Το μονοπάτι του έρωτα #TBA2019

Ανέλπιστη βοήθεια

Το βλέμμα του Κεμάλ εστίασε σ'αυτό το φρικτό θέαμα.
Ο αδερφός του είχε εγκλωβίσει με το σώμα του την Αγγελική στο κρεββάτι κι εκείνη πάλευε να ξεφύγει.
Το πρόσωπο της ήταν γεμάτο φόβο,ενώ από τα μάτια της έτρεχαν δάκρυα.
Τρελλάθηκε...ένιωσε την οργή να φουντώνει μέσα στην ψυχή του.
Χωρίς καθόλου δισταγμό άρπαξε τον αδερφό του απομακρύνοντας τον βίαια από πάνω της.
Ύστερα με χέρια που έτρεμαν σήκωσε την Αγγελική και την έκρυψε πίσω απ'το σώμα του.
Εκείνη αγκιντρώθηκε πάνω του τρομαγμένη.
Ένιωσε το σώμα της στα σημεία που εφάπτονταν με το δικό του να τρέμει σαν το φύλλο κι αυτό αύξησε τον θυμό του.

"Τι νομίζεις πως κάνεις αδερφέ;"ρώτησε τον Ιμπραήμ με αυστηρό ύφος,προσπαθώντας παράλληλα να κατευνάσει την θύελλα που είχε ξεσπάσει στην καρδιά του.

Ο Ιμπραήμ σηκώθηκε όρθιος και τον πλησίασε με τις κινήσεις του να προδίδουν νευρικότητα.

"Με ποιό δικαίωμα Κεμάλ εισβάλεις έτσι στο δωμάτιο μου;"τον ρώτησε γεμάτος ένταση.

Ο Κεμάλ τον κοίταξε έντονα,ενώ το σώμα του έστεκε ακίνητο σαν βράχος μπροστά απ'την Αγγελική.

"Πες μου,θεωρείς ότι αυτή η πράξη σου ήταν σωστή; Θεωρείς ότι έχεις το δικαίωμα να κάνεις έρωτα σε μια κοπέλα με την βία;"του είπε με το βλέμμα του να έχει εστιάσει πάνω στον αδερφό του απαξιωτικά.

Εκείνος δεν πτοήθηκε καθόλου απ'τα λόγια του Κεμάλ,αντιθέτως,πίστευε πως το είχε αυτό το δικαίωμα και πως ο αδερφός του δεν έπρεπε να επεμβαίνει στην δική του ερωτική ζωή.

"Ναι,το έχω.Αυτή η σκλάβα είναι δική μου και μπορώ να κάνω ότι θέλω μαζί της"του απάντησε με θράσος.

Το πρόσωπο του Κεμάλ σκλήρυνε,τα μάτια του πετούσαν φλόγες με την αναίδια του αδερφού του.
Είναι δική μου,αυτή την λέξη όσο την σκεφτόταν του τρυπούσε το μυαλό.
Όχι,η Αγγελική του δεν ανήκε σε κανέναν άλλο άντρα,ούτε θ'άφηνε να την ακουμπήσουν άλλα αντρικά χέρια εκτός απ'τα δικά του.
Γύρισε και κοίταξε τον Ιμπραήμ τρελλαμενος από οργή.

"Αυτή η σκλάβα,όπως την αποκάλεσες,είναι ένα νεαρό φοβισμένο κορίτσι και όσο περνάει απ'το χέρι μου δεν θα σ'αφήσω να της κάνεις κακό.
Τράβα βρες άλλο παιχνίδι να παίξεις μαζί του σήμερα"κατέληξε,πιάνοντας την Αγγελική απ'το χέρι και οδηγώντας την έξω απ'το δωμάτιο,
μπροστά στα έκπληκτα μάτια του αδερφού του.

Η κοπέλα που δεν είχε συνέρθει ακόμα απ'το σοκ τον ακολούθησε πειθήνια.
Ο Κεμάλ είχε επέμβει την κατάλληλη στιγμή,δεν ήθελε ούτε να σκέφτεται τι θα επακολουθούσε αν δεν ήταν αυτός.
Είχε βάλλει το σώμα του ασπίδα μπροστά της και είχε το σθένος να την υπερασπιστεί στον αδερφό του.
Τον άφησε να την οδηγήσει στο δωμάτιο του κι εκεί κατέρρευσε πάνω στο κρεββάτι του.
Το σώμα της τραντάζονταν από τους δυνατούς λυγμούς,μουσκεύοντας τα σεντόνια που είχαν την μυρωδιά του.
Ο Κεμάλ δεν έκανε καμία κίνηση να την πλησιάσει,
την άφησε να ξεσπάσει ώσπου κάποια στιγμή τα δάκρυα της στέρεψαν κι αυτή κρύβωντας το πρόσωπο της στα μαξιλάρια του,αποκτούσε σιγά σιγά την ήρεμη αναπνοή της.
Μόνο τότε την πλησίασε,κάθησε δίπλα της και την τράβηξε στην αγκαλιά του.
Τα χέρια του τυλίχτηκαν προστατευτικά γύρω απ'το αδύναμο κορμί της.

"Μελέκ..."ξεκίνησε να της λέει,όμως αμέσως διόρθωσε τον εαυτό του, "...Αγγελική,κοίταξε με"
την είδε να σηκώνει το κεφάλι της ενώνοντας τα υπέροχα μάτια της με τα δικά του, "...δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να σε πληγώσει,σου δίνω τον λόγο μου πως θα είμαι πάντα στο πλευρό σου."

Εκείνη δεν του απάντησε,παρέμεινε σιωπηλή στην αγκαλιά του,κρύβωντας το πρόσωπο της στο στήθος του.
Ο Κεμάλ άπλωσε δειλά το χέρι του και της χάιδεψε τα μαλλιά.

Την ένιωθε τόσο απροστάτευτη,τόσο αθώα,η καρδιά του πονούσε απ'το μέγεθος των συναισθημάτων που είχε για εκείνη.
Συναισθήματα που δεν είχε ακόμη το θάρρος να της ομολογήσει.
Πνιγόταν,αυτή η κοπέλα ήταν η κόλαση και ο παράδεισος του.
Θα έκανε τα πάντα για εκείνη,θα έδινε ακόμα και την ζωή του για χάρη της.
Μέσα του γνώριζε πως η υπόσχεση που της είχε δώσει θα προκαλούσε θύελλα αντιδράσεων στην οικογένεια του.
Όμως είχε την δύναμη να υπερασπιστεί τον άγγελο του κι αν ο λόγος του δεν ήταν αρκετά ισχυρός θα χρησιμοποιούσε το τελευταίο χαρτί που είχε στην κατοχή του.
Θα έκανε γνωστό σε όλους ότι αυτό το κορίτσι θα γινόταν γυναίκα του.
Αυτή η σκέψη έκανε το πρόσωπο του να συσπαστεί από ένα γλυκό χαμόγελο.