Το μονοπάτι του έρωτα #TBA2019

Προσπάθεια εξιλέωσης

Το βλέμμα του εστίασε για άλλη μια φορά στο πρόσωπο της.

"Λυπάμαι πολύ για ότι συνέβη,Αγγελική.Πίστεψε με δεν ήθελα ποτέ να συμβεί κάτι τέτοιο σε σένα.
Σε παρακαλώ,άσε με να σε βοηθήσω"της είπε με παρακλητική φωνή.

"Δεν θέλω τίποτα από εσενα.Παράτα με ήσυχη"του απάντησε γεμάτη θυμό,ενώ του γύριζε την πλάτη για ν'απομακρυνθεί από κοντά του.

Αμέσως εκείνος άπλωσε το χέρι του και την έπιασε απ'το μπράτσο.
Η Αγγελική τίναξε με δύναμη το χέρι της,λες και την κτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα.

"Μην μ'ακουμπάς"του σύριξε μες απ'τα δόντια,με μάτια που πετούσαν φωτιές.

Η αντίδραση της τον εξόργισε,η συμπεριφορά της υποβίβαζε τον χαρακτήρα του.
Όσο δίκιο κι αν είχε η Αγγελική,όλο αυτό ήταν πολύ άδικο γι'αυτόν.
Είχε κι αυτός εγωισμό και είχε ανεχτεί ήδη πολλά από μέρους της.

"Πολύ καλά λοιπόν,αφού έτσι θέλεις...έτσι θα γίνει"
της είπε με σκληρό ύφος και απομακρύνθηκε με γρήγορα βήματα.

Αυτή η γυναίκα τον τρέλαινε,δεν άντεχε άλλο δίπλα της.
Μπήκε μες στο δωμάτιο του γεμάτος νεύρα,
πηγαινοερχόταν σαν θηρίο στο κλουβί.
Μέσα του επικρατούσε μια τρικυμία,πόνος,θυμός, απογοήτευση,όλα ένα κουβάρι μες στην ψυχή του.
Όχι,δεν μπορούσε να την αφήσει στην τύχη της γιατί ήξερε τι μέλλον την περίμενε μες στο παλάτι του.
Ήξερε την αδυναμία του μικρότερου αδερφού του στο ωραίο φύλο και η Αγγελική ήταν μια πάρα πολύ όμορφη γυναίκα.
Τον είδε πως την κοιτούσε την ώρα που χόρευε,
διέκρινε τον πόθο μες στο βλέμμα του.
Δεν άντεχε ούτε στην σκέψη πως η Αγγελική,ο δικός του άγγελος θα πλάγιαζε με τον αδερφό του...
έπρεπε κάτι να κάνει,αλλά τι;

Πέρασε αρκετή ώρα βασανίζοντας το μυαλό του
μ'αυτό το δίλημμα,ώσπου μια γυναικεία κραυγή  ακούστηκε μες στην ησυχία της νύχτας,μια φωνή που τον τάραξε,μια γνώριμη γυναικεία φωνή...