Evet artık Bard'ın kardeşinden başka hiçbir kimsesi yoktu. Çok acı çekiyordu. Hayattan bezmişti. Bir karar almıştı. Ona ve küçük Zack'a zarar verecek bir karar.
Artık ne okula ne de Boxa gitmiyordu. Sabah akşam durmadan ağlıyordu. Ne kardeşi Zack'a bir şey yediriyor ne de kendisi yiyordu. Günlerdir ağızlarına bir lokma ekmek girmemişti. Küçük Zack :
- Abi şimdi annem nerede ?
- Babamın yanında. ( Ağlayarak )
- Artık annemle..... Iııı oyun oynayamıyacak mıyım ?
- ... yok
- Biz de onların yanına gitsek olmaz mı ?
-......
Bard ne yapacaktı. Nasıl sürdürecekti hayatını. Bard :
- Zack evden hiç bir yere ayrılma tamam mı ?
- Abi nereye ?
- Dediğimi yap Zack, evden asla ayrılma.
Bard ağlayarak kendini sokağa vurdu. Şehrin merkezine indi. Yüksek bir binanın tepesine çıktı. Acılarının bu yolla sona ereceğini düşünüyordu, intihar. Lakin bu doğru yol değildi. Kardeşi gözlerinin önünde canlandı. Eğer atlarsa kardeşi yaşamını tek başına sürdüremezdi. Bard her şeyi unuttu. Fikrinde kararlıydı. Tam atlayacakken arkadan bir ses geldi :
- Bard
Seslenen Bay Santoydu.
- Bu mu yani ? Ben sana böyle mi öğrettim ? Acılar karşısında pes etmeyi mi ? Sana öğrettiğim şey neydi ?
- Ben öğrendiğim her şeyi annemi kaybedince unuttum Bayım. Unuttum ve mümkünse bir daha hatırlamak istemiyorum. Beni bu hayata bağlayan artık hiçbir şey yok. Bir sebeb yok..
- Evlat anlıyorum bu büyük bir acı. Lakin sence de bu doğru mu, yani intihar bir çözüm mü ? Darbeler yesen de ayağa kalk, düş bir daha kalk ama asla pes etme. Sakın evlat sakın atlama. ( Küçük küçük adımlarla yaklaşarak )
- Yaklaşmayın Bayım.
- Bak sana yardım edebilirim. Lütfen hadi ver elini.
Bard evinin adresini vererek :
- Hocam kardeşim henüz çok küçük ona sahip çıkın.
dedi ve kendini boşluğa bırakacakken Bay Santo Bard'ı tuttu ve yere indirdi.
Antrenör ve Bard çok korkmuştu.
Bir kaç saat binanın tepesinde oturduktan sonra Bard dayanamadı ve sordu :
- Benim burada olduğumu nereden bildiniz bayım ?
- Sokakta gördüm seni. Ağlıyordun ben de merak edip peşine takıldım. İyi ki takılmışım. Hadi evlat kalk gidelim hem bak kardeşin seni merak etmiştir.
Bard ve Bay Santo eve vardığında kardeşi evde ağlıyordu. Abisini gören küçük Zack koşup abisinin boynuna atladı. Bay Santo abi kardeş sevgisine şahit olunca gözlerinden ince ince yaşlar akıverdi. Bay Santo :
- Evlat bana söz ver bir daha asla böyle bir şeyi aklından bile geçirmeyeceksin.
- Söz Bayım. Zaten kardeşimi böyle gördükten sonra onu bir daha yalnızlığa sürüklemeyi düşünmem.
Konuşmalardan hiçbir şey anlamayan Zack :
- Abi ben açım.
- Bayım ben markete gidip gelene kadar siz kardeşimin yanında kalsanız olmaz mı ?
- Olur evlat.
Bard markete gidip Box turnuvası sayesinde kazandığı para ile evin ihtiyaçlarını gidermek için alış veriş yaptı ve eve geri döndü. Bay Santo :
- Evlat yarın okuluna devam edeceksin ve yarın seni antremanda göreceğim. Anlaştık mı ?
- Olmaz kardeşimi evde yalnız bırakamam.
Biraz düşünen Bay Santo.
- Tamam öyleyse okula giderken kardeşini spor salonuna getir bana teslim et akşam da antrenmandan sonra kardeşini alıp eve gidersin. Olmaz mı ?
- Bayım size yük olmayalım biz.
- Ne yükü siz benim evlatlarımsınız artık. Anlaştık mı ?
- Anlaştık Bayım.
Bay Santo içi rahat bir şekilde evin yolunu tuttu. Bard kardeşini yedirdi, içirdi ve uyuttu. Çantasını hazırladı ve yarın okula gitmek üzere yattı. Bard bu acı ile nasıl okuluna devam edecekti..
