از صبحونه هاي اينجا بيزارم.در حالي كه كمي قهوه تو ليوانم ميريزم به سمته صندليه گوشيه سالن ميرم .
با اومدنش تموم خاطرات تلخ گذشته تو سرم مثه فيلم در حال پخش شدنه و هيچ دكمه ي پازي هم وجد نداره.
اي كاش هيچوقت پامو تو استوديش نميذاشتم،هيچوقت..
كاش يه كاره ديگه اي پيدا ميشد..
كاش هيچوقت سارا بهم نميگفت بايد برم كار كنم..
كاش مرده بودم.
فلش بك به يك سال پيش
كنار پنجره ي اتاقم ايستادمو دارم به اينده فكر ميكنم،اينده ي من ، ليديا،سارا وحتي ريچارد
يه حسه ترسه لعنتي تو درونم غوغا به پا كرده.من ميترسم،من از كار كردن ميترسم، شايد احمقانه باشه ولي من از هر چيزي كه توش اعتماد كردن باشه مي ترسم ولي اين لعنتي به خاطره ليديه.من نمي خام اون سختياي منو تجربه كنه اون هنوز خيلي كوچيكه،خيلي.
هي بل ، ترساتو كنار بذار و براي اينده بجنگ.اون بخشه شجاعه مغزم مدام تكرار ميكنه ولي ايا من به اندازه ي كافي شجاع هستم؟!
پوووووف ..
از دخمه ي خودم بيرون ميام با عجله ميرم تو اتاق سارا . بدونه در زدن وارد ميشم و چيزي رو مي بينم كه نبايد مي ديدم .سارا داره يه غريبه رو مي بوسه.گندش بزنن هرزه ي بي مصرف.
+اوه
از دهنم ميپره و سارا و اون غريبه متوجهم ميشن ، اون غريبه نزديكتر ميشه و من بهتر چهرشو ميبينم ؛جيك استيون ، شريكه پدرم .
داريد باهام شوخي ميكنيد،نه؟
جيك خيلي سريع كنشو برميداره و ميره .
حالا من موندمو سارايي كه به زمين خيره شده.چه زود ولت كرد ساراي بيچاره.
سرفه الكي مي كنم تا توجهشو جلب كنم.
-ببين بل ، نميخام قضاوتم كني ولي الان حدودا چند سالي ميشه كه منو ريچ
+واسه چيزه ديگه اي اينجام
حرفشو متوقف مي كنم . هيچ وقت نمي خام به خاطرات اون موقعه ها برگردم . هيچوقت.
نفسه عميقي ميكشه كه منم اونو نشونه ي ادامه دادن حرفام ميگيرم.
+ببين سارا ؛ من رو پيشنهادي كه صبح به من دادي، فكر كردم و الانم مي خوام بگم كه جوابم مثبته ولي يه شرط دارم.
-ميشنوم
+مي خوام سهمه ارثيه ي منو ليدي رو بديد تا باهاش به خونه ي جدا اجاره كنم و خب در واقع ميخام راه خودمو ليدي از تو و ريچارد جدا كنم.
-ريچارد؟!حتي حاضر نيستي بابا صداش كني؟
+بحثه ما سره يه چيزه ديگس و اگر جوابه سوالي كه پرسيدي خيلي برات مهمه بايد بگم كه اره حتي حاضر نيستم كه بابا صداش كنم.
