Wrong Text. Larry Stylinson {Dutch}

Louis

Ik stop mijn telefoon in het voorzakje van mijn rugzak en sta op. Met een zucht loop ik naar het goede lokaal. Net had ik twee uur tekenen en nu heb ik eerst mentoruur en daarna Engels. Luke komt naast me lopen en slaat zijn arm rond mijn schouder. 'Kan je vanmiddag chillen?' Vraag hij met een grote glimlach. 'Tuurlijk waarom niet?' Hij knikt tevreden. 'Micheal, Calum en Asthon komen ook.' Meteen kijk ik op. 'Maar had Calum niet een hekel aan mij?' Vraag ik, een beetje angstig als zijn worden zich door mijn hoofd herhalen. Luke schud zijn hoofd. 'Nee hij is gewoon een beetje in de war. Zijn vriendin, Amy, heeft het vorige week uitgemaakt en nu zoekt hij iets om zijn woede op kwijt te kunnen.' Zegt Luke alsof het niks is. 'En dan moet hij mij kiezen? Kan hij niet gewoon naar de sportschool ofzo?' Vraag ik chagrijnig.

Luke haalt zijn schouders op. 'Je hebt gelijk, ik ga het wel aan hem vragen als ik hem weer zie.' We lopen het lokaal binnen. Meneer Malik staat bij de deur en begroet iedereen die binnen komt. 'Hey jongens, ga gauw zitten jullie zijn de laatste.' Snel lopen we het lokaal binnen en zien dat inderdaad iedereen er al is. We gaan snel zitten, helemaal achteraan. 'Laten we de les beginnen met de vraag: Hoe gaat het nu in de klas?' Meteen steekt Maya haar hand op. I rol mijn ogen. Ik wil niet vervelend doen ofzo maar ze is echt zo een jufferskindje. Als iemand iets heeft gedaan weet de leraar het binnen een seconde omdat ze alles zegt. Daarom mag ik haar niet. 

'Ja Louis, Luke, Mark(gespeeld door Shawn Mendes) en Noah(gespeeld door Jace Norman) praten alleen maar in de les. En ik weet zeker dat ik niet de enige ben die zich eraan ergert!' Zegt ze. Ze kijkt ons boos aan en gaat recht zitten. Ik zie dat meneer Malik zijn lach in moet inhouden. 'Als ze de les niet verstoren moeten ze het zelf weten, toch?' Meteen schud Maya haar hoofd. 'Dat is nou juist het probleem meneer. Ze verstoren de les wel degelijk en niemand zegt er wat van, zelfs de docenten niet!' Zegt ze. 'U moet er echt wat aan doen voor niemand zich meer op het werk kan houden en ik een onvoldoende haal, DOOR HUN!' Ze wijst onze kant op. Ik voel mijn telefoon hoor mijn telefoon trillen en meteen heb ik de aandacht van iedereen. 'Zou ik mijn mobiel even mogen stil zetten meneer?' Vraag ik, proberend niet rood te worden uit schaamte. 

'Snel!' Zegt hij op strenge toon. Hij geeft me een knipoog waardoor ik weet dat hij een grapje maakt en ik zet snel mijn telefoon stil. Ik kijk snel nog even wat ik binnen heb gekregen. Gewoon een appje van mijn moeder dat ik gelijk na school naar huis moet. Ik ga weer recht zitten. 'Luke?' Ik stoot hem tegen zijn schouder. 'Wat?' Ik rol mijn ogen. 'Ik kreeg net een appje van m'n ma, ik moet gelijk naar huis.' Hij kijkt me vragend aan. 'Kan ik dan niet gewoon mee naar jouw huis? Ik ben er nog nooit geweest' Dat laatste zegt hij bedenkelijk. Ik knik. 'Klopt je bent er nog nooit geweest, maar ik denk niet dat mijn ouders dat fijn vinden, sorry.' Probeer ik maar Luke blijft doorvragen. 'Mag ik je ouders dan nooit ontmoeten? Je hebt de mijne al honderden keren gezien en ik de jouwe nog nooit!' Zegt hij dan. 

'Mijn ouders zijn gewoon anders dan andere, je snapt het toch niet!' Luke rolt zijn ogen. 'Dat doe ik inderdaad niet! Je hebt sowieso wat te verbergen!' Sist hij. 'Ik heb helemaal niks te verbergen!' Luke rolt zijn ogen en kijkt uit het raam. 'Tuurlijk, geloof je het zelf?!' Nu ben ik er echt klaar mee. 'Waarom ik je niet bij mij thuis wil hebben is omdat mijn ouders raar zijn. Je kent ze waarschijnlijk toch al!' Nu kijkt Luke me vragend aan. 'Hoe bedoel je?' Vraagt hij, nu iets minder boos. 'Ik bedoel dat mijn ouders niet bepaald onbekend zijn!' Sis ik nu. Ik hou dan niet van ruzie maar ik kan er ook niet tegen als ik voor leugenaar wordt uitgemaakt. 'Ik geloof je niet!' Ik rol mijn ogen. 'Denk je nou echt dat mijn achternaam William is?!' Ik lach sarcastisch. Luke schud zijn hoofd. 'Wat is je echte achternaam dan?!' Shit! Ik had echt even moeten nadenken.

'Jongens, is er iets wat met de klas gedeeld moet worden?' Vraagt meneer Malik. Luke knikt. 'Ja, Louis zegt net dat zijn ouders niet bepaalt onbekend zijn en hij wilt zijn achternaam niet zeggen!' Ik geef hem een klap tegen zijn schouder. 'Hou je bek man!' Sis ik. 'Maar zijn achternaam is toch William?' Vraagt Jade. Luke rolt zijn ogen. 'Denk je dat echt?! Ben je zo dom?' Vraagt hij spottend. Jade kijkt meteen naar de grond. 'Doe normaal man!' Roep ik. 'Jongens!' Zegt meneer Malik streng. Luke kijkt hem dom aan. 'Wat nou jongens?! Wat doe ik nou weer? Louis is de enige die zijn bek opentrekt hoor!' Roept hij. Meneer Malik kijkt hem droog aan. 'Weeje, Luke, omdat je toch zonodig nog je mond moest opendoen mag je wel even een bezoekje brengen aan de dagco. Ik kijk verbaasd op. 'Maar meneer, dat is niet eerlijk!' Roept hij uit. Ik knik instemmend. 'Ik was net zo bezig als hij, dus dan moet u mij er ook uit sturen.' Breng ik in. Meneer Malik rolt zijn ogen. 'Ga beide dan maar naar de dagco.' Verzucht hij. Ik sta op en pak mijn spullen. Ik loop het lokaal uit met Luke op mijn hielen.

'Wat je met deed was echt aardig van je.' Mompelt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Het is eigenlijk alleen maar eerlijk.' Antwoord ik. Luke knikt. 'Maar ik weet zeker dat Asthon dat niet gedaan had.' Ik haal mijn schouders op. 'Maar mag ik een ding vragen?' Ik knik. 'Wat is je echte achternaam dan?' Ik bijt op mijn lip. 'Beloof je het aan niemand te vertellen?' Luke knikt. 'Tomlinson.' Ik fluister het bijna. Luke hapt naar adem. 'Als in Mark Tomlinson? Ben je familie van Mark Tomlinson?!' Vraagt hij verbaasd. Ik kijk hem een beetje onzeker aan. 'Lou?' Ik knik. 'Ja, Mark is mijn pa.' Mompel ik. Luke stopt nu met lopen en kijkt me doordringend aan. 'Wilde je daarom niet dat ik bij je thuis kom?' Ik knik beschaamd. 'Ik snap het.' Dankbaar geef ik hem een knuffel. We lopen de kantine in.