OBSESSION (COMPLETED)

Chapter 22

"You're sad, and it's freaking hate it when I see you sad"  Clariz can't help it but to cry. He hugged me tight so tight that i can't even breath normally. Hinayaan ko syang hagkan ako ng mahigpit at hinayaan rin nya ako na umiyak sa dibdib nya.  Hindi ko alam pero bakit kapag hignakan nya ako feeling ko sobrang safe ko sa kanya. Kahit alam ko na sya ang likod sa pagpatay sa daddy ko. I hug him so tight too like he's the cure to all of my pains.

"Shhhh stop cryin now babe" he still huggin me so tight and Im still crying.

"Bakit nangyayari to Zion? Wala namang kaming inagrabiyadong tao pero bakit?" Hindi ko mapigilang bulalas ko sa kanya. Pero tiningnan nya lang ako na parang bang maysasabihin.

" Everything's gonna be alright" and with that he hug me and kiss my forehead at umalis. How come everything's gonna be allright? Mababalik ba ang daddy ko? Sinundan ko sya hanggang sa kwarto namin siguro ito na ang panahon para tanongin ko sya bakit nya pinatay si daddy.

"Tell me Zion, did you killed my Dad?" Taad noo kong tanong sa kanya kahit nagbabadya muli ang aking mga luha. Tinignan nya ako tingin na nakakatakot his emotionless eyes gives me shiver.

"Did I?" Pabalik nyang tanong sa akin na  hindi inaalis sa akin ang dalawa nyang mga mata.

"I-I dont know, simula ng makilala kita nangyari lahat to." Hindi ko na napigilang umiyak. Wala bang katapusan ang mga luha ko?

"You will know everything soon enough, change your clothes now and get rest."

***

Tanghali na ng magising ako kaya bumangon na ako and do my morning routines. Malaking eyebags yan ang una kong napansin sa salamin. Ang pangit ko na sobra. Kaya hindi na ako tumgal pa sa harap ng salamin at pumunta sa kusina  medyo nakaramdam kasi ako ng gutom. Habang nag lalakad ako sa pasilyo ng bahay ni Zion may naririnig ako na may nagsasalita sa isang kwarto kaya agad ko itong pinuntahan out of my curiosity pinihiy ko ang sinadora. It was Zion may kausao sya sa cellphone nya.

"I'll leave her after Im done with her.. yes she's only my obsession..No I dont love her!.. yes baby your the one I love.. I love you Nina.."

Hindi ko na kayang pakinggan ang mga sinasabi ni Zion. Sobrang sakit marinig galing sa kanya na isa lamang akong laruan na kapag hindi na kailangan basta nalang itatapon. Pinahid ko ang mga luha ko at minasahe ang dibdib ko jusko ang sakit! At dali daling bumaba baka abutan nya pa ako at baka saktan.

"Ma'am clariz ok lang po ba kayo?" Tanong sa akin ni marie.

"Ye-yes marie sige pupunta na ako sa kusina" yun lang ang sinabi ko kay marie ayaw kong makita nya ako ng umiiyak.

Bandang alas dos ng hapon naisipan kung pumunta mall bibili ako ng watermelon. Ewan ko pero feeling ko ngayon gusto ko kumain ng watermelon maraming watermelon natatakam ako. Kaya dali dali akong nag ayos wala si Zion dito nasa trabaho my emergency meeting kaya umalis sya. At ayaw ko rin syang makita nasasaktan at nagagalit parin ako sa kanya hinding hindi ko malilimutan ang mga naririnig ko galing sa kanya kanina. Ayan na naman ang luha ko ewan ko ba pero hindi ko mapigilan ang hindi umiyak. Pinahid ko na lamang eto at umalis ng aming kwarto. Saan kaya ako dadaan para hindi ako makita ng mga tauhan ni Zion? Isip isip Clariz alam ko na! Agaran akong pumunta sa isang tauhan ni Zion.

"Excuse me mga kuya" tawag ko sa kanya.

"Bakit po Ma'am maykailangan kayo?" Tanong ng isa sa akin bali tatlo sila na nasa tapat ng gate.

"Kuya, may nakita kasi akong ahas sa luob ng banyo pwede nyo pong makuha yun?" Pagkasabi kong yun agad naman silang umalis.

"Mauna po muna kayo mga kuya may kukunin lang ako sa kusina" yun nalang ang sinabi ko at agarang pumunta ng kusina para magtago. Nang nakita ko na sila papunta sa taas kaya tumakbo ako palabas.

Nasa labas na ako ng bahay ni Zion at ang problema wala akong masakyan papunta ng labasan kaya eto ng lakad nalang. Hingal na hingal na ako sa kakalakad ewan pero dati hindi ako ganito hindi ako madaling mahingal. Patuloy parin ako sa paglalakad hanggang sa may nag busina sa akin kaya napatalon ako sa gulat.

"Miss wanna take a ride? Medyo mahaba haba pa ang lalakarin mo papunta sa labas ng village ng eto" tanong ng lalake sa akin. Hindi mapagkaila na  Gwapo rin eto ah. Hindi ako sumagot bagkus tinitugan ko lang sya.

"Alright, Im not a bad person I just wanna help you" taas kamay nyang sabi sa akin. Hindi rin siguro masama na sumakay sa kotse nya. At saka pagod ri  akong maglakad pero kapag iniisip ko ang watermelon nabubuhayan ako ng luob na pumunta sa mall. Kaya sumakay nalang ako sa kanyang kotse. Ang bango sa luob ng sasakyan nya. Panay simhot ko.

"You alright?" Dun lang bumalik ang diwa ko sa tanong ng lalake. Kainis nakakahiya pero kasi ang bango s aluob ng sasakyan nya.

"Y-yea Im ok" tipid kong sagot sa kanya.

"By the way Im Damon, you are?" Pangalan palang pogi na like Zion. Bakit ko naman naisio yung lalaking yun? Kainis!

"Clariz" sagot ko sa kanya kaya tumango nalang sya. Ilang minuto din ang nagdaan ng masalita ulit yung lalake.

"Where to?" Tanong nya sa akin.

"Drop me in the mall" ewan ko ba pero talagang excited ako na maka kita ng watermelon naglalaway ako.

Minutes passed again at nandito na ako sa gilid ng mall.  Excited na talaga ako kaya binalingan ko kaagad si Damon para magpa thank you.

"Thank you Damon" ngiti kong sabi sa kanya.

"Its ok and nice meeting you Clariz" and with that pinaharurot na nya ang kanyang sasakyan. Dali dali akong pumasok sa mall goin straight to supermarket. Watermelon here I come. Yey! Can't help it but to jump sa sobrang saya kasi ang rami nila natatakam na tuloy ako.

After kong bumili nag watermelon pumunta ako agad ako pastries shop gusto rin kasi kumain ng straberry cake natatakam din ako. Medyo weird ako ngayon ewan ko ba pinagwalang sa bahala ko nalang at omorder ng strawberry cake. Habang kumakain ako ng may biglang nagsalita sa harap ko.

"Are you Clariz?" Anang ng magandang babae sa akin. Hindi  ko sya kilala. Bakit kilalaya ako?

"Yes it's me what can I do for you? Ngiti kong sabi sa kanya.

"I'm Nina Zion's fiancee, can we talk?" Na shock ako sa sinabi nya. She's Nina na kausao ni zion kanikanina lang tanghali. Hindi ko mapigilang masaktan. Ngayon na nasa harapan ko na ang babaeng mahal ni Zion parang hinahati ang aking puso. Bagay nga sila, sobrang ganda pala ni Nina walang wala ako sa kagandahan nya.

"U- upo ka, a-ano pala ang dapat nating pag usapan?" Kinakabahan kong saad sa kaya.

"Im gonna straight you to the point Clariz, leave my fiance alone. We we're getting married. Hindi ko alam kong bakit ginawa eto ni Zion. I was in Paris for a year at sa pagbalik ko eto ang madadatnan ko. At pinatira ka pa nya sa bahay nya?  Siguro nami miss nya ako kaya sya nag hanap ng malilibangan pansamantala habang wala ako dito. At ikaw ang nahanap nya he played you at sigurado akong maynangyari sa inyong dalawa. Look at this ring clariz this is the proof that im engaged to him. Ako ang mahal nya at hindi ikaw. Kaya sana kong may dignidad kapa umalis kana sa bahay at buhay ng fiance ko!" Pasigaw nyang sabi sa akin at umalis agad kaya lahat ng tao sa luob ng pastry shop sa akin nakatingin.

Ginawa nya akong panakip butas  habang wala ang kanyang fiancee. Hindi ko nakayanan at tumulo ulit ang aking mga luha. Ang sakit sakit na ayoko na tama na! Bakit bakit! Bakit nangyayari lahat ng eto sa akin.