KARANLIĞIN İÇİNDE Kİ AYDINLIK

Karanlık

Karanlık! Her yer, her şey karanlık. Yürüyor bomboş koridorlarda. Hiç ses yok. Yankı ve yalnızlığı başbaşalar. Işık! Bir ışık var orada. Yaklaşıyor yavaş yavaş yükselen ışığa. Yürüyor. Boş koridorda yankılanıyor adım sesleri. İşte geldi. Önünde bir kapı ve kapının ardından yükselen bir ışık var. Yavaşça açıyor kapıyı... Gözleri kamaşıyor. Işık çok yüksek ve alışmaya çalışıyor. Gözlerini yumup bir kaç saniye bekliyor. Bir ses duyuyor. Biri ismini haykırıyor sanki. Açıyor gözlerini ve ses kesiliyor. Etrafına bakıyor ve her yer aynalarla dolu. Uzunca bakıyor aynalara. Bir tanesine yaklaşıyor. Yere oturuyor ve kendini incelemeye başlıyor. Yüzünün her detayını inceliyor. Onca yaşanan şeyden sonra ne kadar değiştiğini düşünüyor. O zaman farkına varıyor uzun süredir aynaya bakmadığının. Sonra neden uzun süredir aynaya bakmadığını anımsıyor. Karanlık birini görüyor hep siyah giyinmiş, kapşonlu bir adam görüyor. Düşüncelerden arınıp kendini incelemeye devam ediyor. Kendine baktıkça iğreniyor. Bu yüz, bu eller, bu gözler, her şey onu kendinden iğrendiriyor. Daha fazla bakamayacağını düşünüyor. Kapıyor gözlerini ve geriye doğru yatıp düşünüyor. Sadece düşünüyor. Derin bir nefes alıyor. Sonra bir his kaplıyor içini. Sanki biri gözlerini açması için onu zorluyor. Usulca gözlerini açıyor. Tekrar oturur pozisyona gelip aynaya bakıyor ve yine siyah giyinmiş kapşonlu adamı görüyor. Eskiden her gördüğünde gözlerini yumup uzaklaşırdı aynadan ama şimdi tam tersini yapıyor ve ayağa kalkıp aynaya iyice yaklaşıyor. Yüzünü görmeye çalışıyor. Ama kapşonu buna izin vermiyor. Ardından konuşuyor kapşonlu. Yankı ilk defa duyuyor onun sesini. Çok tanıdık geliyor sesi. Anlamaya çalışıyor ne dediğini ama boğuk çıkıyor ses.

-Beni bu kadar merak etmene şaşmamalı!

Yankı bu sefer net duyuyor ne dediğini. Ardından sesin sahibi yine başlıyor konuşmaya:

-Kim olduğumu gerçekten merak ediyorsun değil mi? Sana kim olduğumu göstermemi ister misin?

Yankı sadece kafasını sallamakla yetiniyor ve heyecanla olacakları bekliyor. Aynada ki yansıma yavaş yavaş kaldırıyor kapşonu. Ama Yankı hala göremiyor kim olduğunu. Kafası aşağı eğik. Sadece saçları görünüyor. Saçlarının ne kadar benzediğini düşünüyor Yankı. Rengi ve boyu tamamıyla Yankı'nın saçlarına benziyor. Bu benzerliğe şaşırıyor. Yankı merakından aynaya bir adım daha yaklaşıyor. Ve kapşonlu olan kafasını kaldırıyor o esnada Yankı şaşırıyor. Ve ne yapacağını bilemiyor. Kafasını sağa sola onaylamaz bir biçimde sallamaya başlıyor. Yansıma çarpık bir gülüşle Yankı'nın hareketlerini izliyor. Yankı olayın şokuyla gözlerini karanlığa bırakıyor.

Heyyo! Umarım beğenirsiniz...