DABUM ~2

Bölüm 1

Jaebum :
Artık hiçbir şey eskisi gibi olamazdı.
Hiçbir şey...
O beni hatırlamıyordu...
Beni...
Sadece, beni tekrar sevmesini diliyordum...

"Beyefendi. Kendisi belki bir şekilde her şeyi hatırlayabilir. Ama bu oldukça uzun sürer" dedi doktor.
Bana anlamsız ve tuhaf bakışlar atıyordu.

"Ayrıca bunun için eskiden yaşadığı bir travma da, oldukça işe yarar görünüyor" dedi yanında, raporları tutan hemşire.
O da aynı şekilde bakıyordu.

Yaşama sevincim, sanki emilmişti.
Sanki şimdi pencereden atlasam, çok bir şey kaybedermişim gibi gelmiyordu...
Dahyun ve...

Jyp omzuma dokundu.

"Böyle durarak bir şey elde edemeyiz.
Ayrıca yeni bir comeback yapacaksınız. Sizin tatiliniz bitti. Şimdilik biraz kafanı dağıtmanı ve danslara çalışmanı istiyorum. Sizin dışınızdaki Got7 ve Twice şimdilik yurtta kalıyor. Yarın evlere dönerler. Bu comeback'i siz tatile gitmeden önce de konuşmuştuk hatırlarsanız. O yüzden, Dahyun'la ilgilenmen tabii ki doğal olacak. Ama çalışmaları ihmal etme" dedi ve sonra da "Ben şimdi çıkıyorum. Yarın herkes binaya gelsin" dedi.

Duygusuz Jyp geri dönmüştü sanırım.
Bana resmen şarkılara çalış, Dahyun'u boşver demişti.

"Ayrıca, Song Ha Yoon'u halletim demiştim ya. Artık o başka bir ülkeye gitti. Nasıl olduğunu sorma. Bir şekilde oldu." Dedi.

"PD'nim çok teşekkür ederim. Ama sizden bana bir kaç gün daha müsaade etmenizi istiyorum. En azından Dahyun'a eski hayatını hatırlatacak bir şeyler bulana kadar. Sonra size söz veriyorum gerçekten, döndüğüm zaman, çok çalışıp..."

Jyp eliyle durmamı işaret etti sonra da "Tamam. Sana 3 gün daha müsaade ediyorum. Ayrıca bu Twice için de iyi olur. Ve özellikle Dahyun için...
Grupta olduğunu hatırlamadan, bir şey yapamaz. Neyse artık çıkmam gerek" dedi ve kapıdan çıkacakken ona seslendim ve saygı anlamında olan başımı yere eğme hareketini gerçekleştirdim.

Bu arada...
Gerçekten Twice ile de konuşmam gerekti. Ama önce Dahyun ile konuşsam daha iyi olurdu.

"Ajumma. Senden onu ikna etmeni ve benimle konuşmasını rica edebilir miyim ? Eğer kabul ederse onu biraz gezdirmek istiyorum" dedim hemşireye dönüp. O bana yardım eden hemşireydi.

Ama sanırım...
Sanırım Ajumma ikna olamamıştı.

"Her şeyi hatırlaması için. Lütfen... Gerçekten ben onu çok seviyorum"
Dedim.

"Denerim ve eğer seninle konuşup, kabul ederse, olur, götürebilirsin ama onun başına dikkat et, aldığı darbe yüzünden hala ağrıyor olması gerek" dedi ve içerdeki odaya girdi Ajumma.

Bir kaç dakika sonra, kapıyı açtı ve bana bir göz işaretiyle içeri girebileceğimi söyledi.

Kapıdan içeri girdiğimde, saçları dağılmış ve başında bir sargı olan, Dahyun'u gördüm.

O kadar yabancı bakıyordu ki bana...
O kadar sevgisiz...
O kadar aşksız...
Ah...

"Merhaba" dedim sağ elimi bir sağa bir sola sallarken.

"Merhaba ?" Diye soran bakışlarla cevap verdi bana.

Yanındaki sandalyeye oturdum.

"Beni... Hatırlıyor musun ?" Diye umutsuzca sordum.

"H-hayır. Kim olduğunuzu bilmiyorum" dedi.