Zostań. || White 2115

Dla Ciebie wszystko.

-Kochanie... wstawaj dojechaliśmy.
Usłyszałam nad sobą cichy szept i poczułam czyjąś dłoń na moim ramieniu. Otworzyłam oczy i zobaczyłam Sebastiana stojącego centralnie przede mną. Uśmiechnął się i pocałował mnie w policzek. Wysiadłam z samochodu i zobaczyłam że stoimy przed małym domkiem z dużym plakatem na bramie ,,Dom wypoczynkowy". Uśmiechnęłam się do Sebastiana i przytuliłam go z całej siły.
-Wchodzimy czy będziemy się tak przytulać na drodze?
-Wchodzimy! - krzyknęłam od razu.
Sebastian otworzył domek i od razy zobaczyłam przepięknie ozdobione mieszkanie. Było całe z drewna. Pierwsze drzwi w domku prowadziły do łazienki. Weszłam dalej i zauważyłam salon połączony z kuchnią. W salonie pod stolikiem na kawę leżał biały, puchaty dywan a nad kominkiem był telewizor.
-Klara wiem że jesteś zachwycona salonem, ale spójrz tutaj. - z zamyślenia wyrwał mnie głos Sebastiana. Spojrzałam na niego a on otwierał drzwi do jakiegoś pomieszczenia. Była to sypialnia. Na środku stało wielkie łóżko dla dwóch osób, po dwóch stronach łóżka stały szafki nocne a w roku pokoju była duża szafa. Na jednej ścianie było lustro od podłogi do sufitu. Na drugiej ścianie była za to biała zasłona. Nie wiedziałam co za nią jest więc podeszłam bliżej i złapałam za dwa końce zasłony. Moim oczom ukazał się cudowny widok na morze. Zachodziło akurat słońce więc wszystko pięknie się razem skomponowało. Sebastian podszedł do mnie i przytulił mnie od tyłu. Po moim policzku spłynęła łza. Nie wiem czy ze wzruszenia czy ze smutku. Ze wzruszenia dlatego że jest tu tak pięknie i że Sebastian to dla mnie zrobił. A ze smutku dlatego że to tylko chwilowe widoki. Za jakiś czas będziemy musieli wrócić do Warszawy i do normalnego życia. Odwróciłam się do Sebastiana i popatrzyłam mu prosto w oczy. Były piękne. Wytarł mi z policzka łze a ja pocałowałam go w usta. Wtuliłam się w jego szyje i po cichu powiedziałam:
-Dziękuję.
-Skarbie dla ciebie wszystko. - wyszeptał i pocałował mnie w czubek głowy.