Το μπλε τριαντάφυλλο

κεφάλαιο 2

   Το σπίτι ήταν μια νησίδα μέσα στον αχανή κήπο με το γκαζόν, τους παράταιρους φοίνικες και τις περιστασιακές λυμνούλες. Μπορεί να ήταν ένα καλόγουστο οίκημα αλλά φώναζε κραυγαλέα "εγώ είμαι πλούσιος, εσύ φτωχός!". Η Ναταλία του έριξε μόνο μια πολύ γρήγορη ματιά πριν ακολουθήσει το Μιχάλη στο εσωτερικό του, περάσει το χολ όπου στέκονταν διάφοροι άντρες του εγκληματολογικού και μπει στο σαλόνι, στον τόπο του εγκλήματος.

    Το πρώτο που της τράβηξε ασυναίσθητα την προσοχή δεν ήταν άλλο παρά οι τεράστιες μπαλκονόπορτες που άφηναν το φως να μπαίνει άπλετο στο χώρο. Καναπέδες, τραπέζια, πίνακες και αυτό που θα χαρακτήριζε το δωμάτιο ήταν η υπερβολή.

    Στην άκρη του δωματίου, χίλια γυάλινα πανάκριβα κομμάτια, ένα βάζο αλλά σε αυτό που θα έπρεπε να επικεντρώσει την προσοσχή της ήταν το πτώμα που ήταν πεσμένο δίπλα στον καναπέ, μέσα σε μια λυμνούλα αίματος.

   Ο άντρας ήταν γύρω στα πενήντα, καραφλός και στο πρόσωπο του με τις έντονες γωνείες ήταν αποτυπωμένος ο τρόμος των τελευταίων στιγμών.

"Παναγιώτης Λουκάκης." διευκρίνησε ο Μιχάλης αφήνοντάς την να βγάλει τα υπόλοιπα συμπεράσματα μόνη της.

   Από ό,τι μπορούσε να καταλάβει, ο Λουκάκης μπήκε στο δωμάτιο, είδε το δολοφόνο, παραπάτησε, αρπάχτηκε από το τραπεζάκι για να μην πέσει, έκανε το γύρω του καναπέ, πυροβολήθηκε στο θώρακα στο ύψος της καρδιάς και έπεσε νεκρός. Έτσι έπρπε να έγεινε αλλά γιατί να κάνει το γύρω του καναπέ; Θα ήταν πιο λογικό να τον βρίσκανε δίπλα στο βάζο.

"Το πτώμα..."

"Ήταν εκεί." της έδειξε ένας άντρας που στεκόταν στην άλλη άκρη του δωματίου και η Ναταλία τον έβλεπε πρώτη φορά "Κοντά στο βάζο αλλά τον έσυραν με τα χέρια εδώ, δίπλα στον καναπέ. Βρέθηκαν ίχνη αίματος στη διαδρομή."

"Γιατί να σύρει το πτώμα εδώ και να μην το αφήσει εκεί που ήταν;"

"Υποτίθεται ότι μπορούσατε να λύσετε τέτοια μικροπροβλήματα, ή υποτίθεται από αυτά που άκουσα εγώ για σας. Άρης Παπαθανασίου." έτεινε το χέρι του και η Ναταλία το έσφιξε διστακτικά.

"Ναταλία Παππά." απάντησε και τότε κατάλαβε ποιος ήταν, ο ιδιωτικός ντεντέκτιβ που βάλανε να τους βοηθήσει. Τον είχε ξαναδεί μια φορά στην τηλεόραση όταν είχε εξιχνιάσει μια υπόθεση δολοφονίας. Ένας άντρας είχε στραγγαλίσει την κοπέλα του.

   Τον παρατήρησε για λίγη ώρα ξεχνώντας τελείως το πτώμα που ήταν πεσμένο στο πάτωμα. Πρέπει να ήταν περίπου στην ηλικία του Μιχάλη (αργότερα έμαθε ότι ήτα 39 δηλαδή πέντε χρόνια πιο μεγάλος από το συνεργάτη της) αλλά όσο ξανθός ήταν ο Μιχάλης, τόσο μελαχρινός ήταν ο Παπαθανασίου. Τα καστανά μαλλιά του, κοντοκουρεμένα και τα μαύρα μάτια του άστραφταν με σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Ήταν καλοξυρισμένος αποκαλύπτοντας ένα θεληματικό πηγούνι με ένα λακάκι στην άκρη. Ήταν γοητευτικός, ίσως και όμορφος αλλά προσπάθησε να διώξει τη σκέψη στο πίσω μέρος του εγκεφάλου της. Δεν μπορούσε να της αρέσει ένας συνεργάτης της. Θα ήταν ανάρμοστο και μη... πρακτικό.