Είστε το αφεντικό μου...

Είστε το αφεντικό μου... /2/

-Σε ξύπνησα? Σε ρωτά.

-Δεν πειράζει, πείτε μου, συμβαίνει κάτι?

-Ήθελα να σου υπενθυμίσω πως το πρωί θα έρχεσαι 6:30.

-Μα οι υπόλοιποι από όσο ξέρω έρχονται 7:30...

-Με άκουσες τι είπα? Σε ρωτά δυναμικά και παγώνεις.

-Μ-Μάλιστα κύριε Seokjin...

-Δεν θα μου φέρνεις αντιρρήσεις, αν θέλεις να τα πάμε καλά βέβαια...

-Μάλιστα. Του απάντησες θυμωμένα μα δεν ήθελες να το συνεχίσεις άλλο.

-Πίστεψε με θέλεις να τα πάμε καλά... Αν μου φέρνεις αντιρρήσεις και δεν κάνεις ό,τι σου λέω θα πρέπει να σε τιμωρήσω φυσικά...

-Τ-Τι εννοείτε...?? Τον ρωτάς αγχωμένα.

-Καληνύχτα δεσποινίς. 

-Καληνύχτα... 

Έκλεισες το τηλέφωνο και το άφησες στο κομοδίνο δίπλα σου. Έκλεισες τα μάτια σου ξανά προσπαθώντας να κοιμηθείς μα τίποτα. 

-Τι εννοούσε και γιατί μου φέρθηκε έτσι? 

Δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί κάνει αυτή τη διάκριση. Είχες νεύρα και δυσκολεύτηκες να κοιμηθείς μα τα κατάφερες, αφού έπρεπε να ξυπνήσεις νωρίς για τη δουλειά σου αύριο.

Ξύπνησες και σηκώθηκες γρήγορα. Δεν είχες χρόνο να ξυπνήσεις με την ησυχία σου. Ετοιμάστηκες αμέσως και έφαγες ελάχιστα. Δεν είχες όρεξη μα έπρεπε να φας. Έφυγες από το σπίτι όμως αργά, κι έτσι καθυστέρησες να φτάσεις στη δουλειά σου. 

Φτάνεις έξω από το μεγάλο κτήριο και μπαίνεις μέσα. Δεν υπήρχε κανείς, μόνο μία κοπέλα στο lobby. Την χαιρέτησες και ανέβηκες επάνω. Το γραφείο σου ήταν κοντά στο γραφείο του κυρίου Seokjin. Κάθισες στη καρέκλα σου και άνοιξες τον υπολογιστή σου. Κοίταξες την ώρα και ήταν 6:40.  

-Ευτυχώς δεν είχε έρθει ακόμα ο κύριος Seokjin! Σκέφτηκες και χαλαρώνεις.

Ξαφνικά η πόρτα του γραφείου του ανοίγει και εμφανίζεται το αφεντικό σου Kim Seokjin.