Sinan'ın bana garip davranışlarından sonra saat sabahın ikisi olmuştu ve ben hala uyuyamamıştım. Üzerimde mavi kareli pazen pijamalarım kucağım da ise iPad'im bir yandan dizimi izlerken diğer yandan kendi düşüncelerime hapsolmuş haldeydim ve bir anda aşağıdan sesler gelmeye başladı. Iyice kulak kesilince seslerin ayak sesleri olduğunu anladım ama sesler o kadar uzun aralıklarla geliyordu ki sanki aşağıdaki kişi de birisini dinliyordu ve adımlarını ona göre atıyordu. Acaba geçen gece gelen psikopat adam olabilir miydi?! Seslere tekrar dikkat ettiğimde artık ses gelmiyordu. Hala neden korkmadığımı bilmiyordum ama galiba ağır ağır o korku duygusu içime yayılıyordu. Yataktan ne kadar sessizce kalkmaya çalışsam da o gıcırtı sesini etkileyemedim. Yerde ki terliklerimi es geçip kapıya doğru ilerledim. Kapı zaten aralık olduğu için tekrar açıp burada da ses çıkarmama gerek kalmamıştı. Parmak uçlarımla ilerliyor ve neredeyse nefes alıp bile vermiyordum. Merdivenlere yaklaştığımda bir süre bekledim ve hala aşağıda birisi var mı yok mu diye sesleri dinlerken merdivenlerden yavaş yavaş inmeye başladım. Ama ne nafile bu ev dökülüyordu ve bastığım yerden sesler çıkıyordu. Kısacası ne yavaş yavaşı resmen ben geliyorum diyordum. Gittikçe garipleşen bu duruma bir son vermek için
"Merhaba ?! Kim var orda ??" diye seslendim titrek bir sesle
Ama tabiki aşağıda kim varsa eve benden izinsiz girdiği için 'merhaba ben burdayım' demeyicekti. Merdivenlerden inmem bitti ve odaları dolaşmaya başladım ama etrafta kimsenin olmamasıyla beraber hala hiç bir ses yoktu. Belki de o da benim sesimi duyunca evden çıkmıştı. Mutrağa gidip bir bardak su içtikten sonra tam merdivenlerden çıkıyordum ki camın ordan bir karartı geçti. Hemen perdeyi yavaşça çektim ve dışarıda birisi var mı yok mu diye bakınırken görmüştüm. Evet, evet gördüm. Orada birisi var. Aniden kapıyı açtım çıplak ayakla olduğumu bile bile adama doğru koşmaya başladım. Bir yandan "Duuur!! Bekle kimsin sen?!?" diye sorular sorarken koşmaya devam ediyordum. Erkek olduğu gerçekten çok belliydi çünkü baya iri yarı birisiydi. Ben dur durak bilmeden koşmaya devam etsemde ayağım da ayakkabılarım olmadığı için ayaklarım acımaya başlamıştı. O kadar uzun süre koşmuştum ki ne kadar süre olduğunu hatırlamıyordum bile. En sonunda çok yoruldum ve daha ne olduğunu bile anlamadan etraf kararmıştı bile...
BILIYORUM ARKADAŞLAR BILEREK KISA YAZDIM. ÇÜNKÜ SIZI DAHA ÇOK HEYECANLANDIRMAK ISTIYORUM. VEEE SIZI KOCAMAN ÖPÜYORUUUM ;)))
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UZAKTAKİ EV
ParanormalAyla İstanbul'a ilk defa gelmiş bir genç kız idi. Şimdi onu yepyeni sorunlar ve bambaşka bir hayat bekliyordu. Bakalım Ayla yeni hayatında neler yaşayacak ?
