KALPTEKİ UÇURUM

12.Bölüm

Multi:Göksu(hemşire)

Burnuma dolan kötü kokuyla gözlerimi zar zor açtım. Ne olmuştu bize böyle? Arabanın kaportasından dumanlar çıkıyordu. Sahi benim salaklığım yüzünden kaza yapmıştık. Polatı dinlemeliydim. Polat..

Bir hışımla sağa döndüm. Kafası cama yaslanmış bir şekilde hareketsiz duruyordu.

"Polat!"

Kemerimi çıkarıp ona daha da yaklaştım. Dizlerimin üstünde dururken başını iki elimin arasına aldım.

"Polat, aç gözlerini. Polat!"

Gözlerimin dolduğunu hissettim. Benim yüzümden olmuştu. Sırf bu yüzden, bu yüzdendi değil mi?
Daha fazla düşünmeyi bırakıp bir elimi saçlarına daldırdım.

"Polat.. Ah, başın kanıyor!"

Gözümden bir yaş aktı, acaba yaşıyor muydu? Nefes alıyor mu diye bakmak şuan o kadar zordu ki benim için aksinin olmasından korkuyordum. Yavaş yavaş yaklaşmaya başladım.

"Lütfen.."

Dudağımın kenarında hissettiğim baskıyla hemen geri çekildim.

"S-sen ölmedin mi?" Bir anlık şokla kekelediğim için sırıtışını yüzüne yerleştirdi.

"Daha değil bebeğim, başına kim bela olur sonra?" Göz yaşlarımı sildim, yüzümde tebessüm oluşmuştu bile. Bişey olmamıştı, ona bişey olmamıştı. Yani benim yüzümden..

"Neden geç uyandın? Çok endişelendim."

"Benim için endişelenmen hoşuma gitti." Bilerek uyanmamıştı piç kurusu! Kahkaha atarken bakışımı görünce sustu.

"Seni öldüreceğim!"

Her vurduğumda acıdığını belirten sesler çıkarıyordu. Bu da hoşuma gidiyordu.

"Yapma kızım ya zaten oram buram yamuldu."

"Yamulmayan yerlerini de ben yamultacağım!" Son defa koluna vurduğumda avazı çıktığı kadar bağırdı.

"Elim küçük falan ama ağırdır yani."

Ego yaptığımda Polat gözlerini devirmiyorsa durum ciddi olmalıydı.

"Sanırım kolun koptu! Ya da kopmamıştır kopsa yerinde duramazsın." Bana 'ne diyor bu salak' der gibi baktı.

"Sik sik konuşmayı bırak da ambulansı ara!" doğrulmaya çalıştı.

"Sen ciddisin?"

"Evet Ebru." Elimi ceketimin cebine attım ama telefon yoktu. Kaza sırasında bir yerlere düşmüş olmasını göz önünde bulundurarak her yeri aradım.

"Yok bulamıyorum."

"Neyi?" göz devirdim.

"Neyi olacak gerizekalı, telefonu!"

Bazen şu çocuğun aklına şaşıyorum. Ambulans neyle aranır allasen?

"Al benimkiyle ara." Elini cebine attı ve hemen gözleri beni buldu.

"Siktir.. Benimki de yok. Ulan nereye düştü bunlar?"

Kafamı koltuğa yaslayıp onu izlemeye başladım. Sol kolunu kıpırdatamadığı için saçma sapan hallere giriyordu ve bu benim ara sıra kıkırdamama sebep oluyordu.

"Heh götümün altındaymış. Bu buraya nasıl girdi amına koyayım? Neyse, al ara hadi."

Uzattığı telefonu alıp 112 yi tuşladım. Konuştuktan sonra telefonu ona uzattım. "Ay pardon sakattın sen alman zor olacak, unuttum kusura bakma."