Το μπλε τριαντάφυλλο

κεφάλαιο 6

  

Δυο μικρά αγοράκια περπατούσαν στο δρόμο με τα αθλητικά τους παπούτσια να βουλιάζουν στο χιόνι που είχε μαζευτεί πάνω στο πεζοδρόμιο και κανένας δεν είχε κάνει τον κόπο να καθαρίσει. Μόλις είχε σταματήσει να χιονίζει και κανένας δε βρισκόταν έξω σε μία ούτως ή άλλως από τις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές της Αθήνας. Και τα δύο παιδιά είχαν κόκκινα, φλογάτα μαλλιά, μόνο που το ένα τα είχε κρυμμένα μέσα σε ένα λευκό σκουφί. Τα αδερφάκια θα ήταν πάνω-κάτω 13 χρονών και ήταν τόσο ίδια όσο δύο δίδυμα θα μπορούσαν να είναι. Στην πραγματικότητα το ένα ήταν φωτοτυπία του άλλου.

   Έτσι όπως προχωρούσαν βρέθηκαν στον δρόμο που περνούσαν κάθε μέρα για να πάνε στο σχολείο και που το φωνάζανε "ο δρόμος του πεθαμένου" αφού εκεί βρισκόταν το "σπίτι του πεθαμένου" δηλαδή το μέρος όπου είχε δολοφονηθεί πριν από λίγες μόλις μέρες ένας τύπος από το μπλε τριαντάφυλλο. Όπως και εκείνη τη μέρα που βρέθηκε το πτώμα, έτσι και σήμερα ο δρόμος ήταν κλειστός με αστυνομική ταινία και δύο αστυνομικού στέκονταν μπροστά από το σπίτι. Το μόνο παράξενο ήταν ότι δεν στέκονταν μπροστά από το σπίτι του πεθαμένου αλλά από αυτό του γείτονά του, ενός σπαστικού γέρου που είχε πεθάνει η γυναίκα του πριν από τρία χρόνια.

   Τα παιδιά ξέρανε ότι το γέρο τον λέγανε Καρνέζη και ήταν μισότρελος. Όταν η γυναίκα του πέθανε από καρδιακή προσβολή εκείνος εξακολουθούσε να φέρεται σα να ζούσε ακόμα. Μια φορά που είχαν ρίξει κατά λάθος μια μπάλα στον κήπο του, είχε βγει στο μπαλκόνι και φώναζε ότι του χαλούσαν τα λουλούδια της γυναίκας του.

   Ένα μαύρο τζιπ πέρασε κάτω από την κιτρινόμαυρη κορδέλα και από μέσα βγήκαν τρεις άνθρωποι, τυλιγμένοι με χοντρά παλτά. Ένας ξανθός, ένας μελαχρινός και μια γυναίκα.

"Δες." είπε τελείως περιττά το αγόρι με το σκουφί που το φώναζαν Νικολάκη, αφού ο αδερφός του είχε καρφώσει το βλέμμα του εδώ και ώρα στο αυτοκίνητο.

"Τι έγινε;"

"Δεν έχω ιδέα. Ό,τι στοίχημα ότι δεν έχεις τα κότσια να πας να ρωτήσεις, Φώτη."

"Ποιόν να ρωτήσω;" μια σπίθα ενθουσιασμού φάνηκε στα μάτια του λες και η μόνη του φιλοδοξία εκείνη τη στιγμή ήταν να δημιουργήσει πρόβλημα στους αστυνομικούς.

"Τη γυναίκα."

"Τι βάζεις στοίχημα;"

"Πέντε ευρώ" και η συμφωνία έκλεισε.