'Gitmek anlam buldu' demişti
ve aklında en çok kalan cümle bu'ydu.
Gitmekle aslında bir sürü şey bitmişti...
Bitmişti mutluluk,
Sabahları onla uyanma umudu
ve daha bir sürü şey...
Arabanın egzozundan çıkan mavi siyah duman bulutu,
motor gürültüsüne karıştı.
Homurdanarak uzaklaştı araç,
geride nemli iki göz bıraktı,
yanında nemli iki göz götürdü...
Yapacak bir şey yoktu.
Biri gitmek,
diğeri kalmak durumundaydı.
Acı olan,
gitme'nin kaçarcasına olmasıydı.
Ihanetti gitmesi çünkü...
Verdiği sözlerden dönmesiydi...
Ama,olacak olan şuydu:
Karanlıklar bir çok şeyi örterdi...
ihanetler dahil...
Boşuna dememişti şair:
'İhanete gece müthiş bir gerekçedir' diye...
Bilmedi,bilemedi,bilmek istemedi...
Kara gecede kara taşın üstündeki kara karıncayı gören vardı...
Hesapların görüleceği bir gün,
yapılanların tartılacağı bir terazi vardı.
O gün'e doğru
GITTI...
24 ŞUBAT 2015
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YÜREKTEN KALEME SIZANLAR
PoetryKüçüktü evet soyleyeceklerim Ama ağırdılar... Öyle ki tüm diyeceklerim Yüreğimi susturacak kadar...
