"Jungwoo. Ben özür dilerim. Benim korkaklığım yüzünden binbir şeye katlanmak zorunda kalıyorsun. Böyle olsun istemezdim." dedi,Yukhei endişeli gözlerle.
Jungwoo ilk önce Yukhei'nin gözlerine dik dik baktı ve ardından gülümsedi.
"Önemi yok." diye mırıldandı.
Ardından yavaşça kaybolmaya başladı. Yukhei bir hışımla koşup Jungwoo'yu tutmak istedi fakat Jungwoo yok olmuştu.
Gözlerini birden açıp küçükçe bir çığlık attı,Yukhei. Hepsi bir rüyaydı. Belki de o olaydan sonra bilmem kaçıncı kabusuydu.
Daha sonra Mark odaya girdi ve endişeli gözlerle Yukhei'ye baktı.
"Yine mi o kabus?"
"Maalesef." dedi Yukhei. Derin nefesler verirken.
"İyi olduğundan emin olduğuma göre, ben de gidip kahvaltı hazırlayayım ve sen de üstüne bir şeyler geçirip alt kata gel." Dedi Mark, merdivenlere yönelirken.
Sahi, birkaç haftadır Yukhei Mark'ta kalıyordu. Fakat öyle bir uyku problemi vardı ki onu agresif yapmaya bile başlamıştı.
Yukhei alt kata indi ve bir sandalye çekip oturdu. Mark kahvaltıyı hazırlamıştı bile.
"Bugün herhangi bir planın var mı?" diye sordu Mark.
"Hayır,neden sordun?"
"Um aslında Johnny ile Jungwoo'yu ziyarete gitmeye planlıyorduk. Sen de gelmek ister misin?"
O an Yukhei birden kalp atışlarının hızlandığını ve titremeye başladığını hissetti.
"Ah unutmuşum. Bugün eve gitmem gerek. Birkaç eşyam orada kalmış,üzgünüm."
"Pekâlâ. Ben o zaman çıkıyorum. Bir şey olduğunda ararsın."
Mark evden çıktığı gibi Yukhei derin bir nefes verdi.
Üstüne günlük bir kıyafet giyip eşyalarını topladı.
Bir not kağıdına 'Her şey için teşekkürler. Kafa dinlemek için buradan ayrılıyorum.' yazıp dışarı çıktı.
Aslında söylediği şey bir maazeret değildi. Cidden o evde tekrar gidecekti. Ama farklı bir sebep için.
///
uzun yazmak çok garip hissettiriyor ;;
aorikawa,,
ŞİMDİ OKUDUĞUN
çürümüş kalplerin buluşması -luwoo.
Nouvelles"havada siyah bir siyah toz bulutu olduğundan göremiyorum sanıyordum; körmüşüm,haberim yok." - jungwoo+lucas(yukhei) [kısa hikaye] 18319
