κεφάλαιο 11

477 64 6
                                    

   Ο Άρης σήκωσε διστακτικά το βλέμμα του από το γυαλιά που ήταν απλωμένα στο πάτωμα και το υγρό που έτρεχε ανάμεσα τους. Μπροστά τους στεκόταν η Ναταλία με το χέρι ακόμα μετέωρο από την κίνηση που είχε κάνει για να ρίξει το ποτήρι. Ο Άρης δεν μπορούσε να καταλάβει τι συνέβαινε. Μήπως είχε δει τι είχε συμβεί με τη ξανθιά και ζήλευε. Όχι, η Ναταλία δεν ήταν άνθρωπος που θα ζήλευε τόσο εύκολα, ιδικά από τη στιγμή που είδε την άλλη κοπέλα να φεύγει από το τραπέζι.

   Ύστερα, δεν υπήρχε ζήλια στο βλέμμα της, μόνο ελάχιστος θυμός αλλά φαινόταν σοκαρισμένη και ίσως φοβισμένη. Άφησε το χέρι της να πέσει άνευρο στο πλάι καρφώνοντας τον και εκείνη με έντονο βλέμμα που για μια στιγμή νόμισε ότι θα τον τσουρουφλίσει.

"Είσαι τρελός;" τον ρώτησε και η φωνή της έτρεμε.

"Τι έγινε;"

"Είσαι τρελός." έφερε το χέρι της στο κούτελό της "Δεν την είδες;"

"Ποιά;" τώρα όλος ο κόσμος είχε σταματήσει να μιλάει ή να χορεύει και είχε γυρίσει προς το μέρος του ζευγαριού που τσακωνόταν.

"Σου έριξε κάτι στο ποτό, δεν το είδες;" αυτή τη φορά μίλησε πιο χαμηλόφωνα. Η φωνή της, ένας οργισμένος, δυνατός ψίθυρος.

"Ποιά;" ξαναρώτησε κάνοντας να την πιάσει αλλά εκείνη απατραβίχτηκε.

"Ξέρεις πολύ καλά ποια θα σου έριχνε κάτι στο ποτό."

"Νάταλι, δεν μου έριξε κανείς τίποτα. Όλα είναι εντάξει."

   Την επόμενη στιγμή η παλάμη της χτύπησε στο μάγουλό του αφήνοντας του ένα κόκκινο σημάδι και μετά η Ναταλία είχε σκύψει στο πάτωμα και απομάκρυνε τα γυαλιά, ψάχνοντας για κάτι. Σηκώθηκε ξανά και του έφερε μπροστά στο πρόσωπο κάτι που έμοιαζε με μισολιωμένο χαπάκι.

"Δεν ξέρω τι είναι αλλά σου εγκιώμε πως αν το είχες πιει τώρα  δεν θα ήσουν εδώ να το παίζεις παντογνώστης."

   Ο Άρης κοίταζε σοκαρισμένος το λευκό πραγματάκι που έλειωνε τόση ώρα στο ποτό του αλλά δεν είχε χαθεί τελείως. Βρισκόταν εκεί, ζωντανή απόδειξη πως αν η Ναταλία δεν του είχε ρίξει το ποτήρι και δεν είχε κάνει σαματά, δεν θα βρισκόταν πλέον εκεί για να θυμώσει μαζί της.

   Την άρπαξε από το μπράτσο και την τράβηξε έξω από το μαγαζί, έπρεπε να φύγουν όσο πιο γρήγορα γινόταν από εκεί. Η δολοφόνος κατά πάσα πιθανότητα θα είχε εξαφανιστεί αλλά αν δεν κάνανε γρήγορα μπορεί και να τους εφνηδίαζε. Κανένας από τους δύο δεν είχε όπλο μαζί του για προστασία.

Το μπλε τριαντάφυλλοWhere stories live. Discover now