ARAF

1.Bölüm

        Neyim ben ? Neden buradayım?

Kafamda durmadan tekrar eden bu çığlık sesleri artık dayanılamaz raddeye gelmişti.Bu benim ve benim gibi olanların cezasıydı sanki.Gerçi benim gibi birileri var mı bilmiyorum.Ya da kafasının içinde Durmadan feryadlar,ağlama sesleri,çığlıklar duyan? Sanmıyorum.Kendimin ne olduğuma da karar veremiyorum.İnsan ? Kesinlikle değilim.Ölü ? ölülerin ortada böyle rastgele dolaştığını sanmıyorum.En azından bana öyle öğretilmedi.Hayalet ? Bir hayalet gibi duvarlardan geçemiyorum,insanların içinden de geçemiyorum.Ya da istediğim zaman görünmez olamıyorum. Bir melek ya da bir şeytan da değilim. Neyim ben ? O kadar uzun zamandır bu haldeyim ki artık zaman kavramını kaybettim.İki ya da üç yıl olabilir.Dört yılda.Yıllardır kimse ile konuşamıyorum , kimse beni görmüyor ama ben onları görüyorum.Kimse beni duymuyor ama ben onları duyuyorum.Kimse beni hissetmiyor ama ben onları hissediyorum.Bana her çarptıklarında içim de bir yerlerden sanki bir şeyler kopartıyorlar.İnsanlar gibi hissedemiyorum.Sevgi,mutluluk,hüzün bu duyguları sadece kelime olarak biliyorum asla hissedemiyorum.Hissettiğim tek duygu acı.Mesela insanlar gibi düştüğümde canım yanabiliyor.Kafamın içinde sürekli dönen feryatlar ise bambaşka bir şey.Önceden insan olduğumu düşünüyorum çünkü ara ara bazı şeyler hatırlıyorum kişi ve ya kesin mekan belirtmiyorlar ama yinede onların bana ait olduğunu biliyorum, hissediyorum.Ama nasıl oldu da bu hale geldim bilmiyorum.Eski hayatımda nasıl biriydim ? , ailem kimdi ? , adım neydi? , arkadaşlarım var mıydı?, Kaç yaşındaydım ? Kafamda dönüp duran bir sürü soru var.Çözümlerini belki de asla bulamayacağım sorular...