KAVGACI KIZ(Tamamlandı)

11.Bölüm

Sınıf Kavgası

Sesin geldiği yer yan evdi. Hemen babam ile evden çıktık. O anda babamın arkasına saklandım. Çünkü yan evdeki Ferit abi elinde kanlı bir bıçak ile evden çıktı. Sarhoş olduğu her halinden belliydi. Salına salına elinde bıçak diğer tarafa doğru adımlarını atarken bizde babamla şaşırdık ve Ferit abinin evine girdik. Feride abla kanlar içerisinde salonda yatarken, Asya ise başında ağlıyordu.

"Anne bırakma beni... Ne olur kalk!?" O durumuna üzülürken babam bir avukat edasıyla ciddice dışarı çıkıp polisi aradı. Ter başımdan akıyordu. Bende Asya'nın yanına gittim. Tedirgince,

"Ne oldu?" Dediğimde o da bana yaşlı gözleriyle,

"Ba- babam sarhoş olmuştu gelip annemi bıçakladı!" Hayretler içerisinde kaldım. Asya'nın omuzuna elimi koyup, okşadım. Polisler ve ambulansdan inen hemşire ve doktorlar Asya'nın annesi Feride'yi sedyeye koydular. Kaldırıp ambulansa koyarken bizde Asya ile arkalarındaydık.

Asya bir yandan bağırırken bir yandan da annesinin yanında ambulansa biniyordu. Annem ben okuldayken kalp krizinden gitmişti, eğer görseydim onun ölüm sahnesi beni yıkardı. Asya'nın annesi Feride ablayı yerde kanlar içerisinde görmem benim psikolojimi yeterince bozmuştu. Asya annesiyle gittiğinde babam yanıma geldi.

"Asya birşey dedi mi?" Gözlerimden akan yaşları fark etmemiştim.

"Babası sarhoşken gelip bıçaklamış kadını." Babam elini ağzına götürüp düşünür gibi yaptı.

"İyi sen eve git ben hallederim." Meraklı komşular evlerine giderken Asya'ların evinin hizmetlisi evin anahtarını babama verip kapıyı çekti. Onların evi kan gölüydü. Asya'nın annesi kurtulamazsa eve geldiğinde kızcağızın yıkılcağı her halinden belliydi.

Kendimi eve girip yatağa attım. İstemsizce ağlamaya başladım. Babasının da elini kolunu sallayarak rahatça gitmesi sinirlerimi bozmaya yetti. Ne vardı ki durdursaydık! Asya, Feride abla, Ferit abi geçen sene yanımızdaki eve taşınmış. Çekirdek aileydiler. Kavga seslerini duyardık aslında ama bu kavgaların ciddi olacağını hiç düşünmemiştik. Gözlerimdeki yaşlar çoğaldı. Ben düşmanım için bile ağlayan bir insandım. Ama Asya benim arkadaşımdı. Komşu arkadaşı gibi. Telefonum çaldı. Deren arıyordu.

"Alo."

"Alo Beste ne yapıyorsun."

"Oturuyorum, şimdi yandaki komşumuz bıçaklandı da."

"Ne!? Bu kadar rahat söylenir mi?"

"Elimden birşey gelmezki Deren!" Deren onaylarcasına,

"Tamam kapat telefonu git ne yapılacaksa yap."

"Birşey yapılmayacak ama..." Asya'ya destek olabilirdim. "...tamam gidiyorum görüşürüz."

"Görüşürüz." Aşağı indim babam arabayı çalıştırırken bağırdım o durunca hemen arabaya bindim. "Beni de hastaneye bıraksan?" Babam kafa sallayıp, arabayı tekrar çalıştırdı.

♥♥♥

Hastaneden eve döndüm, daha doğrusu dönmek zorunda kaldım. Göz yaşlarımın altında boş sokak da çaresizce yürüyordum. Çünkü hastaneye varır varmaz Feride abla kan kaybından hayatını kaybetmişti. Ayrıca Ferit abi yakalanmıştı. Asya ise yıkıldı tamamen üzüntüden yıkıldı ailesi dağılmıştı. Az sonra gelip valizini toplucak ve teyzesine gidecekti.

Eve girdim, bir kez daha telefonuma sarıldım. Berk'den mesaj vardı. Gözyaşlarımı silip Berk'in mesajını açtım.

Berk: Beste, abicim nerdesin? Eğer evdeysen Enes'lere gel. Bir sen yoksun!