KALPTEKİ UÇURUM

1.Bölüm

Multi:Ebru

Kulağımı tırmalayan alarmın sesiyle uykumdan uyandım.Bu alarmları kim icat etti Allah aşkına?
Zar zor yatağımdan kalkıp ayağımı sürte sürte lavobaya gittim. Ve aynadaki yansımama bir küfür mırıldandım. Aslında tipim fena sayılmaz ama sabah uyanınca kim güzel oluyordu ki zaten?

Soğuk bi duş aldıktan sonra saçlarımı hafif maşa yaptım. O hiç haz etmediğim okul kıyafetlerimi üstüme geçirdim. Alt kattan harika kokular geliyordu annem yine döktürmüştü anlaşılan. Merdivenlerden koşarak indiğimde düşmemek için kendimle savaş verdikten sonra masaya ilerledim. "Günayydıınn" annem kestiği domatesleri bırakıp bana baktı.
"Sonunda yataktan çıkabildiniz hanımefendi!" sinindi yitiktin çikibildiniz hinimifindi. Annemin taklidini yaptığım için çarpılmam inşallah. Kıkırdadım. "Annecim benim yine formundasın." Ama annem haklıydı yataktan kolay kolay çıkmazdım. Sabah kalkmak bana gereksiz geliyordu ve okulda aynı şekilde.
"Günaydın." Sesin geldiği yöne baktık. Suratsız kardeşim de uyandığına göre tamamdık. Nasıl da sessiz sessiz gelmişti öyle. Kardeşim benden sadece bir yaş küçüktü birbirimizden çok farklıydık ben ne kadar güler yüzlüysem kardeşim de bi o kadar suratsızdı ama yapacak bir şey yoktu işte atsan atılmaz satsan satılmaz.
Kahvaltı bittikten sonra çantamı da alıp evden çıktım. Tabi annemi öpmeyi ihmal etmedim. Annem beni her öptüğünde babamı aklına getirdiğini biliyordum, onu çok özlediğini biliyordum.

Evet babama gelince, babam inşaat mühendisiydi. 2 sene önce inşaattan 7 kat yukardan düşerek hayatını kaybetmişti. Duyunca annem 1 yılı aşkın bir süre kendine gelememişti. O zamanları hatırlamak dahi istemiyorum..

****

Okulun kapısından içeri girdiğimde sınıfların yazıldığı panoya doğru ilerledim. Yeni gelen biri var mı diye merak ediyordum. Kağıt yoktu içimden hangi salak aldı acaba diye mırıldandım. Beni gören müdür anlamış olacak ki yanıma doğru geldi.
"Panolar düzenleneceği için kağıtları görevliler topladı, gel odama birlikte bakalım Ebrucum." bu ne samimiyet başkaan?
"Tamam hocam."

Odaya gireli yarım saat olmuştu ama müdür kağıdı hala bulamamıştı."Hocam isterseniz ben daha sonra gelirim?" duyduğundan şüphe ediyordum bu adamın zaten okuldaki bütün hocalar bunaktı. Cevap gelmeyince neden hala bekliyorum diye düşünerek odadan çıktım. Gözlerim Mert'i arasa da tabi ki belli etmiyordum. Mert eski sevgilim ama hala bişeyler hissediyordum. O da bana karşı boş değil bence. Bir daha bizden olmaz da zaten neyse sonra anlatırım.
Ders zili çalınca üzülerek sınıfa
yöneldim, sınıf arkadaşlarımı görmek istediğim söylenemezdi. Tanıdık yüzler görmekten sıkılmıştım artık.
"Ebruuu!"

Ses tanıdık geliyordu ama sınıftan gelmediğine emindim. Abartmıyorum 2 dk sonra sınıfa gelen Bukete şaşkınlıkla baktım. Ne gür bi sesi vardı öyle koridorun başından duyulmuştu. Sınıf kapısının ordan sırama doğru uçmuştu manyak. Tahmin ettiğiniz gibi en yakın arkadaşım. Hayır yani alt tarafı 3 ay görüşmemiştik. Sıkı sıkı sarıldıktan sonra yanıma oturdu. Ders başlayana kadar uyumamam için hiçbir sebep yoktu diye düşünürken koridordan sesler yükselmeye başladı. Hocayı takmayıp bütün sınıf dışarı çıktık. Sanırım son sınıfın verdiği umursamazlık vardı herkeste.
Koridorun ortasında toplanmış erkek grubu vardı. Ses büyük ihtimalle ordan geliyordu. Bi dakika Mert miydi o? Peki karşısındaki kimdi?

İlerlemeye devam ettim ama gözüm bir türlü kim olduğunu seçemiyordu.
Ordan birini çekip sordum. "Baksana bi, kim bu çocuk?" Sorduğum kız bana andaval gibi bakmasaydı iyiydi.
"Cevap versene!" Gerizekalı. "Ayy kim olduğunu bilmiyorum ama çoook yakışıklı." Çook yakışıklı olması beni ilgilendirmezdi sonuçta sevdiğim çocukla kavga ediyordu değil mi?
"Yeni mi gelmiş?" "Evet yeni çocuuuk." Bu kız neden hep ağzını yayarak konuşuyordu. Ağzının ortasına yapıştırmadan oradan ayrılmam iyi olacaktı.