Unicode
ဝိတ်တာ ဝတ်စုံပြည့်ဖြင့် အရက်ငှဲ့ပေးနေတဲ့
ဆောင်းဟွန်က သတိကြီးကြီးနဲ့ပင်...။
လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဂရုတစ်စိုက် အလုပ်ကြိုးစားနေရင်း ချွေးပြန်နေရသည်။
သူရောက်နေတဲ့ သီးသန့်ခန်းထဲက လူလေးယောက်ကတော့ သူ့ကိုသတိမထားမိပဲ စားပွဲပေါ်တက်ပြီး အင်္ကျီတစ်လွှာချင်းချွတ်ကနေတဲ့ကောင်မလေးတွေဆီမှာ အကြည့်တွေကပ်ရင်း ပျော်မြူးနေကာ.. ထိတ်ဆုံးကလူက သူငှဲ့ပေးတဲ့
ဝီစကီတစ်ခွက်ကို ဆွဲယူရင်း....
" ဘေဘီတို့...ခနနေကြရင် နားလို့ရပြီ...
တို့အားလုံးကို ဖျော်ဖြေမယ့် လူတစ်ယောက်လာလိမ့်မယ်...."
" အပြောကြီးမနေနဲ့ ...ထပ်ရိုက်ခံနေရဦးမယ် "
အပြောခံလိုက်ရတဲ့သူက အနာစပ်သွားပြီး...
" ကြည့်လိုက်လေ...ရှင်းဂျယ်ယွန်းဆိုတဲ့ကောင်
ငါ့ခြေထောက်ကိုဖက်ပြီး သူ့လုပ်ရက်ကမှားပါတယ်ဆိုပြီး အော်ရင်း ငါကစားတာခံနေတဲ့
မြင်ကွင်းကောင်း မင်းတို့ကိုပြမယ်..."
"မင်းကစားပြီးရင် ငါတို့ဆီလည်း မျှပါဦး "
ဆောင်းဟွန် လက်တွေတင်းခနဲ ဆုတ်သွားမိသည်။
" ရတာပေါ့... အခုလောက်ဆို အလုပ်ပြုတ်မှာ
ကြောက်တဲ့ ကောင်က ငိုပြီးငါ့ကိုတောင်းပန်ဖို့
ပြေးလာနေလောက်ပြီ....
လာ...လာ...ကမ်းပေ့ချ်..."
" ကမ်းပေ့ချ်..."
ဆောင်းဟွန်သည် ဘေးနားကစကားသံတွေကို
လက်သီးခပ်တင်းတင်းဆုတ်ပြီးနားထောင်နေသော်လည်း မျက်နှာမှာဘာတုန့်ပြန်မှုမှ မရှိပေ။
ဘေးနားက သောက်စားပျော်ပါးနေတဲ့လူတွေရဲ့
ခွက်အလွတ်တွေကို အလိုက်တသိပင် အရက်ငှဲ့ပေးနေလိုက်သည်။
မကြာမီအချိန်တွင် သီးသန့်အခန်းထဲသို့ ဂျယ်ယွန်း ရောက်လာခဲ့သည်။
ဂျယ်ယွန်းရောက်လာတာကို မြင်တာနဲ့ ပညာပေးဖို့အသင့်ပြင်နေတဲ့ ငွေကြယ်ပွင့်ကောင်က သဘောကျစွာရယ်မောလိုက်ရင်း ဆိုဖာကိုမှီထိုင်ကာ အရက်ခွက်ကိုမွှေ့ယမ်းလိုက်သည်။
YOU ARE READING
Tell Me Why ( Hiatus )
Fanfiction"ခင်ဗျား အိပ်မက်လေးရဲ့ နောက်ကွယ်မှာ တိတ်တဆိတ်ရပ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို တွေ့လား... ခင်ဗျားဆီလာဖို့ တစ်ကနေတစ်ဆယ်အထိ ရေတွက်အပြီးမှာပဲ ကျွန်တော်တို့ တစ်ဖြည်းဖြည်းဝေးသွားပြန်တယ်.... ကျွန်တော့်အတွက် ခင်ဗျားက... တစ်စင်းထဲသော လမင်းဖြစ်ပြီး ကျွန်တော်မဝံ့ရဲ...
