Bayan Sürtük

Pamir'den sonra

2 Yıl Önce :

Yok oldu resmen, o beni böyle bırakıp gitmezdi ki daha geçen gün benden söz istemişti neden beni bırakıp gitsin ki. Ona ulaşamadığım her an içimde tarifsiz bir acı vardı, onunla olamıyorsam kimse ile olamam.

Onunla en son görüşmemizin üzerinden bir hafta geçmişti nerdeyse hiç birşey yemiyor kimseyle konuşmuyordum, hergün onu en az 20-30 kez arıyor binlerce mesaj atıyordum, onunla en son gittiğimiz o muhteşem deniz kenarına gidiyordum. Artk ağlayamıyordum bile sadece boş gözlerle denize bakıp burda geçirdiğimiz o güzel mi güzel son günü hatırlıyordum sanki o gün benim hayatımın son günü olmuştu Pamir'den başka birşey düşünemiyordum.

Beni böyle bırakıp gidecekti madem neden söz istemiştiki benden ama ben ona olan aşkıma asla ihanet etmeyecektim onu bekleyecektim ne kadar uzun sürerse sürsün ben ona söz vermiştim ve sözümün arkasında duracaktım.

Onu görmeyeli yaklaşık 15 gün olmuştu o gittikten sonra yüzümde bir tek makyaj izi bile yoktu, hem neden olsun ki kendimi kimseye beğendirme niyetinde değildim. Olacaksa sadece o olmayacaksa kimse olmasın zaten bu düşünceler kafamda dolanıp dururken kapı çalındı bir an son günümüz aklıma geldi o zamanda habersiz gelmişti heycanla odamdan çıkıp merdivenleri ikişer üçer inerek kapıya ulaştım gelen babamdı yaklaşık bir aydır yoktu yanımızda işi için yurt dışındaydı. Göz yaşlarıma hakim olamadım babamın geleceğini bile unutmuştum halbüki annem dün akşam kapıdan seslenmişti bana odama girememişti çünkü beni o halde görmek onu perişan ediyordu.

''Baba..'' sesim oldukça güçsüz çıkmıştı dayanamadım gözlerimden yaşlar döküldü bir iki adım daha atıp sıkıca sarıldım babama hayatımda değer vermem gereken tek erkek babamdı bunu şuan anlamıştım babam benim ağladığımı görünce,

'' Alara'm beni bu kadar mı özledin bilsem daha önce gelirdim prensesim?''

'' Bana prensesim deme babaa..'' sesim gerçekten çok kötü çıkıyordu dayanamadım daha fazla ağlayacaktım biliyordum koşarak odama çıktım arkamdan annem ve babam sesleniyorlardı ama dayanamıyordum odama girip kapıyı kappattım kendimi yatağa atıp -Pera feat. Toygar Işıklı - Unut- şarkısını son ses açtım ağlıyordum göz yaşlarım durmuyordu, daha da kötüsü elimden hiç birşey gelmiyordu. Herşeyi denemiştim ona ulaşmak için ama ulaşamıyordum.

Sabahın ilk ışıkları ile yatağımdan kalktım üstüme Pamir'den bana kalan ceketi alıp evden çıktım arabamın anahtarını şöförden alıp son günümüzü geçirdiğimiz deniz kenarına gittim her zaman ki gibi.

Dağılmıştım kısaca kendime hakim olamıyordum ölmek istiyordum, gün geçtikçe yaşadığım acı aşkımı bastırmaya başlamıştı aşkım yavaş yavaş nefrete dönüşüyordu bunu engelleyemiyordum en acısıda buydu sanırım. Ondan nefret ediyordum ama biliyordum onu bir kez görsem en azından sesini duysam geçecekti nefretim. Zaten o benim karşımdayken ona sarılmaktan başka birşey yapamazdım ki, dayanamazdım ona kalbim onun için atarken git diyemezdim beynim git demeye çalışsa bile dilim gitme beni bırakma derdi.

Kızıyordum kendime hemde çok bu kadar aciz olmak yakışmıyordu ki bana aşkımdan kendimden onu gördüğüm o harika günden bile nefret ediyordum. Kalbim paramparçaydı kimseye güvenmek istemiyordum kimseyi sevmek istemiyordum tek istediğim onu unutmaktı bu acıdan kurtulmaktı o güzel günlerin üzerine toprak atmaktı yok etmekti ama olmuyordu ki olmuyordu.

Günler böyle geçti ama ona ulaşamadım ve göremedim bir daha, annemle babamı kaybettiğim gün onun acısınıda gömdüm en derinlere.