Το μπλε τριαντάφυλλο

κεφάλαιο 13

   Το ορφανοτροφείο είχε χτιστεί μετά το τέλος του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου για τα παιδιά που οι γονείς τους είχαν πεθάνει κατά τη διάρκεια της κατοχής. Το κεφάλαιο, μάλιστα, για την ίδρυσή του το είχε δώσει ένας ξένος φιλέλληνας εκατομμυριούχος που είχε χάσει τους γονείς του κατά τη διάρκεια της κατάληψης της Γαλλίας από τους Γερμανούς.

   Όταν είχε πρωτοχτιστεί ήταν ένα εντυπωσιακό κτήριο αλλά λίγα χρόνια αργότερα είχε κατεδαφιστεί από σεισμό και ξαναχτίστηκε. Τώρα, ήταν ένα φτωχό κτήριο, τεσσάρων ορόφων με ένα μικρό κήπο στο πίσω μέρος. Σίγουρα, όχι το μέρος που ένα παιδί θα ήθελε να περάσει τα πρώτα χρόνια της ζωής του.

   Η καλοσυνάτη διευθύντρια με τα βαμμένα κόκκινα μαλλιά και το γκρι ταγιέρ υποδέχτηκε τον Άρη και το Μιχάλη στο γραφείο της, ένα μικρό δωμάτιο με παλιά έπιπλα που μύριζε έντονα καφέ.

   Οι δύο άντρες κάθισαν στις καρέκλες που έτριξαν κάτω από το βάρος τους και δέχτηκαν τον καφέ που τους πρόσφερε η διευθύντρια που συστήθηκε ως κυρία Ζαμάρου. Φαινόταν συμπαθητική και κάπως αυστηρή γυναίκα, η πλέον κατάλληλη για να διευθύνει ένα ορφανοτροφείο. 

"Κυρία Ζαμάρου..." είπε τελικά ο Άρης "Ήρθαμε να σας μιλήσουμε για ένα κορίτσι που ζούσε κάποτε εδώ."

"Πρόκειται για κάποια έρευνα της αστυνομίας;" ρώτησε ρουφώντας μια γουλιά από το δικό της τσάι.

"Περίπου." 

   Ο Μιχάλης της είχε συστηθεί ως υπαστυνόμος αλλά ο Άρης είχε πει μόνο το όνομα του, χωρίς περαιτέρω πληροφορίες.

"Τότε θα χαρώ να βοηθήσω. Πώς είναι το όνομα του κοριτσιού που ψάχνετε;"

"Ανδρουλάκη Χριστίνα."

"Ανδρουλάκη; Ανδρουλάκη, Ανδρουλάκη, Χριστίνα Ανδρουλάκη. Λυπάμαι αλλά δεν μου λέει κάτι το όνομα." έκανε τελικά η γυναίκα ακουμπώντας τα χέρια της πάνω στο τραπέζι "Για πότε μιλάμε; Εννοώ, πριν πόσα χρόνια έζησε εδώ;"

"Τουλάχιστον πριν από δέκα." της απάντησε ο Μιχάλης "Δεν είναι τόσο παλιά."

"Εγώ ήρθα εδώ πριν από εφτά."

   Οι δύο άντρες αντάλλαξαν απογοητευμένα βλέμματα.

"Δεν έχετε κάποιο φάκελο, κάποιο αρχείο;"

"Έχουμε αλλά δεν είναι σε ψηφιακή μορφή, θα δυσκολευτώ να τα βρω."

"Θα προσπαθήσετε, όμως."