tear 🍃 kim seokjin

0.4

merhabalar,,

umarım beğenirsiniz.. bölüm hakkındaki görüşlerinizi merak ediyorum :d

multi; jin

düzenlendi.

🌉

        1 HAFTA SONRA:

"Sunyeon, uyanacak mısın yoksa o yatakla beraber seni okula uçurayım mı?"

Abimin şirin mi şirin tehditiyle aralasamda gözlerimi hiç umursamadan uyumaya kaldığım yerden devam ettim. Rüyamda en sevdiğim dizimin başrol oyuncusuyla evlendiğimizi görüyordum.. Beni romantik bir kahvaltıyla uyandıracağı esnada abim saatli bomba gibi uyandırmaya gelmeseydi belki daha da mutlu olabilirdim! Rüyamda bile rahat yoktu arkadaş, benimle ne alıp veremediği vardı bu çocuğun?

Abim uyanmadığımı anlayınca sinirle yorganımı üzerimden atarken bende en az onun kadar sinirli bir şekilde "Ne var ya, ne var?" diye bağırdım.

Bana tepemden korkutucu bir şekilde bakmaya başladı.

"Uyan ve giyin. Doğruca okula."

Dişlerinin arasından konuştuğu için ilk bir korkmadım değil ama sonrasında tepkimi bozmadan "Beni uyandırma görevi alarmın sanıyordum?" diye bilmiş bir şekilde konuştuğumda eliyle bir yeri işaret etti.

"Bak bakayım telefonun nerede, akıllı kız?"

İşaret ettiği yere baktığımda duvara çarptığı için ekranı paramparça olan telefonumla karşılaştım. Gözlerim kocaman olmuştu! Tanrı aşkına, ben ne zaman alarmı kapatmış- Çok pardon telefonu duvara atmıştım?!

Hayat damarlarımdan biri kopmuş, hatta sol tarafıma kurşun yemişimde ölmemişim gibi hissediyordum.. Bir hışımla yattığım yerden kalkıp telefonumun yanına gittim ve onu dokunmaya korkarak elime aldım. Çalışıyordu ama ekranının değişmesi lazımdı. Daha büyük bir zarar almamıştı şükürler olsun. Arkamı dönüp abime sevimli bir bakış attığımda ne demek istediğimi anladı ve oflayıp "Pekala. Bu sana yapacağım son iyilik," dedi. "Yarın servise yollarım. Bugün işim var."

"Çok teşekkür ederim." dedim el çırparak.

Neyse bir güncük kırık ekranla idare edebilirdim. Ekranımı abimin tamir ettireceği gerçeğinin vermiş olduğu rahatlamayla üzerimi giyindim ve aşağı indim. Annem kahvaltı masasına son dokunuşları yaparken abim henüz ortalıkta yoktu.

Bir sandalye çekip yerime oturdum. Sessizce yemeğimi yerken annem de tam karşıma oturmuştu.

"Dün Taehyung ile konuştum." dediğinde yemeği çiğneme hızımda ani bir yavaşlama oldu.

Bakışlarımı ona çevirdiğimde yüz ifadesi son derece ciddiydi ve bu ortamda gergin bir hava oluşmasına neden oluyordu.

"Ne konuştunuz?" diye sordum kaşlarım havalanırken

"Notlarınla ilgili konuştuk. Bana son sınavlarda pek iç açıcı sonuçlar almadığını söyledi."

Kaşlarımı çatarken çatalı tabağın kenarına bıraktım. İştahım kaçmıştı. Ters ters konuştum. "Bana da sorabilirdin anne. Tae ile arkamdan konuşmana gerek yoktu."

"Hayır, öyle bir şey olmadı. Sadece ben ısrar ettim ve o da söylemek zorunda kaldı. Sunyeon, dinle beni. Bunları sana kızmak için söylemiyorum. Sadece özel ders alman gerekebilir. Dönemi bu şekilde bitirmeni istemiyorum."

Yanaklarımı şişirip "Özel ders mi?" dedim. "Anne sence senin durumun buna yeter mi?"

Annem bakışlarını kaçırdı. "Ben değil ama belki baban bunu yapabilir."