Buurtpolitie Liefde en Familie

Hoofdstuk 15

Floor POV

Ik zit in de auto met Femke en we worden opgeroepen voor een gijzeling in een bedrijf door de dispatch. We rijden er snel naartoe. eenmaal daar doen we onze kogelwerende vesten aan. Ik kijk Femke aan. "We gaan die mensen hier bevrijden he Floortje" zegt ze met een glimlach. we gaan naar binnen en verschuilen ons achter dozen. "Bravo 110 voor dispatch." zeg ik in de walkie talkie. "Dispatch luistert" wordt er geantwoord. "Kan je asap versterking sturen naar ons laatst gekende adres het gaat hier om een paar gijzelaars die zwaar bewapend zijn." zeg ik stil terug zodat de gijzelaars ons niet horen. "Oke dat is begrepen wij doen het nodige over" wordt er nog teruggezegd. Net op het moment dat ik iets tegen Femke wil zeggen wordt ze weggetrokken door een van de gijzelaars. Ze hebben mij nog niet gezien doordat ik kleiner ben. "Ze is een wild jong agentje hoor" hoor ik een van de gijzelaars al lachend zeggen. Ik spring recht en richt mijn wapen op de gijzelaar die Femke vast heeft. "Laat mijn collega gaan." zeg ik zelfzeker.  Ik zie hoe ze Femke vastmaken en een andere gijzelaar mij onder schot houdt. "Laat je wapen vallen en we doen je collega niks" zegt een van de gijzelaars dreigend. Ik steek mijn wapen weer weg in mijn gordel. "We waarschuwen je een keer als je een van je andere agenten durft op te roepen om je te helpen dan komt ons agentje hier er niet zo goedkoop van af." dreigt de gijzelaar die het dichtst bij Femke staat tegen mij. Ik kijk naar Femke en op dat moment komen Koen en Tineke binnengestormd. "Wapens neer" roept Tineke terwijl ze een van de gijzelaars onder schot houdt. "Shit die blonde heeft er andere agenten bijgehaald." vloekt een van de gijzelaars die dicht bij mij staat boos. "Je weet wat we gingen doen he" zei een van de andere gijzelaars met een grijns op zijn gezicht. Ik keek bang naar Femke. Ze keek me aan met een blik die me moed gaf. De gijzelaars hielden hun wapens op ons gericht. "Je hebt er om gevraagd" zei een van de gijzelaars terug. "Wapens neer" riep Koen plots boos. Ik keek naar Koen en toen hoorde ik een schot k dacht dat het gedaan ging zijn met mij maar ik voelde tot mijn verbazing niks. Ik keek naar Femke en zag dat ze in haar been geraakt was. Ik realiseerde me niet meer wat er gebeurde tot de ambulance aankwam en Tineke me zei dat ik mee mocht gaan met Femke. Ik zat in de wachtzaal en Tineke en Koen waren er ondertussen ook. de dokter kwam. "Zijn jullie de collega's van mevrouw Van Acker." vroeg hij bezorgd. Ik knikte. "Ik heb niet zo een goed nieuws. Mevrouw Van Acker is overleden aan de schotwonde." zei hij vol medelijden. Ik akte door mijn knieën  begon te wenen. 

Femke POV

ik werd wakker en keek naar Floor. Ze is aan het huilen en wild om zich heen aan het stampen. Ze roept steeds mijn naam. "Floortje." zeg ik zachtjes. "Floortje rustig ik ben hier." probeer ik haar te doen kalmeren. "Floor" zeg ik al iets luider. Ik blokkeer haar benen en pak haar handen vast. Die leg ik naast haar hoofd en ik kus haar op haar mond. Als ik loslaat schiet ze recht. ze is nog steeds aan het wenen. "Femke ik zal altijd van je blijven houden en je nooit vergeten. JE was de tofste collega die ik had." zegt ze al wenend. "Floortje wat is er?" vraag ik haar bezorgd. ze kijkt naar me en vliegt rond mijn nek. "Fem je leeft nog." zegt ze blij al wenend. "Floortje wat heb je gedroomd?" vraag ik bezorgd. "Ik droomde over onze zaak van de gijzeling toen je neergeschoten werd, maar in plaats dat je in coma lag zei de dokter dat je dood was." zegt ze over haar toeren en al wenend. "Rustig Floortje ik zit hier gezond en el ik ga echt niet zo rap dood." zeg ik om haar te troosten. "Beloof je het Fem want ik kan niet zonder jou." zegt ze al wat rustiger terwijl ze in mijn ogen kijkt. "Onkruid vergaat niet zo rap dus no worry oke." vraag ik haar voor de zekerheid. ze knikt. we leggen ons terug neer en ik neem haar in mijn armen en zo vallen we weer terug in slaap.