Wrong Text. Larry Stylinson {Dutch}

Louis

Zo snel als ik kan prop ik een paar kledingstukken in een rugzak waarna ik de trap af ren, alert blijvend. Mijn ogen schieten elke seconde naar de oprit wanneer ik mijn schoenen aantrek en nog een ander paar schoenen in de rugzak douw. Ik hoor voetstappen achter me waardoor ik me snel, iets te snel, omdraai. "Lou, wat ben je aan het doen? Je mag toch niet weg van papa?" Lottie kijkt me niet begrijpend aan. Ik knik. "Klopt, maar ik moet hier gewoon even weg. Ik weet niet wanneer ik weer terug kom, maar zorg goed voor de kleintjes. Lottie begint te lachen. "En jij denkt dat papa je niet gaat opzoeken?" Ik rol mijn ogen. "Ik wéét dat hij me gaat opzoeken, maar of hij me gaat vinden is weer wat anders." Lottie trekt me in een knuffel. "Ik weet dat papa je niet goed heeft behandelt maar je kan niet zomaar weglopen! Dat gaat zijn hart breken Lou!" Lotti kijkt me intimiderend aan. Ik zucht verslagen als ik zie dat de muur achter haar wordt verlicht, wat veroorzaakt wordt door een auto die de oprit op rijd. 

"Maak je geen zorgen om mij, of om pa, hij komt er wel overheen." Ik druk een kus op haar voorhoofd voor ik het raam uitkijk om te zien dat Liam en Harry naar me zwaaien. Ik trek de deur open en ren naar buiten, ik trek de autodeur open en spring de auto in. Mijn zusje staat verslagen in de deuropening staan. Haar ogen lijken wel glas van de tranen die ze achter houd. Nu overdrijft ze wel hoor, ik bedoel ik ga alleen maar bij Liam wonen tot pa en ma weer normaal kunnen doen. Ik heb dat alleen niet verteld, maar ja. "Hey Lou, gaat het een beetje?" Ik knik en kijk door het raam terwijl Liam de auto in z'n achteruit zet en weg rijd van deze verschrikkelijke plek. Precies op het moment dat we de straat uitrijden komt er een bekende auto de straat inrijden. Mijn moeder kijkt me recht in de ogen aan, terwijl ze dat niet kan weten want Liam heeft de glazen van de achterdeuren geblindeerd. 

"Bukken Lou, je vader zet zijn auto stil, en seint dat ik dat ook moet doen." Ik knik en ga tussen de voor en achterbank liggen, samen met mijn rugzak, waardoor ik niet te zien ben. Harry kijkt me even kort aan waarna hij een deken over me heen legt en me nog snel een klopje op mijn schouder geeft. Ik hoor dat Liam het knopje voor het raam indrukt en het raam schuift langzaam naar beneden. Mijn vader begint met praten, volgens mij staat mijn moeder erachter, maar ik zie alleen gestaltes door deze deken. "Wat doe je hier Liam?!" De stem van mijn vader klinkt angstaanjagend en er lopen rillingen over mijn rug heen. "We rijden gewoon een rondje Mark." Ik slik, mijn vader is boos op mij, en dat reageert hij af op mijn vrienden. "Dat mag ik hopen ja! Je hebt niet met Louis gepraat, toch?" Harry haalt zijn schouders op. "Waarom zouden we? Die jongen negeert ons al zo lang." Ik bijt op mijn lip. "Oh, d- dat wist ik niet." Ik probeer niet mijn ogen te rollen. 

"Maar kunt u wel iets doorgeven aan uw zoon?" Mijn vader lijkt te knikken op Harry's vraag. "Zeg maar dat hij ons niet meer hoeft te zoeken, of aan te spreken. Ik heb geen zin meer in zo'n joch." Ik slik, die deed pijn, ook al weet ik dat het nep was, maar de woorden deden niet zo zeer pijn, maar dat mijn vader alleen maar knikt en weer weg loopt, het niet eens opnemen voor mij. Liam rijd weg en ik ga weer normaal zitten en kijk uit het raam. "Gaat het Lou?" Harry legt zijn hand op mijn knie, waardoor mijn knie gloeiend heet aanvoelt. Ik slik en kijk recht in zijn ogen waarna ik knik. We stoppen voor Liams huis en stappen uit. Ik zucht en loop naar binnen als Liam de deur heeft opengedaan. Ik plof op de bank neer als ik mijn schoenen in de gang heb gezet en trek mijn benen op waar ik mijn armen omheen sla. Harry gaat naast me zitten terwijl Liam naar de keuken gaat sinds het bijna etenstijd is en hij houd van koken. 

"Gaat het Lou?" Ik knik nog een keer op dezelfde vraag, terwijl ik weet dat hij me niet geloofd. Hij slaat zijn armen om me heen en trekt me tegen zich aan. "Ik kan mijn vaders reputatie niet verpesten, maar hij zegt dat ik dat wel doe. Ik ben zo bang dat hij zijn films niet meer goed kan doen en ontslagen wordt, en dat alles dan mijn schuld is. Maar die man, hij heeft elke reden gemaakt waardoor ik hem niet meer mag. In een week is hij zo veranderd." Ik leg gefrustreerd mijn hoofd tegen zijn borstkas en probeer mijn hoge ademhaling weer een beetje onder controle te krijgen. Ik voel hoe zijn armen om me heen verstrakken en kan mezelf niet meer inhouden waardoor de tranen mijn ogen uitstromen.

Na nog een tijdje zo te hebben gezeten kijk ik schuldig naar de grote, nette vlek op het shirt van Harry. "Het spijt me." Hij grinnikt. "Maakt niet uit joh, droogt zo op." Hij trekt me weer in een knuffel en ik heb zo de neiging mijn lippen op de zijne te drukken. Ik kijk recht in zijn ogen voor ik afdwaal naar zijn mooi roze volle lippen. Hij lijkt het op te merken en pakt mijn kin zachtjes vast voor hij me dwingt in zijn ogen te kijken. Voor ik het weet bewegen we beide ons hoofd richting de ander. Ik sluit mijn ogen en voor ik het weet voel ik zijn zachte lippen op die van mij, waardoor ik een raar gevoel in mijn buik krijg. Onze lippen bewegen synchroon tegen elkaar aan en het lijkt wel alsof alles op z'n plek valt.

~~~~~~~~~~~~~~~

Weer een nieuw hoofdstukkie. Ik ben wel bezig met dit boek maar ik hoop dat jullie begrijpen dat ik momenteel even weinig ga doen, sinds ik afscheid van iemand heb moeten nemen, wat best moeilijk is, sinds ik diegene al 3 jaar niet meer heb gezien en nu al helemaal niet meer kan zien. 

Ik hoop echt dat jullie veilig blijven en goed contact houden met iedereen waarvan je houd. Doe voorzichtig en blijf gezond!!