Wrong Text. Larry Stylinson {Dutch}

Louis

Ik voel een hand op mijn schouder. Moeizaam open ik mijn ogen. 'Mam?' Vraag ik als ik mijn moeder zie. Ze knikt glimlachend en gaat rechtop staan. Ik ga rechtop zitten en kijk haar aan. Als ik om me heen en zie dat iedereen er is. Papa, Lottie, Fizzy, Daisy, Phoebe, Doris, Ernest en Liam. 'W-wat is dit?' Vraag ik verbaasd. Mam lacht. 'Je mag maar huis.'
Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. 'Echt?' Mijn zusje knikt. Daisy gaat naast me zitten en trekt me in een knuffel. 'Ik ben echt blij dat je weer thuis komt, het was veel te stil en saai zonder jou.' Mompelt ze in mijn nek. Ik trek haar dichter tegen me aan. Al snel komen Lottie, Fizzy, Phoebe, Doris en Ernest er ook bij. 'Jongens! Laat jullie broer eens los.' Lacht mam.

Als ze me los laten glimlacht mijn moeder. 'Kan je lopen?' Vraagt pap. Ik knik. 'Gister nog geoefend.' Zeg ik. Lottie duwt kleding in mijn handen. Ik lach. 'Jullie kunnen allemaal wel zeggen dat ik weg mag maar ik heb nog steeds een infuus in mijn arm.' Mijn moeder lacht. 'Ik ga wel even een zuster halen.' Ze loopt de kamer uit. 'Jongens, kunnen jullie even op de gang gaan zitten?' Vraagt mijn vader. Mijn zusjes, broertje en Liam verlaten de kamer wat mijn vader en mij alleen achterlaat. Mijn vader gaat naast mijn bed zitten en kijkt me aan. 'Het spijt me.' Ik kijk hem vragend aan. 'Waarvoor?' Vraag ik niet-begrijpend. 'Ik had beloofd te komen en ben het niet gedaan. Ik dacht dat het wel goed zou komen en ik gewoon kon gaan werken.' Mompelt hij waarna hij naar beneden kijkt. Ik leg mijn hand op zijn schouder. 'Het is oké. Ik had Harry om mee te praten.' Zeg ik. Pap kijkt even bedenkelijk. 'Waar ken je die Harry eigenlijk van?' Ik lach. 'Ik wilde na een ruzie Liam appen maar had zijn nummer verwijderd. En in plaats van een 2 had ik een 3 ingetoetst en toen begon ik met Harry te appen.' Pap schud zijn hoofd. 'Dus je kende hem helemaal niet?' Ik schud mijn hoofd. 'Maar meneer Malik wel! Het is zijn beste vriend.' Zeg ik meteen. Pap schud zijn hoofd. Ik haal mijn hand van zijn schouder. 'Je kende hem niet?! En hij kwam hiernaar toe?! Hij had wel een moordenaar kunnen zijn Louis!' Zegt hij opeens.

Ik rol mijn ogen. 'Dit meen je niet?! Je kent hem pap! Je hebt hem ontmoet. En nu ga je lopen zeiken dat ik hem niet kende.' Ik voel me geïrriteerd worden. 'Het gaat hier om jouw veiligheid Louis.' Ik rol alweer mijn ogen. 'Je kent hem dus stop!' Mijn vader rolt zijn ogen dit keer. Hij staat abrupt op en kijkt me boos aan. 'Je bent echt niet te geloven!' En met dat verlaat hij de kamer. Ik rol mijn ogen. Ik wist het! Hij zegt nooit sorry en als hij het doet zoekt hij daarna meteen weer ruzie met diegene. Een zuster komt de kamer binnen en haalt het infuus uit mijn arm. 'Ga je maar omkleden, maar vergeet niet dat je je nog moet afmelden bij de balie.' Ik knik en sta op.

~

'LOUIS WILLIAM TOMLINSON!' Geschrokken kijk ik op van mijn boek. Mijn moeder staat in de deur opening met haar handen in haar zij. 'Je gaat nu naar beneden en sorry zeggen tegen je vader!' Ze kijkt me boos aan. Ik ga rechtop zitten. 'WAT?! MAAR HIJ-' Mijn moeder wijst naar me. 'Je doet het nu! En wij willen meteen een afspraak maken.' Ik rol mijn ogen. Mijn moeder verwacht nu dat ik inderdaad naar beneden ga, zoals altijd, maar ik ga niet. 'Nee.' Zeg ik simpel waarna ik mijn boek weer open sla. Ik hoor een sarcastisch lachje van mijn moeder. 'NAAR BENEDEN EN WEL NU! Ik tolereer dit gedrag van jou niet.' Ik zou nog net niet willen zeggen dat er stoom uit haar oren komt. Zuchtend sta ik op en loop ik achter haar aan naar beneden.

Mijn vader zit op de bank met een sigaret. 'Mark doe dat ding eens uit.' Mijn moeder kijkt hem streng aan. Zuchtend drukt hij de sigaret uit. Hij kijkt mijn kant op. Mijn moeder zet haar handen tegen mijn rug en duwt me naar voren. 'Waar zijn mijn excuses?' Vraagt hij. Ik rol mijn ogen. 'Als je naar buiten loopt en in de vuilniscontainer kijkt kan je die misschien nog vinden!' En met dat wil ik weglopen. Mijn moeder komt de keuken uitgestormd en ik zou zweren dat haar gezicht nog roder is als een tomaat.

'Nu heb ik er genoeg van. Dat gedrag van jou! Je appt met vreemden, je scheld, je doet brutaal tegen je ouders!' Valt mijn moeder uit. 'Ik verbied het je nog met Harry of Liam te spreken!' Ze loopt stampvoetend de keuken weer in. Mijn vader knikt instemmend. 'Waar is je telefoon?' Vraagt hij. 'Bij die excuses!' En met dat een ik naar boven en laat ik me vallen op mijn bed. Mijn vader loopt heel kalm mijn kamer in en pakt mijn telefoon van het nachtkastje. 'Je had het toestel ook gewoon aan me kunnen geven, dan had dit niet gehoeven.' Ik kijk toe hoe hij het ding met veel kracht tegen de muur gooit. Tranen komen in mijn ogen.

'Enig contact met die Harry en er staat je iets veel ergers te verwachten!'

-------_----------_----

DRAMMAAA!! Laat ff een comment achter🌺