RENGİN|TEXTİNG

|22|

bölüm başında konuşmak pek huyum değildir ama söyleyeceklerimi söylemek istiyorum.
okursanız gerçekten mutlu olurum.

gerçekten uzun zamandır bölüm atmadığımın farkındayım ve bunun için de kendimi hiç rahat hissetmiyorum. ilk olarak bunun için özür dilemeliyim.

fakat gelen tepkiler beni buraya geri döndürmek için değil aksine iyice kopmam için sanki.

hikayemin okunma sayısı arttıkça çok mutlu oluyorum ama bazen inanın keşke 2-3K olsaydı diyorum.

kötü zamanlar geçiriyor olabilirim, işler yolunda gitmiyor olabilir.
belki de zamanım yoktur? ya da ilham gelmiyordur da saçmalamak istemiyorumdur.

neden biraz daha anlayışlı olmayı denemiyorsunuz?

sizi de anlayabiliyorum, 1 aydan fazla bölüm atmadım sinirlenmiş olmanız normal ama yine de beni üzüyor.

neyse, anlatsam da anlaşılmayacakmış gibi hissediyorum ve siz buraya bölümü okumaya geldiniz dertlerimi değil.

bu yüzden buyurun bölüm, 1 ayın hatrına biraz uzun yazmaya çalıştım umarım beğenirsiniz, teşekkürler.

sizi seviyorum :')

(eğer olayları unuttuysanız, 21 bölümü tekrar okuyun.)
-

Rengin: Aşkın beni biraz seviyorsan bekleme

Rengin: çünkü gelmeyeceğim

Aşkın: bir sorun mu var?

Aşkın: bu da soru mu tabii ki sorun var

Aşkın: neredesin güzelim geliyorum hemen

Rengin: Aşkın gelme, bekleme

Rengin: git işte git ya

Rengin: anlamak bu kadar zor mu?

Rengin: olmayız ya biz anla

Rengin: sen anoreksiya derecesi zayıf ben obez

Rengin: istemiyorum seni de beni değiştirmeni de

Aşkın: Rengin bir şey olmasa böyle söylemezsin biliyorum ben seni

Aşkın: söyle bak yerini gsleyim konuşalım hadi güzelim lütfen

Rengin: beni gözünde iyi birisiymiş gibi göstermeye çalışma değilim anla amk

Rengin: birinin beni sevmesi midemi bulandırıyor

Rengin: ben bile sevmiyorum ki kendimi

Rengin: sen nasıl seveceksin

Aşkın: neredeysen, geliyorum

Aşkın: ve konuşuyoruz

Rengin: YA YETWR ANLA İŞTW İSTEMŞYODUM OĞLUM

Kendimi bok gibi hissediyordum. Gerçekler yüzüme vuruyordu işte. Tam kendimi bırakacakken, tam Aşkın'a alışmışken beni sevdiğine inanmışken her şey bok oluyordu.

Neden biraz daha güzel değildim? Neden kiloluydum? Neden aynaya baktığımda gördüğüm kişi nefret ettiğim kişiydi?
Çökmüş olduğum tuvalet duvarından kaplumbağa yavaşlığında kalktım.

Aynaya yaklaştım. Kendimden tiksiniyordum.

Aşkın beni sevmiyordu. Bunu Hazal bana çok iyi bir şekilde anlatmıştı.

'Sen delirmişsin kızım. Kendini güzel mi sanıyorsun? Ya da Aşkın'ın seni güzel bulduğunu?'

'Sen nereden biliyorsun?'