Alvin Kurt's POV
Bakit ba kasi hindi niya ako pinapansin?
Wala naman akong nagawang masama sakanya ah?
Kung meron man, bat hindi niya sabihin.
Para naman makahingi ako ng patawad sa kanya.
Pero hindi, hindi niya pa rin ako pinapansin.
————————
Nandito ako ngayon sa bahay.
Inaayos ko na ngayon yung sarili ko. Para pumasok.
"Mommy, Aalis na po ako ah." sabi ko sa Mommy ko.
"Osige Kurt. Ingat ka sa pagpasok mo ah." sabi naman agad ni Mommy.
Btw, I will introduce myself. I'm Alvin Kurt Inting. You can call me "Kurt" Parang mas gusto ko pa kasi na iyon ang itawag saakin eh. Hehehe. 7 years old nga pala ako. ^^
Naglakad nalang ako papunta sa school namin kasi dalawang kanto lang naman ang layo mula sa bahay namin eh. Tsaka sayang naman yung pamasahe.
Pagpunta ko sa school ay agad naman sana akong pumunta sa classroom namin pero,
Nakita ko si Abie na naglalalad papunta sa classroom din namin.
"Abie! Sabay na tayo."
Wala manlang siyang reaksyon sa pagtawag ko sakanya.
Hindi rin niya ako pinapansin. Pero kung nagtataka kayo kung paano ko nalaman kung ano name niya ay dahil magkaklase kami ngayon.
Nagulat nga din ako nang malaman ko yun eh. Hehe...
Pero masaya na din.
May pagkamalungkot kasi anong silbi nang pagiging magkaklase namin kung hindi naman niya ako pinapansin.
"Bakit hindi mo ba ako pinapansin? Galit ka ba saken? Sabihin mo lang para malaman ko." tanong ko sakanya.
"Pwede ba? Layuan mo na nga ako. At tigilan mo na din yung pagpansin mo saken. We're not close, okay?" sabi naman niya.
Pagkasabi naman niya nun ay agad naman niyang binilisan yung paglakad niya at naiwan akong nakatitig lang saknya habang naglalakad.
Hindi ako titigil kapag hindi mo pa din ako pinapansin.
Ako na ang gagawa ng paraan para pansinin mo ako.
Sana nga pansinin mo na ako.
Abie's POV
Hayy Nakuu! Badtrip talaga yung Kurt na yun.
Umagang-umaga palang, siya agad yung nakita ko.
Wala na. Sira na yung araw ko.
Binilisan ko nalang ang paglalakad ko papuntang classroom namin.
Sakto namang dumating na yung teacher namin.
"Okay class! Copy this. We have a meeting on guidance office. So Please be quiet and i will back later after the meeting. Kapag kayo nag ingay pwede ko kayong dalhin sa guidance, Okay?" sabi ni Mam habang tinuturo yung mga manila paper na nakadikit sa blackboard namin.
"Yess Mam!" chorus namang sabi namin.
(a/n) Mga elementary pa lang po kasi sila kaya ganyan sila makipag usap sa teacher nila. Pang bata pa lang.
Habang kumukopya ako biglang,
"ARAAAYY KOO." mahina kong sabi. Pano ba naman kasi may biglang nang bato ng crumpled paper sa ulo ko.
Pagtalikod ko ay nakita ko naman si Kurt na nagsusulat lang.
Hayy Nakuu! Bayaan mo na nga lang Abie. Mga wala lang magawa yang mga yan. Magsulat ka nalang.
Sa pangalawang pagkakataon ay may bumato nanaman sa ulo ko.
"ANAAK NG---" di ko na natapos yung sasabihin ko nang makita kong may pinupulot na crumpled paper si Kurt.
"Bwisset ka Kurt! Wala ka bang magawa sa buhay mo?" sigaw ko naman sakanya.
"Ha? A-ano y-yun?" sabi naman niya.
"Ikaw yung nambato ng crumpled paper diba?!" sigaw ko ulit. Yung mga kaklase naman namin ay nakatitig na samen at hindi na nagsusulat.
"H-hindi ko alam yung sinasabi mo. Hindi ako yung nangbato nun." sabi naman niya.
"Anong hindi?! Nakita kitang may hawak na crumpled paper eh?!" sigaw ko tapos bigla na akong napatayo sa upuan ko dahil sa galit ko. Bigla namang pumasok sa classroom namin yung teacher namin
"Class! What's Happening? I told you to please be quiet right? Pero anong ginagawa niyo? Rinig na rinig yung sigawan niyo sa guidance office. Sino yung mga nagsisiwan?" sabi ni Mam habang galit na galit.
"Sila Abie po at Kurt!" sigaw naman ng mga classmate namin.
Nakuu naman! Naalala ko nga pala yung mga sinabi ni Mam na wag maingay kung hindi pwede kaming mapunta sa guidance office.
Naalala ko din na malapit lang pala yung guidance office ng school namin sa room namin. Kasi tong Kurt na ito eh! Bwiseet talaga siyaa! Wala talaga siyang magawa sa buhay niya. Lalo pa tuloy akong na-highblood sakanya.
"Abie and Kurt! Please come with in Guidance office." sigaw naman ni Mam samen.
Ito na nga ba ang sinasabi ko eh. Dahil sa lalaking ito mapapatawag pa ako sa guidance office. Bwiseet talaga ito sa buhay ko eh.
Pagkasabi ni Mam nun ay agad naman kaming pumunta sa guidance office at kinausap kami ng aming school principal.
"Please be sitted." sabi ng aming school principal.
"Thankyou po." sabay naman naming sabi.
"What's happened? Bakit ang ingay-ingay niyo sa classroom niyo? Diba sinabihan na kayo ng inyong teacher na tumahimik lang at may pinapagawa siya sainyo?" sabi naman ng principal namin.
"Kasi po si Kurt. Binato ako ng crumpled paper." agad ko namang sabi.
"Parang yun lang nag away na kayo at nagsigawan? Ganyan ba ang natututunan niyo dito sa school na ito?" sabi naman ng principal namin.
"Sorry po Sir." agad naman naming sabi ng Bwiset na ito.
"Okay, It's okay. So next time. Wag niyo nang uulitin yun ah." sabi naman ng principal namin.
"Opo Sir." sabi naman namin.
"Okay, Go back to your repected classroom." sabi naman ng principal namin.
Pagkasabi ng principal namin ay agad naman kaming lumabas ng guidance office.
"Ikaw kasi ang may kasalanan eh." sabi ko naman kay Boset.
Boset na nga pala tawag ko sakanya. Hehehe.
Bwiset naman kasi talaga siya eh.
"Sorry na. Hindi ko naman talaga alam yung sinasabi mo eh." sabi naman niya.
"Anong hindi alam? Alam kong ikaw yung nagbato ng crumpled paper na iyon. Wag mo nang ideny." sabi ko naman sakanya at naglakad na papuntang classroom namin.
Bwiset talaga itong lalaking ito. Dinedeny pa niya talaga.
Kahit nakita ko nang may hawak siyang crumpled paper. ——————
(a/n) Thankyou for Reading guys. :))
Must still Read, Vote and Comment Lang po.
Thankyou Again. <3
