အျဖဴ​ေရာင္​ ​ေသြးတစ္​စက္​ရဲ႕ သစၥာ

တစ္​ဆယ္​

​ေန​ေပ်ာက္​ပင္​မတိုးႏိုင္ အလင္​း​ေရာင္​ပင္​မက်ႏိုင္​​ေရာက္​
ႏိုင္​လာက္​​ေအာင္​ သစ္​ကိုင္​း သစ္​ခက္​မ်ားျဖင္​့ ပိန္​းပိတ္​
​ေအာင္​​ေမွာင္​မိုက္​​ေနတဲ့ ​ေတာအုပ္​တစ္​ခုတြင္​ျဖစ္​သည္​။

လူတစ္​စုက ၿငိမ္​သက္​စြာ႐ွိ​ေနၾကသည္​။ထိုလူအုပ္​ႀကီးထဲ
မွာ မိန္​းမ ၊ ​ေယာက်ာ္​း ၊ လူႀကီး ၊ လူငယ္​ ၊ က​ေလးမ်ားအထိမတူညီတဲ့ အရြယ္​စံုပါဝင္​​ေနၾကၿပီး သူတို႔အားလံုးရဲ႕
တူညီတဲ့ အခ်က္​ကိုယ္​စီက ....

ႏြားသား​ေရ လိုအသားမ်ိဳးနံငယ္​ပိုင္​းကိုသာ ခါးထက္​မွာ
အ႐ွက္​လံုရံု ပတ္​ကာဝတ္​ဆင္​ထားၾကတဲ့အျပင္​ မ်က္​လံုး
​ေတြအထိဖံုးအုပ္​ထားၾကတဲ့ ဆံပင္​႐ွည္​႐ွည္​​ေတြရယ္​ ၿပီး
​ေတာ့ မ်က္​ႏွာ​ေပၚမွာ အနက္​​ေရာင္​​အစင္​း​ေတြကို ခ်ယ္​သ
ထားၾကတာ​ေၾကာင္​့ သာမာန္​လူ​ေတြနဲ႔မတူပဲ ​ေၾကာက္​မက္​
ဖြယ္​ရာထူးဆန္​းသတၱဝါ​ေတြလိုလို ....

ထိုလူအုပ္​ႀကီးကခဏအတြင္​းမွာစက္​ဝိုင္​းပုံသ႑ာန္​​ေျပာင္​း
လဲသြားၿပီး လွည္​့ပတ္​ကာ မိုး​ေပၚကို​ေမာ့ၾကည္​့လိုက္​ ​ေျမျပင္​ကိုငံုၾကည္​့လိုက္​နဲ႔ တစ္​စံုတစ္​ခုကိုတိုင္​တည္​​ေရရြတ္​​ေန
ၾကသလိုလို ......

ဝုန္​း !!!

ဂ်ိန္​း !!!

ၾကည္​လင္​​ေနတဲ့​ေကာင္​းကင္​ႀကီးမွာ ခ်က္​ခ်င္​းပင္​ မိုးသား
တိမ္​လိပ္​မ်ား တရိပ္​ရိပ္​တက္​လာၿပီး မိုးစက္​​ေလးမ်ားစတင္​က်လာကာ မိုးၿခိမ္​းသံမ်ားကလဲ ​ေၾကာက္​ခမန္​းလိလိ ဆူ
ညံလာခဲ့​ေလသည္​....

" အာခါဆာ .... အ႐ွင္​ အာခါဆာ ...."

​ေခါင္​း​ေဆာင္​ျဖစ္​ဟန္​တူ​ေသာ လူႀကီးက လက္​ႏွစ္​ဖက္​ကို
မိုး​ေပၚ​ေျမႇာက္​ကာ ​ေအာ္​လိုက္​​ေတာ့ က်န္​တဲ့သူ​ေတြကလဲ
​ေပ်ာ္​ျမဴးစြာ လွည္​့ပတ္​ကခုန္​​ေနၾကရင္​း အမည္​နာမ တစ္​ခုကို တ႐ိုတ​ေသရြတ္​ဆို​ေအာ္​ဟစ္​​ေနၾကသည္​ ......

ထို အခ်ိန္​မွာပဲ .....

အ​ေဝးဆီမွ မာန္​ဖီသံတစ္​ခုနဲ႔အတူ အ႐ွိန္​ျပင္​းျပင္​း​ေျပးလာ
ခဲ့​ေသာ လူတစ္​​ေယာက္​က ကခုန္​​ေနတဲ့လူအုပ္​ႀကီးရဲ႕ အ
လည္​ကို လႊားကနဲခုန္​ဝင္​လိုက္​​ေတာ့သည္​.....