Lord*s Lovingly [ 花花遊龍 ]

Childhood

(Cang  က ဒီဇာတ္မွာ အရမ္းသနားဖို႔ေကာင္းလို႔ ဇာတ္လမ္းမစခင္ short story ေလးနဲ႔ စရေအာင္ေနာ္)

♡♡♡♡♡

" က်င္းအာ! အေဝးႀကီးမသြားနဲ႔ေနာ္ "

တာဝန္မ်ားနဲ႔အတူ ဟန္က်ဳိးနယ္ကို သြားရခိုက္မွာ သူနဲ႔အတူ လိုက္ပါလာတဲ့ Jing က အျပင္ထြက္ဖို႔ျပင္ေနတာမို႔ မင္းသားယံုးရီ လွမ္းေအာ္လိုက္ရသည္။

တစ္ဆယ္စြန္းလုစြန္းစ ကေလးတေယာက္အတြက္ နန္းတြင္းအေရးေတြ ေဆြးေႏြးျခင္းကို ၾကားေနရတာက ခဏေလးအတြင္းမွာပဲ ၿငီးေငြ႕လာေစသည္။ ပ်င္းရိျခင္းကို သမ္းေဝသံႏွင့္ ေဖာ္ျပရင္း ပတ္ဝန္းက်င္ကို စူးစမ္းေလ့လာဖို႔ ႂကြျမန္းလိုက္သည္။

အမွန္တကယ္ကိုပဲ Jing အႏွစ္သက္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ဦးရီးေတာ္အနား ေနရျခင္းအား သေဘာက်လွသည္။  ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒါက နန္းတြင္းအ႐ႈပ္ေတာ္ပံုကိစၥႀကီးငယ္အျဖာျဖာကိုပါ စိတ္ဝင္စားတယ္လို႔မဆိုလိုဘူး။
Jing က အသက္အရြယ္နဲ႔ မမွ်ေအာင္ပဲ တိုင္းျပည္ေရးရာေတြ သိကြၽမ္းဝင္ေနၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ထိုအရာေတြနဲ႔ ပတ္သက္စရာမလိုေသးသေရြ႕ ေဝးေဝးမွာ ေနေနဦးမွာပဲ။

စံအိမ္ေတာ္ဝင္းအတြင္းကေန ေျခတလွမ္း ခ်ီလိုက္တာနဲ႔ လူေတြ ပ်ားပန္းခတ္ေနတဲ့ ေဈးလမ္းေပၚ ေရာက္ရိွသြားသည္။ ေဈးသည္ေတြကေတာ့ သူတို႔ပစၥည္းသာလွ်င္ ေကာင္းေၾကာင္း ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ ၿပိဳင္ဆိုင္ ေရာင္းေနၾကေလရဲ႕။

ဆူညံသံေတြကို Jing ႏွစ္သက္ေလ့မရိွတာေၾကာင့္ ႂကြျမန္းရာ လမ္းေၾကာင္းလႊဲေျပာင္းလိုက္သည္။
လူသြားလူလာက်ဲတဲ့ လမ္းက်ဥ္းကေလးက အေနာက္အရပ္ရဲ႕ အလွပဆံုး ကန္ေရျပင္ဆီ Jing ကို ေခၚေဆာင္သြားေပးလိမ့္မယ္။
က်င္းနန္ျပည္နယ္ရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ေတာေတာင္သဘာဝႀကီးထဲက တစ္ခုေသာအရပ္ထံသို႔ေပါ့။

ယိမ္းႏြဲ႕ေနတဲ့ မိုးမခပင္ ေတာအုပ္ငယ္က သူ႕ျမင္ကြင္းထဲ ေရာက္ရိွလာသည္။ သင္းပ်ံ႕ေမႊးတဲ့ ပန္းရနံ႔တို႔ရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈက ကေလးငယ္ရဲ႕ ေျခလွမ္းမ်ားကို ပိုသြက္လက္လာေစသည္။

Jing ခပ္ေသာ့ေသာ့ ေလွ်ာက္လွမ္းေနမိတဲ့အတြက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ ေျပးဝင္လာတဲ့ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ကို မျမင္လိုက္မိဘူး။
ကေလးႏွစ္ေယာက္ တိုက္မိသြားတာျဖစ္ေပမယ့္ Jing က အနည္းငယ္ေတာင္ မယိုင္နဲ႔သြားဘဲ ပိုငယ္တဲ့ကေလးငယ္ေလးသာ ေမွာက္လဲသြားသည္။