Bayan Sürtük

RüzgarPamir ve Buğra'nın Savaşı

Buğra'nın sözleri aklımda yankılanıyordu bir hafta olum, koskoca bir haftadan bahsediyorlardı ya ben uyurken o piç bana bişey yaptıysa ? Hayır, hayır bana dokunmaya cesaret edemezdi, dimi ? Ama keşke... keşke öldürseydi beni. hani derler ya hayatımdan zevk almıyorum, bende almıyorum artık, insanlar bu dünyada bir amaç uğruna yaşarlar benim ise bir amacım yok artık kalmadı. Keşke öldürseydi de annemle babama kafamda ki milyonlarca soruyu sorabilseydim, onların yanına gidebilseydim. Annemi ve babamı bir kez olsun görmeyi onlara yaptıkları herşeye rağmen bir kez sarılmayı istediğim kadar hiç birşeyi istemiyordum şuan. Aklıma dolabımın üstüne sakladığım günlüğüm geldi birilerine içimi dökmem lazımdı sanırım, parmak ucuma çıktım ve el yordamı ile dolabımın üst taraflarını kurcaladım ve zafer benim buldum :) büyük bir zafer kazanmış edasıyla günlüğümü elimde sallayarak yatağımın üstüne oturdum ve yazmaya başladım:

Sevgili Günlük,

Sanırım bu aralar ve daha sonrası için yanımda birtek sen varsın, yalnış anlama seni küçümsemiyorum tabii ki ama şuan annem ve babamın yokluğunu o kadar hissediyorum ki, kimseye söyleyecek gücüm bile yok ama o piç kurusu, pezeneğin uşağı Rüzgar'ın evinde uyurken rüyamda sürekli annemi gördüm, birlikte geçirdiğimiz o güzel günleri tekrar tekrar yaşadım sanki. Daha önce hayatımdan hiç bu kadar bıktığımı, vaz geçtiğimi hatırlamıyorum. Her zaman tutunacak birşeyler bulmuştum kendime ailem, arkadaşlarım, topuklu ayakkabılarım, köpeklerim ve en önemlisi ise Pamir'im şuan benim sandığım çoğu şeyin aslında hiç benim olmadğını fark etmiş gibiyim topuklu ayakkabılarım hariç onlarda giderse öldürürüm kenidmi. Aslında terk edilmiş, tatlı bir masaldan uyandırılmış bir külkedisi gibi hissediyorum kendimi, sonunun ne olacağını bilmeyen, ne için yaşadığını hala bulamamış, bir gayesi olmayan gereksiz ve aciz bir insan hayalleri ve umutları alınmış bir külkedisi sanırım tam olarak böyle hissediyorum. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum en kötüsüde bu değil mi ? Aslında yapmak istediğim bir kaç şey var ama acaba benim cesaretim var mı ? bir liste yapmalıyım bence ;

1- Rüzgar piçinin kellesi alınacak. ( İntikamda olur kellesi yerine),

2- Buğra salağı hayatımdan def edilecek ( gerekirse koruma tutulacak yada direk s*ktir git mi desem?) ,

3- Annem ve babamın 2 güne bir mezarı ziyaret edilecek ( artık gerçeklerle yüzleşmem lazım.)

4- O cd izlenecek olummmm.. ( Çok merak ediyorum artık.)

5- Veeee Pamir'i ya affet yada yol ver (siktirnamesini elinede verebilirsin def etmek için.)

Hıııı peki ben bunları yapabilecek miyim ? Bilmiyorum ama yapmalıyım...

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Pamir'den:

Almila'm, Alara'm benim herşeyim onu bu kadar kötü görmek içimi çok acıtıyor şans verse keşke yanında olabilsem... Onu öyle gördükçe ve birşey yapamadıkça elim kolum bağlı oldukça içim acıyor kanıyorum. Ama elimden gelebilecek bir şey var şuan o Rüzgar denen çocuğu öldürmek istiyorum, ve bunun için herşeyi yapacağım bir daha benim prensesime asla dokunamayacak, onu asla üzemeyecek. Alsınlar elimde ne varsa neyim var neyim yoksa ama onu asla paylaşamam. Benim tek aşkım o olmazsa yapamam onun saçının bir teline bir zarar gelse yaşayamam. Buğra denen varlığıda Rüzgar itinden sonra halletmem lazım. Almila beni istemese bile ona en az benim kadar değer veren biri olmadan onu korumayı asla bırakmam. Bu Düşünceler içinde kaybolmuşken beni bunlardan kurtaran telefonumun sesi oldu ekranda yazan ismi görünce sinirden çatlamak üzereydim ,

+Ne var ?!!
-Pamir sensin değil mi ?
+Evet Buğra söyle ne diyeceksen ?!!!
-Tamam tamam sadece rüzgar'a güzel bi ders vermek istiyorum bana yardım edebilir misin diyecektim ?
+Sen bu işe karışma onu ben hallederim!! seni ilgilendirmiyor ayrıca!!!
-Ama Almila benimde arkadaşım.
+Sen onun arkadaşı olmayı hak etmiyorsun unutma onu asla elde edemeyeceksin! Şimdi siktir git hayatımdan hayatımızdan.

♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧
Sevgili okurlarımmmmm :)) Ben geldim kusura bakmayın birazcıcık geç geldi yeni bölüm ama telafi etmeye çalışacağım öpücüklendiniz :***