Gia "herkes gibi normal bir kızın normal hayati" (Devam ediyor)

Yeni bir Sayfa Hatta yeni bir kitap! &10 (DUYURU DEĞİL BÖLÜM)

NOT: IRMAK KARAKTERİ LİNA BEGAMA DİYE BİR KIZ İLE DEĞİŞTİRDİM &11. Bölümü OKUDUĞUNUZDA DA GÖRÜRSÜNÜZ
(Kitabı aceleyle yazdım yanlışlar varsa mazur görün)
A:Seni özliycez tatlım
Açıkçası annemi hiç sevmediğimi fark ettim ve babamıda hatta şuan ikisini oracıkta boğasım vardı!
O:Ben sizi hiç özlemiycem lütfen gidin!
Annem şaşkın gözlerle bakarken babam ise anlamsışçasına başını sallıyordu ikiside son kez yüzüme baktı ve gitti "Yeni Hayaım Başlıyor" Yeni bir sayfa hatta yeni bir kitap olacak benim için bugün...
Bay Paul'un ve Dr.Robert'ın bakışları "eee şimdi napıcaz " der gibi bana bakıyordu söze tabiikide Bay Paul atıldı
P: ee seni yeni arkadaşların ve sınıfın ile tanıştıralım mı?
Dr.R:Daha çok erken Paul.
P: peki doktor
Dr.R: sana ilk olarak buranın kuralarını anlatalım küçük hanım yemek saati bellidir her istediğinde yemek yiyemezsin ama belki sana küçük ayrıcalıklar yapabiliriz Çikolata fln istersen bana söyle isteklerini halletmeye çalışırım tamam mı?
O: Sanırım tamam demekten başka bir şansım yok.
Dr.R: seni akılı kız!
O: peki bu okul nedir?
Bay Paul heyecanlı bir şekilde söze atladı
P: burda sizin gibi özel çocuklara ders vermek için bir sınıfımız var yaşıtlarınızdan geri kalmanızı istemeyiz!
Dr.R: Aynen bay Paul.
Gözlerimi devirdim ve biraz dinlemeye ihtiyacım olduğunu anladım Odama biraz bakınca bu odanın çok büyük olduğunu anlamak zor olmadı Burası gerçekten ÇOK BÜYÜKTÜ ! Ve üstelik üskat daha vardı orası bundanda büyüktü.
O:Biraz dinlenicem
By P ve R ( Yazmaya üşeniyorum) odaya göz atınca napıyo lan bu mallar dedim.
O: Eee?
İkiside bi anda
Dr.R: ah doğru biz çıkalım hadi Paul
O: a gitmeden
P:evet Olivia
O: üst katta benim mi?
P: ah evet
Bunu söyleyip odadan çıktılar artık rahat olabilirim peki ya benim gibiler bunlardan biri kesinlikle Irmak olmalıydı İklim den sonra yeni bir arkadaş iyi gelecekti sonuçta iklimi de özlüyordum. Ne zaman acaba benim gibiler ile karşılaşacaktım ? Ben bunu düşünürken tabii ki de karnım guruldamıştı vay be ne acıkmışım! En iyisi odadan dışarı çıkıp bakınmak.
Odadan dışarı çıkar...
Tabii kide karşımda gördüğüm Kişiler By P ve R (Son key yazıyorum Bay Paul ve Doktor Robert)
Bana sanki 20 yıldır görmemişler şaşkınlığı ile bakıyorlardı
Dr.R:Dinlenmen bu kadar kısa mıydı?
O: Hayır sadece acıktım.
Dr.Robert: Saat 5'te yemek var !
Saate bakar... 🕰
Dr.R: Şansına saat 4:54 birazdan yemek yersin!
Peki deyip içeri geçtim sadece 6 dkcık bekleyecektim bu odada
/O SIRADA DR.R VE BAY PAUL/
P:Çocukların yemek saati geçti Robert
Dr.R: Biliyorum Paul ama o daha yeni aç kalmamalı hem biliyorsun...
P:evet biliyorum ama çocukları tanırdı en azından
Dr.R: onla bağ kurmazsan iyi edersin Paul biliyorsun ki o çok güçlü digerlerinden de güçlü bağlı olduğu şey çok farklı bir ruh ama farklı bir ruh tanımı bile yok bunun..
P: biliyorum Doktor.
4 Dk sonra...(Bu Arada onlar konuşana kadar zaten 2 dk oldu.)
Olivia saate bakar...
O:Saat 5 sonunda !
Hemen kapıya koşup çıktım Bay  Paul  beni karşıladı seni 
P:Yemek Haneye  götüreyim.
Hayır demeyi istiyordum ama miden katiyen buna karşı geliyordu
O:peki
Sonunda yemek haneye vardık bütün yemekleri süpürdüm tahmin ettiğim gibi değildi buranın yemekleri güzeldi ya da ben çok açtım :) bu kadar tıkınmanın ardından artık odama gitmeye karar verdim odama gittim ve bi güzel yattağıma yattı verdim odadaki bütün ışıklar kapalıydı gece lambası dışında ha birde yanımda kollarımın arasında sımsıkı tuttuğum oyuncak köpeğim "Payp" vardı onu her yere götürürdüm neden bilmiyorum ama her şeye garip isimler veriyorum çok konuştum artık yatma vakti ya da ben öyle sanıyordum... o çığlık gelene kadar.
(SONUNDA BÖLÜMÜ ATTIM KISA OLMUŞ OLABİLİR ASLINDA BU BÖLÜMÜ BİLE ATMIYCAKTIM AMA BİRAZ DAHA BEKLETMİYİM DEDİM.)
Svglr...
Syglr...
Hrmtlr...