჩავითრიო. აუ რეებს ვბოდავ რა მართლა ბლეყვერტიე ვარ
- მართლა? ჰმ კარგი მაშინ სანამ გამოვკეთდები სულ ჩემთან იქნები
- სულ არ ვიცი მაგრამ....
- არ მაინტერესებს რაც გითხარი ის ქენი. ამ დროს პალატაში ჯონქუქი შემოდის
- როგორ გაბედე ჰა მიპასუხე, ცოფიანი ძაღლივით მეცა
- მამა გაჩერდი მას არაფერი დაუშავებია. ანო ჩაერია... - მან მე გადამარჩინა, ეს უთხრა თუ არა დამშვიდდა. ბოდიში მოიხადა და გავიდა
- არ მიაქციოთ ყურადღება, თქვა ბექიონმა და კარები მოიხურა.
- იუნგი ხომ კარგა ხარ? მკითხა ანომ, მოიცა ის რა ჩემზე ნერვიულობს
- ძმაო რა შარში გაყავი თავი ჰაა ანომ რომ დამირეკა თავიდან ვერ დავიჯერე და მერე გამახსენდა როგორი ბლეყვერტიეც იყავი და წამოვედი
- ეგ რომ არ გაგხსენებოდა მიმაგდებდი არაა? მოიცა შენ განახებ. ადგომა რომ დავაპირე ჭრილობა მეტკინა
- ვაიმე დედიკონაა დავიწკმუილე და თვალები სიმწრით დავხუჭე. ამ დროს კი ანო მომვარდა
- რა მოგივიდა? კარგად ხარ? ჯიმინ შენი ბრალია. პანიკაში ჩავარდა.
- კარგი კარგად ვარ ახლა მიპასუხე რატომ მიხვდი იმ ადგილზე?
- ის კაცი ადრეც მაქვს ნანახი, ხო ისე შენ რ გინოდა?
- მეც მაგის გამო გავყევი
- მოიცა ანუ მანაც რაღაც წერილი დაგიტოვა?
- არაა უბრალოდ საეჭვო ტიპი მომეჩვენა და ასეც მოხდა.
( ნამჯუნი)
- რაა შენ რა იუნგის ესროლე?
- ბოს სხვა გზა არ დამიტოვა თან მეც დაჭრილი ვარ
- ახხ კარგი კარგი. ყურმილს ვკიდებ და ტელეფონს კედელს ვანარცხებ
- ამის დედაც ახლა რა უნდა ვქნა, რომ დაეჭვდეს რამეში?
ახალ ტელეფონს ვიღებ და უცხო ნომერზე ვრეკავ
- მომახსენე რა სიტუაციაა
- ბოს ყველაფერი ნორმაშია იუნგი ჯონქუქის შვილთან ერთად არის როგორც დავგეგმეთ
- გასაგებია ძალიან კარგი მეორე გეგმაზე გადადი ის გოგო უნდა ჩავაძაღლოდ ზედმეტი ტვირთი არ გვჭირდება.
- როგორც მეტყვით ბოს. ამ დროს კარზე კაკუნია. ტელეფონს ვთიშავ
- შემოდით... არავინ შემოდის, ისევ ვიძახი მაგრამ არავინ აღებს კარებს. ბოლოს ისევ კაკუნია
- შემოდით მეთქი. არავინ შემოდის. ამჯერად მე ავდექი და კარები გავაღე არავინ იყო, ძირს მხოლოდ ერთი კონვერტი იდო. ავიღე და კაბინეტში შევედი, კარები ჩავკეტე, ჩემს მაგიდასთან მოვკალათდი და კონვერტი გავხსენი შიგნით კი...
ვაჰაჰაჰაჰაჰა 😈😈😈ესეც ახალი თავი იმედია უაზრო არ იყო 😀😀😀 დაავოუთეთ და დააკომენტარეთ, თქვენი აზრი მაინტერესებს....
BINABASA MO ANG
სიყვარული კრიმინალის სანაცვლოდ (დასრულებული)
Fantasyკრიმინალური ბანდის უფროსის შვილი და პოლიციელის ქალიშვილი, მათი ურთიერთობა დიდ ამბიზიებში გადაიზრდება დანარჩენს ფიკში იხილავთ.
