Sarhoşsun." diye mırıldandım. Gözlerini kapadı ve yamukça gülümsedi.
"Öyleyim."
"Peki neden bana geldin?"
"Çünkü beni deli ediyorsun."
"Seni istememe sebep oluyorsun."
"Hem de başkasıyla beraberken."
Kulaklarımda fısıltısı yankılandı ve geride deri...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bazı bedenler birbirine yasaktır. Bazı gözyaşları sadece insanın kendi görebileceği kadardır. Ve bazı aşklar sadece bir kişiyi yakacak kadar ateşe sahiptir..."
4 Ağustos Pazartesi
Mağazadan içeri girer girmez boynuma yük olan çantayı çıkardım. Kasaya bıraktım ve Magito ile göz göze geldim.
"Selam dostum."
"Selam." Elleriyle uzayan saçlarını gerilere iteledi, ardından konuşmasına devam etti. "Zır deli gelmiş." Kendimi tutamadım ve cümlesine güldüm.
"Ahah. Evet geldi. Öyle seslenme kıza."
"Ne yapayım güzelim? Onun için keşfedilmiş bir kelime gibi duruyor."
Sessizce yaklaşan Letícia arkadan Magito'nun ensesine öyle güzel bir şaplak attı ki mağazanın içindeki tek tük müşteriler çalan müziğe rağmen bize döndü.
Yüzünün büründüğü şekle kahkahayı basmadan edemedim. Daha ilk dakikadan, ikinci kere.
Dün gece uyumadan sebepsiz-ki pekte sebepsiz değillerdi- o kadar ağlayınca vücudum serotonini* fazla salgılamıştı herhalde. Herşeye gülesim geliyordu.
Sanki normal zamanda gülmüyormuşum gibi.
"Ben zır deliysem eğer dört seneni benimle geçirdiğin için sen benden daha üst seviyede bir deli olmalısın Magöto." acıyla ensesini ovuşturan dostum kaşlarını çattı.
"Pedro Alveras aşkına sana ben geçmişten bahsetme demiyor muyum?"
"Kapa çeneni yoksa onu dağıtacağım."
"İşte böyle bebeğim becer beni." Magito göz kırptı ve dudaklarıyla bir öpücük yapıp bunu Letícia'ya bahşetti. Kesinlikle aralarında hala bitmemiş sevgi tomurcuklanmaları vardı, hissedebiliyordum.
Sonunda gülme faslım bittiğinde derince bir nefes aldım ve yavaşça onu geri verdim. Üzerimdeki stresi atmama en çok yardım eden de arkadaşlarımın saçma sapan halleriydi. Onlar da olmasa sanırım yalnızlıktan ve dert çokluğundan depresyona girip ölebilirdim.
"Bu atışmalarınızı çok özlemişim." Diye mırıldandım.
"Ah tanrım şu dişiler. Sen geldiğine göre ben yola çıkıyorum. Şimdiye çoktan San Diego'da olmam gerekliydi geç bile kaldım."
Sahi o vardı. Bugün sponsorlar için görüşmeye gidilecekti. Gözlerim umutla ışıldadı. Karnımdaki kelebekler tekrardan harekete geçtiğinde dudaklarımı araladım.
"Bunu yalnız başına halledebileceksin değil mi Magito?"
"Helion adımla seslendinmi çok geriliyorum biliyorsun değil mi?"
