Lord*s Lovingly [ 花花遊龍 ]

♥️ 05 ♥️

🌱🌱🌱🌱🌱

ေရႊအဆင္းေဖ်ာ့ေရာင္ သမား႐ိုးက် နံနက္ခင္းတစ္ခုသည္ လန္းဆန္းၾကည္လင္ေန၏။
ေလျပည္၏ ေႏြးေထြးမႈတြင္ ႏွင္းဥႏွင္းသီးကေလးမ်ား ေပ်ာ္ကာေႂကြဆင္း၍ မက္မြန္ပန္းရနံ႔ေတြ သင္းပ်ံ႕လာသည္။

ဗ်တ္ေစာင္းသံလို တြန္ျမည္တတ္ေသာ ေက်းငွက္ေတြ၊ အစာရွာထြက္ေသာ ယုန္ကေလးေတြ၊ ေလႏွင့္အတူေမ်ာလြင့္လာေသာ ပန္းပြင့္နဲ႔ဝတ္မႈန္ေတြ . . .
စိတ္သစ္၊ လူသစ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္
အသစ္အသစ္ေသာ အရာရာတိုင္းဟာ ႐ိုးရာပံုျပင္မ်ားထဲက ကြၽန္းကေလးတကြၽန္းႏွယ္ ထင္ျမင္မိသည္။

တံုအန္းဂိတ္တံခါးမွ လီ(မိုင္)အေတာ္ကြာေဝးလာၿပီးေနာက္
ျမင္းဇက္ႀကိဳးအား ကိုယ္စီဆြဲကိုင္ထားေသာ လူသားႏွစ္ဦး
လမ္းဆံုတြင္ ရပ္တန္႔ေနသည္။
မည္သည့္လားရာထံ ဦးတည္ရမည္မွန္းမသိေသာ ဗလာက်င္းစိတ္အဟုန္ျဖင့္ ဝန္းက်င္တဝိုက္အား ၿငိမ္သက္စြာ စူးစမ္းေန၏။

* ဘယ္သို႔ႂကြျမန္းပါမည္လဲ အစ္ကိုႀကီး ~ ဟန္က်ဳိးကိုပဲလား *

ညိႇဳးငယ္မႈန္မိႈင္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတာ္အား တခ်က္ခိုးၾကည့္လိုက္ၿပီး ေရွာင္စန္း သတိထားကာ ေမးစမ္းလိုက္သည္။

တာ့လီေထာင္မွ လြတ္လွ်င္လြတ္ခ်င္း နန္းေဆာင္သို႔ တေယာက္ထဲ ျပန္လာၿပီးသည့္ေနာက္
ညဥ့္သန္းေခါင္ယံမွာပဲ 'ထြက္သြားၾကမည္'ဆိုလာေသာေၾကာင့္ အထုတ္အပိုးမ်ားကိုေတာင္ ကေသာကေမ်ာ ျပင္ဆင္ခဲ့ရသည္။
ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္ရယ္လို႔ မမိန္႔ဆိုေပမယ့္ တိမ္တိုက္အိုသဖြယ္ မိႈင္းေဝေဖ်ာ့ေတာ့ေနတဲ့ မ်က္ႏွာထားေတာ္အမူအရာေၾကာင့္ ရွင္ဘုရင္ႏွင့္တခုခုပတ္သက္ေနမည္မွန္း ေရွာင္စန္း မွန္းဆႏိုင္ခဲ့သည္။

ခမ္းနားထည္ဝါတဲ့ မဟာနန္းေတာ္အတြင္းမွာ အရာအားလံုး ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ၿပီး အနည္းငယ္မွ်ေသာ အဝတ္အစားကိုသာ သူတို႔ႏွစ္ဦး ယူေဆာင္လာခဲ့ၾက၏။
ရွင္ဘုရင္ ႏွင္းအပ္ခဲ့ဖူးသမွ် လက္ေဆာင္ပ႑ာမ်ားအား တစ္ပိုင္းတစ္စေသာ္မွ် ယူမလာရန္ အမိန္႔ေပးခဲ့ေသာ္လည္း တန္ဖိုးႀကီးပစၥည္းအနည္းငယ္ကုိ ေရွာင္စန္း ခိုးဝွက္ယူလာခဲ့သည္။
သခင္သိလ်င္ ေရႊစိတ္ေတာ္ညိဳမည္မွန္း သိေသာ္ျငား မည္၍ေဝးလံမည္ မသိေသာ ပန္းတိုင္မဲ့ခရီး၌ သခင္ မႏွစ္ၿမိဳ႕ေသာ ထိုထိုအရာတို႔ လိုအပ္မည္ဆိုသည္က အမွန္ပင္။