Είστε το αφεντικό μου...

Είστε το αφεντικό μου... /4/

-Κύριε Seokjin?? Τι κάνετε εσείς εδώ?? Τον ρωτάς απορημένα.

-Ποιος ήταν αυτός που χόρευες μαζί του??

-Παρακαλώ??

-Λέω, ποιος ήταν αυτός που χόρευες μαζί του?!

-Ένας φίλος μ-- Συγγνώμη, μου κάνετε ανάκριση?? Γιατί κύριε Seokjin, τι μου είστε?!

-Υ/Ν... Σε κοιτάει θυμωμένα.

-Έρχεστε από το πουθενά, με τραβάτε μακριά από τους φίλους μου και μου κάνετε και ανάκριση?! Με ποιο δικαίωμα κύριε Seokjin σας ξαναρωτάω?!

-Σκάσε γαμώτο!

-Δε πας καθόλου καλά μου φαίνεται! Του λες και γυρίζεις να φύγεις μα σε τραβάει.

-Μου μίλησες στον ενικό?? Σε ρωτάει και το βλέμμα του θυμωμένο.

-Δε σε φοβάμαι... Του απάντησες δυναμικά και ξέφυγες από τα χέρια του. 

Γύρισες και έφυγες από κοντά του. Μπήκες ξανά μέσα στο σπίτι και ο Hobi σε βρήκε στη πόρτα.

-Ερχόμουν έξω να σε ψάξω, είσαι καλά, τι έγινε??

-Τίποτα τίποτα μην ανησυχείς, με είδε ένας φίλος μου απλά που είχαμε να μιλήσουμε καιρό και ναι...

-Α οκ... Τον χορό θα τον συνεχίσουμε?? Σε ρωτάει χαμογελαστά.

-Φυσικά! Του απαντάς ευδιάθετα και αρχίζετε να χορεύετε ξανά.

Σε καθοδήγησε ξανά στο ρυθμό της μουσικής και συνεχίσατε να χορεύετε. Δε καταλάβατε πως πέρασε η ώρα και πήγε πια 5 παρά. Όλοι είχαν φύγει και μείνατε εσείς οι 4. Εσύ, η κολλητή σου, ο Hobi και ο Tae. Καθίσατε σε ένα καναπέ και γελούσατε συζητώντας διάφορα. Η ώρα πήγε 6 και η Ελένη αποκοιμήθηκε πάνω σου. Ο Tae άρχισε να συμμαζεύει και παρόλο που προσφέρθηκες να βοηθήσεις δεν σε άφησε.