Son Bahar

İntikam soğuk yenen bir yemektir

Kahvaltıma oturmuş yemegimi yiyorum annem aradı.

"Kızım akşam seni aradım neden açmadın?"

"Anne görmemişim kusura bakma."

"Neyse neyse alıştın dimi oralara.Okulun falan iyi dimi bak bi sorun varsa hemen söyle."

"Yok hayır annecim.Hiç sorun yok.Ben burayı çok sevdim.Sonay adında da bi arkadaşım var."

"Hmm iyi kızım iyi içimi rahatlattın.Dün gece rüyamda seni gördüm.Ağlıyordun.Ben de bir sorun var diye düşündüm arayayım dedim.İyisin sen dimi yalan söylemiyorsun yani."

"İyiyim anne merak etme.Benim şimdi okula gitmem lazım ama sonra konuşsak olur mu?"

"Tamam kızım sen okuluna git.Derslerine de çalışıyorsun dimi bak teyzene sorarım."

"Çalışıyorum annecim.Hadi baybay."dedim ve telefonu kapattım.Annem ya dünki olanları rüyasında görmüş galiba.Melek kadın yemin ediyorum.

Aaaa olamaz geç kaldım yine.Hemen çantamı aldım.Kapının üstünde bir not vardı.Notu teyzem yazmış.Bu gün geç gelecekmiş ben evde korkarsam Sonay'larda kalabilirmişim.Onları yine de rahatsız etmek istemediğim için gece evde kalırım diye düşündüm.

Hemen taksiye binip okula geldim.Olamaz birinci ders bitmek üzereydi.Hemen merdivenlerden yukarı çıktım ve sınıfın kapısını çaldım ve içeri girdim.Hoca bana biraz kızdı ben de özür dileyip yerime oturdum.İlayda ve tayfası bana bakıp gülüşüyorlardı.Ben de onlara bıkkın bir bakış attım.Sonay onları takma anlamında bakış yolladı bana.Bu ne sınıf birlikte bakışma yarışması mı yapıyor dedim içimden.

Ders bitti tenefüs oldu.Sonay'la birlikte tenefüse çıkalım dedik.Sıradan kalkamadım.Olamaz biri buna yapıştırıcı sürmüş.Kalkamıyordum.En sonunda hızlıca kalktım ve eteğim yırtıldı.Herkez bana gülüyordu.Sonay hemen imdadıma yetişti ve kapşonusunu belime bağladı.Ben utançtan dona kalmıştım.Hemen okuldan dışarı çıktım.Utancımdan geri dönemedim.Bunu kimin yapmış olduğunu biiliyordum.Ama benim de ona süprizlerim olacak.Nasıl bu kadar kötü olabildi ki.Yolda herkesi takmayarak bir kafenin en uçsuz bucaksız köşesinde akan dere vardı.Oraya gidip bir ağaca çıktım ve ağladım.Bu çocuk kendini ne sanıyordu böyle.Ona bunu ödetmeliydim ama nasıl.

Ben böyle düşünürken telefonum çaldı.Arayan Sonay'dı.Kapattım.Hiç kimseyle konuşacak halde değildim.Sonra orda uyuya kalmışım ve saat 6 olmuş.Uyandım ve toparlanıp eve geldim.Koltuğa kendimi attım ve televizyonu açtım.Karnımın guruldadığını hissettim.Birşeyler yapıp yedim.Sonra da ders çalıştım.Bu aralar derse vakit ayıramıyordum.

Sonra telefonu alıp Buse'yi aradım.Onunla sıkıntım olduğunda konuşmak hep iyi gelirdi.Telefonunu açmadı.Off en lazım olduğu zamanda telefonu açmıyor deyip içimden sövdüm.Birden kapı çaldı.Gelen Sonay'dı.Kapıyı açtığımda elinde dondurmalar ve abur cuburlar vardı.Sırtındaysa okul çantam.Onu içeri buyur ettim.

"Bunlar niçin?"

"Bu gün tadının olmadığını biliyorum ama iyi bir dosta ihtiyacın var."

Hafif bir tebessüm yaptım.O cips paketlerini açtı ve konuşmaya başladık.Onunla konuşmak gerçekten çok iyi gelmişti.Bana geldiğimden beri bütün olayları yaşadığımı ama hala sabrettiğim için çok güçlü olduğumu söyledi.Ben de ona gülümseyerek cevap vermiştim.

" Bu gün burda kalsana?Teyzem mesaiye kaldı."

"Olur zaten geç oldu bu saatte dönemem."dedi ve annesini arayıp haber verdi.Onunla ortalığı toparladıktan sonra ona yatak hazırladım ve uyuduk.

Sabah oldu.Sonay hala uyuyordu.Onu birkaç kez dürtükledim ama uyanmadı.Ben de onu gıdıklamaya başladım.Sonay bana kızıyordu ama gülmeyi bırakamıyordu.O bırak dedikçe daha da gıdıkladım sonra bir şey olur korkusuyla bıraktım.Ben bırakır bırakmaz o beni gıdıkladı.Olamaz ona acımamalıydım.Sonra o da gıdıklamayı bıraktı ve gülüştük.Sonra kahvaltıya indik.Teyzem kahvaltımızı hazırlamıştı.Bir güzel yedik ve hazırlanıp çıktık.Sonay arabasıyla gelmişti o yüzden onun arabasıyla okula gittik.

Herkez bana bakıp kıkırdıyordu.Onları takmamaya çalıştım ama içimdeki intikam duygusunu yenemiyordum ve onu nasıl rezil edeceğimi biliyorum.

Sınıfa girdik.Herkes bana alaycı bakışlar atarken ben de Cem'e nefret dolu bakışlar atıyordum.2. ders bitti ve tenefüs oldu.Ben kantinden lastik aldım çünkü planımda çok işime yarıyacaktı.Sonay planımı bilmiyordu yani ona da herkez gibi süpriz olacaktı.

Son ders oldu ve ben derse girmedim.Onun yerine okuldaki o güzelim ağaca tırmandım.Canım ağaç ya beni rezil olmaktan kurtaracaksın.

Bir ders boyunca o ağaçta bekledim.Canım çok sıkılmıştı ama ona yapacağım şakayı düşününce buna değeceğini biliyorum.

Evet zamanı geldi.Zil çaldı.Birazdan çıkarlar.  .......

Hadi bakalım iş zamanıı.Elime ucuna lastik bağladığım sapanıma bir balon koydum ve nişan aldım,Ateşşşş.Omzuna güzel bir güneş oldu boyam.Etrafa bakındı.Kimseyi göremedi ben de o sırada yanındaki izbandutlara birer balon attım.Şaşkın ve bi o kadar da kızgın görünüyordu.Kendimi gülmekten alamıyordum.Birden diğer balonları da ona fırlatmaya başladım.Üstü başı boya olmuştu.Ben de ona bağırdım;

"Kıyafetin çok yakışmış,ama biraz renkli değil mi?"

Bu sözümü söylememle herkes gülmeye başladı.O da bağırdı"kapayın çenenizi"ve herkez sustu.Ama eminim uzun bir süre dedikodusu çıkacak.

Sinirle gitti ve arabasına bindi.Ben hala arkasından gülüyordum.Sonay çıktığım ağacın altına gülümseyerek geldi.

"Hiç şaşırmadım."dedi ve gülmeye başladık.Sonra da ağaçtan indim ve evlerimize gittik.Teyzem bu gün erken gelmişti.Onu evde görmek beni daha da mutlu etmişti.Buraya geldiğimden beri neler yaşadığımı en ufak ayrıntısına kadar ona anlattım.Teyzem bu kadar çetinceviz olmama şaşırmıştı.Ben de şaşırdım çünkü eskiden çok suskundum.Burası beni gerçekten değiştirmişti.

Teyzem yine de Cem'e bu kadar bulaşmamaı söyledi.Gerçekten çok zenginlermmiş ve bu aileme birşey yapabilmesi anlamına geliyormuş.Bunları ben de biliyorum.Ama o kadar ileri gidemez diye düşündüm.Ama korkmadım da değil yani.

Neyse geç oldu ve uyuduk.