Kate podkochuje się w pewnym chłopaku, który nawet nie wie o jej istnieniu. Wszystko zmienia się przez jedną osobę, której Kate bardzo ufała. Jak zmieni się życie Kate? Czy wytrzyma tą presje?
Miesiąc później Sobota czyli wolne od szkoły. Nareszcie. Cały tydzień się męczysz żeby przesiedzieć dwa dni, które mijają jak dwie godziny. Jak zwykle wstałam i sprawdziłam snapa. Gdy to już zrobiłam poszłam do kuchni zrobić sobie śniadanie. Płateczki. Po zjedzeniu śniadania chyba czas się ubrać.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Podeszłam do okna balkonowego i spojrzałam na czarny samochód przed moim domem. Gościu w garniaku stał obok niego. Przypomniałam sobie że ostatnio kupiłam balony na wodę żeby sprankować brata. Wykorzystam je w inny sposób. Napełniłam je różnymi płynami. Wpakowałam je do plecaka. Było ich tak dużo że zapełniły mój cały plecak. Wyszłam niezauważona z domu i ukryłam się za jakimś samochodem. Przyjęłam pozycję i zaczęłam obrzucać gościa balonami. Szybko wskoczył do samochodu i odjechał. Nie wiedział kto to był i nie ma na nic dowodów. Tu mieszka dużo dzieciaków zawsze mogły się bawić i przez przypadek nie trafiać w siebie. Poszłam do pokoju i usiadłam na łóżku by poczytać książkę słuchajàc muzyki. Ostatnio z Cameronem rozkminiliśmy że nasze balkony są blisko siebie więc położyliśmy kilka desek robiąc z tego kładkę i przechodzimy do siebie przez balkon który zawsze mamy otwarty. Wracając wszedł Cameron. -Witam Kate- Powiedział zdejmując mi słuchawki i zabierając książkę. -No ej czytałam -Już zaplanowałem nam dzień -Cooo -Hahah chcesz się przejść ze mną do parku? Będę jeździł z chłopakami na rowerach więc możesz popatrzeć 😏 -To moje marzenie...-Powiedziałam ironicznie -No widzisz. Potem przejdziemy się po mieście w dwójkę. Co ty na to? -Czemu nie -No to idziemy Złapał mnie za rękę i wyszliśmy. Dzisiaj znowu byłam sama w domu. Na szczęście. Patrzyłam sobie jak chłopacy jeżdżą na rowerach sprawdzając instagrama. Spoko jeździli ale wydawało mi się że patrząc na nich ich peszę. -No to jak idziemy na lodziki?-Zapytał Cameron gdy wszyscy się rozeszli -No jasne Ja wzięłam truskawkowe a Cameron czekoladowe. Zazwyczaj jest na odwrót ale okey. Usiedliśmy w kawiarni i rozmawialiśmy ogólnie o życiu. W pewnym momencie Cameron zapatrzył się na obiekt za mną. Automatycznie też tam spojrzałam. -Może chcesz tam pójść?- zapytał -Zrezygnowałam z śpiewu -Ale w domu kultury. W domu nadal śpiewasz i to genialnie -Nie pójdę na konkurs piosenki. Jest dużo osób które na to pójdą a mają lekcje śpiewu. -Ty nie potrzebujesz - No nie wiem -No to ja będę twoim nauczycielem Zaczęłam się tak śmieć że zaczęłam płakać i przy okazji pobrudzić lodami bluzkę. -Ejjj to nie śmieszne- Dodał- Sugerujesz że nie umiem śpiewać?-Tak się śmiałam że nie mogłam odpowiedzieć- Dobra nie umiem ale bluzkę sobie pobrudziłaś nadal się śmiałam ale mniej - No nie- Powiedziałam dalej podśmiewując się -Ty to jesteś jakaś upośledzona. Niejedna dziewczyna by zaczęła przeklinać i by była załamana że to jej UKOCHANA BLUZKA -Nie jest UKOCHANA bo to bluzka po kuzynce założyłam ją dzisiaj bo do spodni pasuje. Ogólnie jej nie lubię. -Bożeeee ale ty jesteś wybredna
Trochę sytuacja się zmienia. Pare kolejnych rozdziałów będzie na tym rozdziale oparta żeby ta książka nie była jedną wielką paciają 😂 Mam nadzieje że rozdział się podobał mimo że za dużo się w nim nie działo.
