KAVGACI KIZ(Tamamlandı)

3.Bölüm

Nakil Çocuk

Dostoyevski'nin İnsancıklar eserini okumaya başladım. Biraz kitap okuduktan sonra telefonumu çıkardım saate baktım yirmi dakika vardı dersin bitmesine, azıcık kestireyim dedim. Sonra kitabımı çantanın içine atıp kafamı bankın üzerine koydum.

Gözlerimi bir süre sonra açtığımda Ecem ve yanında üç tane kız gördüm. Kabusuma girdiler sandım ama rüya değildi hemen doğruldum ve kendime geldim.

"Defol git Ecem seninle uğraşamam." Dedim. Ama kız karşımda pişkin pişkin sırıtıyordu.

"Kızım defolup gitsene, bak kötü olur." deyince,

"Ne oldu korktun mu?" Dedi.

"Dayak istiyon sen heralde, ayrıca geçen günde korktuğum için mi? Sizi yere serdim." Dediğimde Ecem saçıma yapışıp beni kaldırdı. Bende,

"Yeter ya bırak artık ne istiyorsun saçımdan." Diyerek dizine tekme attım. Arkadaşlarından biri kolumdan tutup beni kendine çevirdi Sanırsam Tokat atacaktı ama ben ondan önce davranıp yüzüne yumruk geçirdim. Diğerini de tekme attım o da diğerleri gibi yeri boyladı. Ecem tekrar ayağa kalktı. Bana tekme atmak için sert bir hamle yaptı ama ben çekilince saçımı çekmeye çalışan arkadaşına geldi. Ben de Ecem'e yumruk attım o da yere düştü.

Bir dakika ya bunlar dört kişiydi diğeri nerede diye merak ederken kız okuldan beş kişiyle çıktı, içimden 'oha lan ben bunlarla nasıl baş edicem.' diye geçirdim. Mahallede de, okulda da teke dokuz hiç kavga çıkarmadım. Ecem,

"Hadi kızlar derse on dakika var bitirelim şunun işini." Deyince korkmadım değil, on dakikada hastanelik olurdum. 'Allah'ım ne olur yardım et.' Dedim içimden. Ecem,

"Biraz önce atar yapıyordun ne oldu?" Dedi alayla. Bende onu sinir etmek için,

"Sanane yaparım, ayrıca korkmalısın az önce yerde sürünen sendin."

Sonra Ecem'in yanından bir kız bana yumruk atmak için geldiğinde,
uzun boylu saçlarının ucunu sarı yapmış, siyah gözlü olan bir oğlan önüme atıldı.

"Dağılın lan rahat bırakın kızı!" dedi o uzun boyuyla gözüme vuran azıcık Güneş'i bile kapatmışken hemen onu kenara ittim. Ecem,

"Bu bizim meselemiz." dedi. Ben de kafamı sallayarak onayladım. Ama bu çocuk gitmemeye inat etti. O an zil çaldı, dayak yiyemedim. Oğlan baktı,

"Hadi sende sınıfına git." Sinirlice ona yürüdüm,

"Neden tuttun?"

"Zayıf bir şeysin ezilirsin." Deyince köpürdüm. Üfleyip püfledim sonra sınıfa girmek için çantamı aldım. Altı, yedi karış arkamdan geliyordu. Arkamı döndüm,

"Neden beni takip ediyorsun?" Dedim. Şaşkın bir ifade ile,

"Sınıfıma gidiyorum."

"Sen yeni nakil öğrencimisin? Gerçi bende eski sayılmam."

"Evet yeniyim ama sende yeniysen daha ilk günlerde kendine düşman çıkarmışsın." Dedi ve güldü. Sinirli bir bakış attım.

"Bu seni ilgilendirmez." Deyip sınıfa yürüdüm. Bu çocuk neden beni korudu, daha adını bile bilmiyorum. Sınıfa girerken arkamda nakil çocuk vardı. Koridorda da bizimkiler vardı. Bir dakikaya Burak, Can, Yağız, Enes ve Kayra ne ara bizimkiler oldu. Arya telaşla yanıma geldi.

"Nerdesin kızım ya?" Sonra Burak atladı.

"Her yerde seni arıyoruz." Bende,

"Geldim işte, biraz hava almıştım."