Parallel Love

FIRST

To readers,
       Bago simulan ang pagbabasa, gusto ko lang malaman nyo, na ang story pong ito ay Point Of View mismo ni Tanya Lopez. Kya wala na pong mangyayaring palitan ng Pov sa buong story. But dont yah worry guys. Ggawin ko ang lahat to make you all satisfied. Enjoy reading. Godbless❤

--------------------------

"Tanyaaaaaaaaa!"

Napalingon ako sa pag-alingawngaw ng pangalan ko sa loob ng canteen. Jusme sino na naman kayang wengya yon haha? jokes.

Nakapila kase ako. O-order ng meal, lunch namin eh..

"Oh?"-tanong ko sa babaeng nasa harap ko ngayon.

Kung hndi ako nagkakamali, si Aya to. Namumukhaan ko lang kase fan ko sya? At member ng Supreme Student Council. Ewan ko ha kung bakit ako nagkaroon ng fan. Bsta sabi nya e, edi kinonsider ko na lang.

"Yung prince charming mo! Nilalagnat!"-bulalas nya sa harap ko.

0_O whut?-

"Ano!?"

Pinagkunutan nya ko ng noo na para bang na-slowan sya sa naging reaksiyon ko.

"Ano ba girl? Si Fafa Mark kako, andon sa clinic, masama daw pakiramdam after ng meeting namin."

Saka lang ito nagsink-in sa utak ko. Si Em-em pala.

"Ah.. S-sorry ha. Asan sya?"-paghingi ko ng paumanhin.

Hinampas nya naman ako ng mahina at tumawa. "Ano ka ba naman Tanya, ayos lang no. Mabuti pa puntahan mo na sya don sa clinic. Kawawa naman, ikaw lang hinihintay non"-saad nya.

Tumango ako at nginitian sya."Osige, salamat ha. Mauna na muna ko."-paalam ko at tinapik ang balikat nya bago ko sya talikuran.

"Welcome Idol! hehehe"

Naglakad nako papunta sa clinic.

Ito na naman po tayo. Sinusundan na naman nila ako ng tingin. Nakakahiya kase, oo puri papuri natatanggap ko pero ang kaso lang medyo ang awkward na kase feeling ko hndi nako normal hahaha. They really treated me as a very special person.

Yeah, Im lucky. Pero hndi ako sanay. Well sa loob ng anim na taon ko dito hndi na nga ata ako masasanay.

Tumungo na lang ako habang naglalakad, habang iniisip kung ano ang nangyari sa lalaking yun.

Until I reached the clinic. Binuksan ko agad ang pinto at nabungadan ko sya sa may sofa. Nakayukyok.

"Em-em"-banggit ko sa pangalan nya. He is my best-buddy, Mark Rodriguez.

Tiningala nya ako at nakita ko ang pagkinang ng mata nya. Wala syang salamin ngayon. Sumilay ang ngiti sa labi nya. He look fale.

"Tinay"-tawag nya sakin.

Tumabi ako sa pagkkaupo niya. Niyakap nya ako. How sweet. 😍 ibinaon nya ang muka nya sa leeg ko.

"Em ang init mo."

"Yeah I know"-tugon nya at mas lalong hinigpitan ang yakap sakin.

"Pinainom ka na ba nila ng gamot?"-tanong ko at naramdaman ko ang pagtango nya.

Pano na to? Dapat syang maiuwi ngayon. Edi uuwi na din ako?

Malamang Tanya alangan namang pabayaan mo ang bestfriend mo dba? oo alam ko. Haystt. Konsensya naman e, makisama ka nga.

Nga pala, pra sa kaalaman ng lahat. Mark and I were living at the same condo unit for almost 2 years. Alam to ng parents namin. Since, 6 years ko na syang bestfriend.

"Uwi na tayo?"-tanong ko.

"No, tapusin mo muna subjects mo. Okay lang ako dito."-pagmamatigas nya.

Inalis ko ang yakap nya at hinarap sya.

"Em-em naman. 2 subjects na lang yun. And besides friday na din naman. Kya okay lang. Uwi na tayo, kelangan mong magpahinga."-paliwanag ko.

Sinimangutan nya ako. "Wag kang makulit. Hndi tayo uuwi hanggat hndi pa uwian. Dito lang muna ako sa clinic."

Aba't ang kulit tlaga ng lahi nito. Punyeta talaga oh'.

"Nyenyenyeee"-make face ko at tinakpan ang tenga ko. Pinagkunutan ko sya ng noo at inirapan. "Sundi mo naman ako kahit ngayon lang. Para sayo din naman to."

He smile. Hinawakan nya ang kilay ko at umarte na parang hinahagod ito.

"Wag ka ngang mataray dyan. Pumapanget ka. hahahah"-lait nito.

Wow ha, nahiya ako sa kagwapuhan nya. Tsk.

"Nagsalita ang gwapo huh"-buga ko sa hangin.

Narinig ko ang mahina nyang halakhak. May sakit na nga't lahat eh.

"Nagsalita talaga, gwapo ako eh"-depensa nya sabay kindat sakin.

Napapalayo na talaga ang usapan namin. Kailangan na naming umuwi. Namumula na ang tenga nya eh.

"Em kasii! tara na sabe. Namumula ka na, you need to rest."

"I can rest here"-lusot nya.

Napapikit ako sa inis. Npakatigas talaga ng ulo.

Ulo saan veh? Sa taas malamang. Napakalandi mong konsensya ka!

"Uuwi tayo. Period"-I glared.

"Woahh"-tinaas nya ang dalawa nyang kamay. "Suko na po ako. Sasama na po, sasama na po"-sagot nya.

"Engot"

Hhahaha mukang tae sya.

"Tara na?"-yaya nya.

"Wait, tatawagan ko lang si Tita."

Im speaking of Tita Coreen, Mark's mom.

"Wag na. Mag-aalala lang yun. Simpleng lagnat lang to tol"-pigil nya.

"Kahit na. Kailangan nya pa ding malaman. Baka pag lumala ka, mas mag-alala yun. Ako na namn ang mananagot sayo."

Lumapit sya sakin at inakbayan ako. "Bakit ako lalala? eh ikaw naman ang mag-aalaga. Alam kong gagaling ako, maliban na lang kung may plano kang lasunin ako"-napakahangin nyang salaysay.

Hinampas ko sa noo nya ang cellphone ko.

"Ouch!"

"Kung pede ka lang lasunin nagawa ko na. Kaso may takot ako sa Diyos! haahha"-banat ko.

"Ang hard mo sakin!"-reklamo nya at nagtaray.

Pweee. Hhahahaha.

"Halika na nga. Alagaan mo nako."-yaya nya at binitbit ang bag nya.

Pati bag ko? Di ko nasabi sa inyo na masydo nga pala syang mabait.

"Ako na bahala dito. Magaan lang to."-angal ko.

"Kesyo mabigat o magaan yan. Ako ang magdadala. Yun ang gusto ko. Klaro?"-saad nya mismo sa harap ng muka ko.

At wala na nga akong nagawa. Lagi akong talo dito sa abnoy na to eh.