She's An Assassin

Chapter 5

"Hey stupid girl why are you eating on our table?"

"You dont write your name on this table, so I dont have any idea that it is yours"

Malamig na tugon ko sa mala clown na pagmumukha ng babaeng nasa harapan ko.

"Hey stupid girl you dont know whom are talking back to"

"Why would I need to know, And besides I dont really care kung sino ka man"

Walang emosyong sabi ko sa mukhang payasong nasa harapan  ko. Tumalikod na ako para iwan sila dahil nasa amin na ang atensyon ng lahat at naiirita na ako, ng bigla nyang hinaklit ang  braso ko asar talaga hindi ko pa naman pwedeng ipakita dito ang fighting skills ng isang Shooting Blader dahil isang maling kilos lang ang gawin ko madadamay ang organisasyon namin.

"Hey not that fast stupid girl, nobody dares to talk to me in that kind of manner, so suffer the consequence of being one, Hey girls teach her how to respect me"

sabi nya sa dalawang katabi nya na halatang sanay sa combat fights. What the heck bat ngayun pa to mangyayari wala pa kondisyon ang kanang binti ko namaga kasi ito nung nakipag race ako ng hindi pa lubusang gumagaling yung daplis ng bala.

"Hey stupid girl, siguro naman ngayon alam mo na kung paano ako igalang, Hey girls lets go."

Walang hiya napuruhan yata ako hinawakan ko yung gilid ng labi ko na nagkaroon ng cuts, walang hiya kung pwede lang akong lumaban kanina e di sana walang galos ang maganda kong mukha, mahigpit akong pinagbawalan ni lolo na wag akong lumaban ng pisikalan dito sa loob ng school kung gusto kong maging matagumpay ang mission ko dito, nakakainis ang kalagayan ko ngayon.

Pagkatapos ng klase I walk directly to my private parking space, Lolo own the half of the share here, so hindi na kataka taka na I have my own reserved parking space.

When I reach the place where my baby Audi is, I quickly get inside and start the engine. Im on my way home but all of a sudden I feel like going somewhere, Im tired of being always alone in that house of mine, so I decided to go to the beach near my subdivision.

"Woah what a great feeling,I think my soul become alive  again!"

malakas na saad ko, habang pinagmamasdan ko ang mahinang alon na tumatama sa mabatong bahagi sa harap ko. Napakapayapa dito, medyo madilim na rin ang kalangitan dahil pagabi na at walang tao sa paligid.

"Tama ka nakakabuhay talaga ng kaluluwa ang lugar na to. I treat this place so sacred. Peaceful ang feeling dito diba, this is my comfort zone."

The heck may multo ba dito, nasaan yung nagsasalita, kinilabutan talaga ako habang hinahanap ko ang pinanggalingan ng misteryosong boses na narinig ko kanina. Nang may matanaw akong anino sa ibabaw ng mga bato. Nakakahiya talaga ako.Sana lamunin na lang ako ng lupa sobrang nakakahiya talaga. Sa boses na narinig ko kanina sigurado akong lalaki to.

"Alam mo bang sobrang nalulungkot ako ngayon."

"Bakit naman?"

tanong ko sa estranghero. Kahit hindi ko nakikita ang kanyang mukha ramdam ko ang sobrang lungkot sa kanyang masculine na boses.

"When my mother died, my step father use our wealth, ni wala na akong karapan sa kahit isang kusing ng nasira kong ina, but its nothing to me its just wealth, walang halaga ang bagay na yun sa akin, ang kinaiinis ko lang he is using me for his love of money. Hindi ko talaga matanggap ang pangingialam nya sa buhay ko, pati sa kung sino ang babaeng magiging asawa ko sya ang nagdecide."

"At wala ka man lang gagawin para sa sarili mo? Isa kang duwag."

Mariing saad ko sa kanya. Isa syang mahinang nilalang kaya dapat lang sa kanya ang paghihirap na dinaranas nya. Dahil din sa ganitong logic ko kaya naging cold ako, sa dami ng hirap na pinagdaanan ko magmula ng bata pa ako at sa ngayon, inalis ko na ang pagiging mabait sa sistema ko matapos mawala ang taong natutunan kong mahalin ang taong minsa'y naging kahinaan ko. Mula ng iwan ako ng taong yun naging bakal ang puso ko at naging sing lamig ng yelo ang pagkatao ko. Kaya walang alinlangan kong tinatapos ang humarang sa dinadaanan ko, ang mga hadlang sa mission ko.

"Siguro nga duwag ako, pero ayaw ko lang may magkagulo dahil sa di ko pagsunod"

"Bahala ka na nga sa buhay mo, tama lang siguro na maranasan mo yan dinadanas mo dahil sa kahinaan mo."

Malamig na tugon ko sa estranghero at bumalik na sa sasakyan ko at umuwi, kailangan ko ng magamot   ang mga natamo kong cuts mula sa impaktang yun. May araw din kayo sa akin. Just wait and see.. kasabay ng pagngiti ko na mapakla..

dedicated to Ms. The Lost Kimchi and Ms. Mlairey Moscoso .

Please Vote & Comment

Thank you for reading..