tear 🍃 kim seokjin

3.5

düzenlendi.

🍃

"Demek bu yüzden baban abinden haz etmiyor," dedi Taehyung. "Baban bir ahmak. Namjoon hyung sevilmez mi ya? Şahsen o gördüğüm en muhteşem insan!"

Limonlu suyumu içerken bir yandan da ona hak veren işaretler yapıyordum.

Taehyung kahvaltıdan sonra bize geldiğinde dışarı çıkmaya karar vermiştik. Ben aslında evde kalıp abimi beklemek istesemde teyzem bu durumlarda temiz bir havanın insanı hafifleteceğini söylemiş ve beni zorla evden kovmuştu.

Birisi bu kadına içinde olduğu evin bana ait olduğunu hatırlatabilir mi, zira o ve Minsung benden daha çok ev sahibiydi.

Neyse işte, biz de bir kafeye gelmiştik.

"Tek isteğim abimin eve dönmesi," dedim ve içeceği masaya bıraktım. "Daha Jimin ve Yoongi meselesiyle de ilgilenmem gerekiyor."

"Jimin ve Yoongi mi? Onlara ne oldu?" diye sordu.

"Yoongi Jimin'i seviyor." dediğimde Taehyung epey şaşırdı.

"Cidden mi?"

Başımla onayladığımda iki kat şaşırdı.

"O adam gay mi yani? Peki Jimin? O seviyor mu?"

"Aslına bakarsan galiba hayır," dedim dudak büzerek. "Jimin'le bu konuyu konuşmam ve onun düşüncelerini öğrenmem gerekiyor."

Taehyung'la bir süre daha kafede takıldıktan sonra eve döndük. Ben gelir gelmez odama çıkmış ve biraz dinlenmek istemiştim. Taehyung ve Minsung aşağıda birbirlerini yerken neden kimsenin Minsung ile anlaşamadığını düşünüyordum. Gerçi sorunun kimde olduğunu çok iyi bilsemde maksat zihnimi meşgul etmekti.

Kapım tıklatıldığında uzanmayı kesmeyerek "Gir." dedim. İçeri Seokjin girdiğinde yatakta doğruldum.

Kapıyı ardından kapatıp yanıma geldi ve karşıma oturdu. Uzanıp yanağımı öptüğünde "Aklım hep sendeydi, işten erken çıktım bu yüzden," dedi. "Nasılsın?"

Mutsuzca omuz silktim. "İyiyim. Taehyung'la biraz dolaştık, iyi geldi."

Elimi tutup okşamaya başladı. "Hadi gel bana gidelim," dedi. "Burada kaldıkça üzülüyorsun ve ben de üzülüyorum."

Tam itiraz edecekken yüzüme doğru eğildi ve şirin yüz ifadeleri yaparak beni ikna etmeye çalıştı. O bu kadar sevimliyken daha fazla diretmedim ve "Pekala." dedim kabul ederek.

O ayağa kalkınca ben de kalktım ve çantamı alıp odamdan çıktık. Tam evden çıkacakken eve yeni giren abimi görünce duraksadım ama hemen sonra toparlanıp yanına gittim.

"Namjoon?"

Abim bana döndü ve yanıma geldi. Bana sarılırken keyfi son derece yerinde görünüyordu. Ondan ayrıldığımda saçımı karıştırdı ve diğerlerine döndü.

"Siz sormadan söyleyeyim, gayet iyiyim. O yüzden yüzüme far görmüş tavşan gibi bakmayın. Normalim."

Sonra esneyerek oturma odasına girdiğinde hepimiz onu takip ediyorduk.

"Geceyi nerede geçirdin?" diye sorduğumda "Arabada uyudum." dedi açıklayarak.

O cidden iyi görünüyordu veya çok iyi bir oyuncuydu, şu an bunlardan hangisi doğruydu ayırt edemiyordum.

Teyzem yanıma gelip "Bu çocuk da bir anormallik görünmüyor," dedi. "Sanırım çok çabuk kabullendi gerçekleri."

Minsung "Kuzenciğim," diyip abimin yanına oturdu. "Pek bir normal geldin gözüme. Halbuki tanıdığım en ruh hastası manyak herif sensin."