EPILOGUE

33 3 1
                                    

-After 2 months-




Nandito kami ngayon ni Arjay sa park. Nakipagkita ako sa kanya e, miss na miss ko na sya.




Hndi na din ako mapalagay sa bahay. Wala akong makausap.




Alam na din nya ang pangyayaring yun. Masasabi kong nasanay nako sa sakit. Hndi nako umiiyak pero araw araw kong dala dala ung sakit. Hndi kona ata yun makakalimutan.






Mabuti na lang din ang sinunod nya ang bilin ko. Mula noon, hndi na ulit sya nagpakita sa akin. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sakaling magkrus muli ang landas namin.






He's been part of my life. Hindi ko na sya maaalis sa sistema ko. Pero nandito pa din ung galit. Sana maging maayos syang ama. Sana magampanan nya ang responsibilidad nya. I hate him. But I can't deny the fact na may puwang pa rin sya puso ko. Ag hirap kalimutan. Sa loob ng anim na taon, sa kanya umikot ang mundo ko. Mas madalas ko pa syang kasama kaysa sa pamilya ko.






Pero di bale na. Ito ang ginusto ng tadhana.



"Beh naman kase, pumayag ka ng makipagdate kay Nate. Yung totoong date na."




Iginala ko ang paningin ko sa mga batang naglalaro ng batong bola. Nakakaaliw sila.




"Ayoko muna. Alm mo naman ang nararamdaman ko pra sa kanya. Kahit niloko na ako sya pa din ang mahal ko. Tanga ko no?"




"Tanga nga talaga! Kya nga makipagdate ka para makamove on ka"



"ayoko nga"




Sa ganong sitwasyon na lang pala magtatapos ang lahat ng nasimulan namin. Para kaming parallel lines, always close to each other but never together. Ang unfair lang dahil umasa ako na magging masaya na kami. Andamot ng tadhana.




Pumikit ako sandali at naramdaman ko ang pagkirot ng sintindo ko. Nagmulat ako kaagad.





Napansin kong biglang umikot ang paligid ko. Ansakit ng ulo ko.





"behsnjxbdusbduebdianzusbwuxvsbbusvsudvuebdnnuebxubeueh"



MAy sinasabi pa sya ngunit wala nakong marinig. Hindi ko na namalayan pa ang mga susunod pang nangyari.





-------------




Sa pagmulat ko ng mata ay iginala ko ang aking paningin. Puting silid. May swero.




Nasa ospital ako.




Tinapik ko si Arjay na nasa tabi ko. Napamulaga sya ng matagpuang gising na ako.




"Beh ayos na ba pakiramdam mo."




"Oo anong nangyari sa akin?"




Biglang bumukas ang pinto at pumasok ang Doctor.





"Doc mabuti pang kayo na ang magpaliwanag ng nangyari sa kanya."





"Ahm, Miss Lopez. Ang pagkahimatay nya ay dulot ng depress, dehydration, at sobrang kainitan ng panahon. Naover fatigue na din ang inyong katawan. Advice ko na manatili kayo dito sa loob ng tatlong araw. Isa pa may magandang balita. Youre 2 months pregnant. Congrats."-nakangit nyang pahayag.





'Youre 2 months pregnant'
'Youre 2 months pregnant'
'Youre 2 months pregnant'






SHIT.


Parallel LoveWhere stories live. Discover now